Roman Ropek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Ropek
Ilustracja
Roman Ropek w stopniu pułkownika
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1923
Dolina

Data śmierci

1 sierpnia 2007

Przebieg służby
Lata służby

19441989

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie Ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

szef Zarządu Organizacyjnego Sztabu Generalnego WP

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Grób Romana Ropka i jego żony Danuty na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Roman Ropek (ur. 1 marca 1923 w Dolinie, zm. 1 sierpnia 2007[1]) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana, kolejarza i kierownika pociągu oraz Marii z Hoszowskich. Do 1939 skończył 4 klasy II Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Józefa Piłsudskiego w Stanisławowie, a po zajęciu wschodnich terenów Polski przez ZSRR we wrześniu 1939 uczył się w tak zwanej sowieckiej „dziesięciolatce”, którą ukończył w 1941 roku.

Od sierpnia 1944 w Wojsku Polskim jako kursant Podoficerskiej Szkoły Saperów. W maju 1945 skończył Oficerską Szkołę Broni Pancernej w Chełmie i został promowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów wojsk pancernych. Po promocji pozostał w szkole, którą później przeniesiono do Modlina i Poznania, jako dowódca plutonu szkolnego. W listopadzie 1947 został dowódcą kompanii szkolnej. Od października 1949 do stycznia 1950 był słychaczem kursu dla dowódców batalionu i po jego ukończeniu pełnił służbę w sztabie 10 Dywizji Pancernej w Opolu na stanowisku pomocnika szefa wydziału I. W październiku 1950 został szefem sztabu batalionu w 2 Pułku Czołgów w Opolu, a w lipcu 1951 oficerem operacyjnym w sztabie tego pułku. Od lipca 1952 w Dowództwie Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych w Warszawie na stanowisku starszego pomocnika szefa wydziału, a od października 1955 szef wydziału szkół i kursów w tym dowództwie. W latach 1957-1960 był słuchaczem Fakultetu Ogólnowojskowego w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Od 1960 kierował wydziałami i oddziałami w pionie organiacyjnym Sztabu Generalnego WP. Był kolejno starszym pomocnikiem szefa wydziału I w Oddziale II Zarządu VI Organizacyjnego (1960-1961), szefem wydziału I organizacji wojska w Oddziale I Zarządu VI Organizacyjnego (1961-1966), zastępcą szefa Zespołu Struktur Organizacyjnych w tym Zarządzie (1966-1968), szefem Oddziału I w Zarządzie Organizacyjnym (1968-1970), zastępcą szefa Zarządu Organizacyjnego (1970-1983) i szefem Zarządu Organizacyjnego Sztabu Generalnego WP (1983-1989)

10 października 1977 minister obrony narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”[2].

We wrześniu 1983 awansował na generała brygady. Akt nominacyjny wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL, profesor Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. 9 stycznia 1989 na podstawie rozkazu personalnego MON zakończył zawodową służbę wojskową i został przeniesiony w stan spoczynku, pożegnany uprzednio przez ministra obrony narodowej generała armii Floriana Siwickiego i szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Józefa Użyckiego.

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Danutą Barbarą Widacką-Ropek (1925-2001). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B2-12-29)[3].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[4]:

  • podporucznik - 1945
  • porucznik - 1946
  • kapitan - 1948
  • major - 1952
  • podpułkownik - 1955
  • pułkownik - 1969
  • generał brygady - 1983

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  2. Rozkaz Nr 13/MON ministra obrony narodowej z 10 października 1977 w sprawie wyróżnienia wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” w: Dziennik Rozkazów MON z 1977 r., Nr 12, poz. 70.
  3. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  4. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 320-321
  5. Radzieckie odznaczenia dla generałów i oficerów WP /w/ Trybuna Robotnicza, nr 243, 11 października 1984, s. 5

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. III: M-S, Toruń 2010, s. 320-321.