Roman Kiźny

Roman Marian Kiźny
Kuna, Smuga
	major
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1910 ; Trembowla
Data i miejsce śmierci	7 marca 1986 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1938–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa
Jednostki	Armia „Poznań”; Zgrupowanie „Leśnik”
Stanowiska	dowódca kompanii radiowej; kwatermistrz
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa; bitwa nad Bzurą; powstanie warszawskie
Późniejsza praca	dyrektor Polskich Nagrań
	Odznaczenia

Roman Marian Kiźny ps. „Kuna”, „Smuga” (ur. 16 lipca 1910 w Trembowli, zm. 7 marca 1986 w Warszawie) – oficer łączności Wojska Polskiego i Armii Krajowej, uczestnik II wojny światowej i powstania warszawskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie i Szkoły Podchorążych Inżynierii w Warszawie^[1] (1935). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1934 i 26. lokatą w korpusie oficerów łączności^[2]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 24. lokatą w korpusie oficerów łączności^[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w pułku radiotelegraficznym w Warszawie na stanowisku instruktora 2. kompanii 3 batalionu radiotelegraficznego^[3]. Podczas kampanii wrześniowej dowódca kompanii radiowej w Armii „Poznań”, brał udział w bitwie nad Bzurą^[1].

Od października 1939 w strukturach ruchu oporu^[1]. Więziony przez Gestapo na Pawiaku (10.1941–09.1942), skąd uciekł. Brał udział w akcji „Góral”^[1].

Podczas powstania warszawskiego dowódca oddziału osłonowego kwatermistrzostwa KG Armii Krajowej, a następnie kwatermistrz Zgrupowania „Leśnik”^[1]. Brał udział w walkach na Woli, Muranowie, Starym Mieście i w Śródmieściu^[1].

Po wojnie pracował w Warszawie jako dyrektor w Polskich Nagraniach^[1].

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe^[1](kwatera D4-2-11)^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Polak (red.) 1999 ↓, s. 48.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 3.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 817.
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 434 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Konspiracja 1939–1945, część 1 (redakcja naukowa Bogusław Polak). T. V. Koszalin: Wydaw. Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFPolak_(red.)199948-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Polak (red.) 1999 ↓, s. 48.

[CITEREFRybkaStepan20043-2] Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 3.

[CITEREFRybkaStepan2006817-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 817.

[4] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[5] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 434 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]