Roman Kamienik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Kamienik
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1920
Furmanów

Data i miejsce śmierci

5 marca 1991
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia starożytna
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

1953

Profesura

1973

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wojskowa Akademia Polityczna
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Roman Kamienik (ur. 25 listopada 1920 w Furmanowie (powiat konecki), zm. 5 marca 1991 w Warszawie) – historyk, badacz historii starożytnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób Romana Kamienika na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

W 1939 ukończył Liceum Humanistyczne w Końskich.

Podczas okupacji niemieckiej pracował na kolei i prowadził tajne nauczanie na Kielecczyźnie[1].

W 1946 podjął studia na Uniwersytecie Łódzkim, które ukończył w 1950 obroną pracy magisterskiej pt. Panujące poglądy na niewolnictwo w okresie cesarstwa rzymskiego, promotor: Marian Henryk Serejski. W 1950 rozpoczął pracę w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych (od 1954 Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR), gdzie w 1953 obronił pracę kandydacką (doktorską) pt. Zagadnienia upadku starożytnego Rzymu w historiografii burżuazyjnej w okresie ogólnego kryzysu kapitalizmu, promotor: Bronisław Krauze. Po 1956 pracował w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego oraz Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie. Od 1961 pracował jako docent na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, obejmując kierownictwo nowopowstałej Katedry Historii Starożytnej (do 1985). W 1974 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1985 tytuł profesora zwyczajnego. Zajmował się historią starożytnego Rzymu.

Roman Kamienik był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, Płockiego Towarzystwa Naukowego.

Zmarł w Warszawie, pochowany 14 marca 1991 na cmentarzu Bródnowskim (sektor 51A-6-32)[2].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Starożytny Rzym, Warszawa 1957.
  • Wojny domowe w Rzymie. Cz. 1, Od reform Grakchów do wybuchu wojny domowej w 49 r. przed n. e., Warszawa 1959.
  • Dzieje starożytne, Lublin 1975.
  • Studia nad powstaniem Spartakusa, Lublin 1984.
  • Rubikon. Niektóre zagadnienia wojny domowej 49 roku przed naszą erą, Lublin 1987.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roman Kamienik (1920–1991) [online], Stowarzyszenie Historyków Starożytności [dostęp 2024-04-16] (pol.).
  2. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-04-16].
  3. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 24 stycznia 1955 r. nr 0/221.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Iza Bieżuńska-Małowist, 20 lat historii starożytnej w Polsce Ludowej. „Meander” 19 (1964), s. 329–348.
  • Henryk Kowalski, Roman Kamienik (1920–1991). „Wiadomości Uniwersyteckie” 1 (1991), z. 4, s. 2.
  • Henryk Kowalski, Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej. Zakład Historii Starożytnej: historia i zakres badawczy [w:] Historia starożytna w Polsce. Informator, red. R. Kulesza, M. Stępień, Warszawa 2009, s. 192–196.