Romet Chart

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Romet 210)
Romet 210 Chart - elektronik
Ilustracja
Motorower Romet Chart z 1988 w Muzeum Przemysłu w Warszawie
Producent

Zakłady Rowerowe Predom-Romet

Klasa

motorower

Inne nazwy

Romet Chart

Okres produkcji

1988-1994

Miejsce produkcji

Bydgoszcz  Polska

Napęd
Silnik

jednocylindrowy dwusuwowy chłodzony powietrzem

Rozrząd

tłokowy

Pojemność

49,8 cm³

Stopień sprężania

8:1

Moc

2,8 KM (2 kW)
przy 5800 obr./min

Moment obrotowy

3.5

Skrzynia biegów

3 stopniowa

Ogumienie
Opona przednia

2.5x17

Opona tylna

2.75x17

Wymiary i masa
Długość

1900 mm

Szerokość

685 mm

Wysokość

1100 mm

Wysokość siedzenia

~760mm

Rozstaw osi

1200 mm

Masa własna

76 kg

Pojemność baku

8,2 l w tym 1 l rezerwy

Osiągi
Prędkość maks.

50 km/h (inne dane: ponad 60 km/h[1])

Inne
Poprzednik

Romet Ogar

Następca

brak

Romet Chart 210 i 211 – polski motorower produkowany w latach 1987-1994 w Zakładach Rowerowych Predom-Romet.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Romet Chart to najmłodszy i najnowocześniejszy oraz ostatni motorower z oryginalnej rodziny Romet, produkowany w latach 1988-1994[1]. W Charcie odmiennie niż w dotychczas produkowanych pojazdach zastosowano skonstruowane od nowa i specjalnie dla niego nie tylko silnik i ramę, ale także większość innych zespołów i ich elementów.

Zrezygnowano ze stosowanych wcześniej w motorowerach uproszczeń konstrukcyjnych, stosując w ich miejsce rozwiązania typowe dla motocykli, co zbliżyło Charta do panującej wówczas wśród czołowych producentów tendencji do zmiany pojazdów klasy 50 cm³ z roweropodobnych w prawdziwe małe motocykle. Sylwetka była nowoczesna i przypominała motocykle MZ ETZ 250[1].

Podstawowym modelem Charta był 210, których powstało ponad 80 tysięcy sztuk[1]. Ponadto zbudowano około 80 sztuk modelu 211, różniącego się między innymi zastosowaniem importowanych kół odlewanych ze stopu lekkiego Sachs[1]. W 1994 roku jednak wstrzymano produkcję Charta i w ogóle polskich motorowerów, z uwagi na małą konkurencyjność zakładów w warunkach gospodarki rynkowej[1]. Prawdopodobnie nie podjęto nawet prób rozwoju tego motoroweru ani produkcji innego.

Nowoczesna sylwetka Charta i dobre tłumienie wstrząsów dzięki zastosowaniu hydraulicznych amortyzatorów zapewniają kierowcy wygodną pozycję i komfort jazdy. Wyposażono go także w lusterka wsteczne, kierunkowskazy oraz skuteczniejsze hamulce i elektroniczny zapłon. Chart to prawdopodobnie najlepszy projekt inżynierów z Rometa, jednak nie był on tak bardzo popularny, jak Ogar czy Komar m.in. ze względu na wysoką cenę zakupu nowego pojazdu (wg przekazów ustnych kosztował on w 1989 roku aż 350 000 zł, podczas gdy motocykl Cezet 350 wersja 12V kosztował około 275 000 zł; średnie wynagrodzenie wynosiło wówczas 206 758 zł). Chart spisywał się dobrze w każdych warunkach w terenie jak i na ulicy. Ze względu na swoją niezawodność, nowoczesność i osiągi nazywany jest "polskim Simsonem".

Prototypowy Chart został opisany w gazecie "Motor" 25 sierpnia 1985 r. Motorower różnił się początkowo od produkowanego modelu 210 m.in.:

  • dolną częścią przednich amortyzatorów
  • metalowymi klamkami (rączkami) hamulca i sprzęgła
  • błotnikami
  • silnikiem
  • amortyzatorami tylnymi (stosowanymi dotychczas w Ogarach i Motorynkach)
  • napędem licznika (w przednim kole)
  • licznikiem (brak obudowy)

Według jednego z konstruktorów ten silnik miał mieć cztery biegi oraz moc większą od Simsona. Jednak z powodu odgórnie zaplanowanych oszczędności, wprowadzono skrzynię trzystopniową i uproszczono silnik, a co za tym idzie osłabiono go.

Planowano także wprowadzić model z silnikiem Simsona, lecz niemiecka firma nie była zainteresowana współpracą.

Silnik Dezamet 027 jest prawdopodobnie wzorowany budową wewnętrzną (skrzynia biegów, sprzęgło itd.) na jednym z silników Minarelli.

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Silnik - dwusuwowy chłodzony powietrzem
  • Typ - 027 Dezamet
  • Pojemność skokowa - 49,8 cm³
  • Średnica cylindra - 38 mm
  • Skok tłoka - 44 mm
  • Stopień sprężania - 8,0
  • Moc/prędkość obrotowa - 2,06 kW (2,8 KM)/5800 obr./min
  • Moment obrotowy 3,5 Nm
  • Gaźnik - 14MC lub BING 1/14/206, z przysłoną rozruchową
  • Sprzęgło - 3-tarczowe cierne w kąpieli olejowej
  • Skrzynia biegów - 3-biegowa z nożną zmianą biegów
  • Paliwo - mieszanka etyliny 86 z olejem w stosunku 30:1 (aktualnie zaleca się 1:50)
  • Instalacja elektryczna - iskrownik-prądnica typ 105 - 6 V - 25W
  • Cewka ładowania 6V - 1,4 A
  • Akumulator 6V - 10Ah 3MB3S
  • Zapłon - bezstykowy, elektroniczny moduł zapłonowy, cewka zapłonowa 6V, punkt zapłonu 2,5mm przed GMP
  • Świeca zapłonowa - F-100 (Iskra); Bosch W260
  • Masa silnika (bez oleju) - 15 kg

Wymiary[edytuj | edytuj kod]

  • Długość całkowita - 1940 mm
  • Rozstaw osi - 1200 mm
  • Szerokość kierownicy - 685 mm
  • Wysokość rączek kierownicy - 1000 mm
  • Masa w stanie suchym - ~76 kg
  • Dopuszczalne obciążenie - 160 kg/2 osoby + bagaż
  • Prędkość maksymalna - 50 km/h (inne dane: ponad 60 km/h[1])
  • Zużycie paliwa - 2,3 l/100 km przy prędkości 40km/h i obciążeniu całkowitym (dane dla gaźnika 14MC)
  • Pojemność zbiornika paliwa - 8,2 l (rezerwa 1 l)

Zawieszenie kół[edytuj | edytuj kod]

  • przednie - widelec teleskopowy z tłumieniem hydraulicznym, skok 140 mm.
  • tylne - wahacz z amortyzatorami tłumionymi hydraulicznie, skok 65 mm.

Ogumienie[edytuj | edytuj kod]

  • przód - 17x2.25" (fabrycznie STOMIL DUET)
  • tył - 17x2.75" (fabrycznie STOMIL PANTERA)
  • Łańcuch - rolkowy 12,7x8,51x5,2 mm 110 ogniw (415H)
  • Hamulce - szczękowe bębnowe o średnicy bębna 125 mm

Oświetlenie[edytuj | edytuj kod]

  • przód - reflektor z żarówką BA-20d; 6V - 25/25W
  • tył - lampa tylna z żarówką dwuwłóknową BAY-15d/19 w tym:
    • światło postojowe 6V - 5W,
    • światło stop 6V - 21W
  • Kierunkowskazy - żarówki BA-15s/19; 6V - 21W
  • przerywacz kierunkowskazów ME-2; 6V - 2x21W
  • Oświetlenie prędkościomierza - żarówka BA-9s; 6V - 2W
  • Sygnał dźwiękowy - 6V zasilany z akumulatora

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Zakrzewski 2010 ↓, s. 188-181.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Zakrzewski: Auto-moto PRL: władcy dróg i poboczy. Warszawa: Demart, 2010, s. 128-131. ISBN 978-83-7427-484-5.