Rosalio José Castillo Lara

Rosalio José Castillo Lara

Kardynał prezbiter
Misericordia et veritas Miłosierdzie i Prawda
Kraj działania	Wenezuela
Data i miejsce urodzenia	4 września 1922 San Casimiro
Data i miejsce śmierci	16 października 2007 Caracas
Przewodniczący Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego
Okres sprawowania	1990–1997
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	salezjanie
Prezbiterat	4 września 1949
Nominacja biskupia	26 maja 1973 biskup koadiutor Trujillo biskup tytularny Precausa
Sakra biskupia	24 maja 1973
Kreacja kardynalska	25 maja 1985 Jan Paweł II
Kościół tytularny	Nostra Signora di Coromoto in S. Giovanni di Dio

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	24 maja 1973
Konsekrator	José Humberto Quintero Parra
Współkonsekratorzy	Francisco José Iturriza Guillén José Léon Rojas Chaparro
Konsekrowani biskupi Mariano De Nicolò 1989 Ramón José Aponte Fernández 2004
Współkonsekrowani biskupi Enzo Ceccarelli Catraro 1974 Antonio María Javierre Ortas 1976 José Vicente Henriquez Andueza 1980 Alfons Maria Stickler 1983 Joannes Gerardus ter Schure 1984 Gianni Danzi 1996

Rosalio José Castillo Lara (ur. 4 września 1922 w San Casimiro, zm. 16 października 2007 w Caracas), wenezuelski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Był bratankiem Lucasa Guillermo Castillo (1879-1955), arcybiskupa Caracas. W Bogocie wstąpił do zakonu salezjan św. Jana Bosco (SDB), kształcił się w domach zakonnych w Kolumbii i Włoszech (Turyn). W salezjańskim Athenauem w Turynie obronił doktorat z prawa kanonicznego (1953), uzupełniał jeszcze studia na Uniwersytecie w Bonn (1962). Przyjął święcenia kapłańskie 4 września 1949 w Caracas z rąk stryja-arcybiskupa. Pracował jako nauczyciel w szkołach zakonnych, stał krótko na czele Związku Nauczycieli Katolickich Wenezueli. W latach 1954-1957 prowadził zajęcia w salezjańskim Athenaeum w Turynie, 1957-1965 w Rzymie. Pełnił funkcje prowincjała zakonu w Wenezueli (1966-1967) oraz radcy zakonu ds. opieki duszpasterskiej młodzieży.

26 marca 1973 został mianowany biskupem-koadiutorem Trujillo (z prawem następstwa), otrzymał stolicę tytularną Praecausa i odebrał święcenia biskupie 24 maja 1973 w Caracas z rąk José Humberto Quintero (arcybiskupa Caracas). Nie przejął jednak diecezji Trujillo - w lutym 1975 przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej. Objął stanowisko sekretarza Papieskiej Rady ds. Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego; w maju 1982 został awansowany na proprezydenta tej rady oraz arcybiskupa tytularnego. Pełnił wówczas także od października 1981 funkcję przewodniczącego Komisji Dyscypliny Kurii Rzymskiej. Po reorganizacji Kurii i przyjęciu nowego kodeksu był od stycznia 1984 proprezydentem Papieskiej Komisji Autentycznej Interpretacji Kodeksu Prawa Kanonicznego.

25 maja 1985 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając diakonię Nostra Signora di Coromoto in S. Giovanni di Dio. Po nominacji kardynalskiej Castillo Lara został pełnoprawnym prezydentem Papieskiej Komisji; w grudniu 1989 przeszedł na stanowisko prezydenta Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej, w październiku 1990 został jednocześnie prezydentem Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego. W czerwcu 1995 złożył rezygnację z funkcji prezydenta Administracji Patrymonium, po osiągnięciu wieku emerytalnego (75 lat) odszedł również z prezydentury Papieskiej Komisji Państwa Watykańskiego (październik 1997) i wkrótce powrócił do Wenezueli. Kończąc 80 lat (4 września 2002) utracił prawo udziału w konklawe.

Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (po raz pierwszy w 1974), a także w III konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Puebla (Meksyk, styczeń-luty 1979). Wielokrotnie reprezentował Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze specjalnego wysłannika, m.in. na III Narodowym Kongresie Eucharystycznym Kolumbii w Cali w październiku 1999 i Narodowym Kongresie Eucharystycznym Argentyny w Cordobie we wrześniu 2000.

W styczniu 1996 został promowany na kardynała-prezbitera; zachował dotychczasową diakonię Nostra Signora di Coromoto in S. Giovanni di Dio jako tytuł prezbiterski na zasadzie pro hac vice.

Kardynał Lara był jednym z krytyków prezydenta Wenezueli Hugo Cháveza. W wywiadzie prasowym określił go mianem „paranoidalnego dyktatora”, a jego rząd skrytykował jako niedemokratyczny i despotyczny. Zarzucił mu także prześladowanie opozycjonistów i zamykanie ich w więzieniach. W odpowiedzi prezydent nazywał kardynała „hipokrytą, bandytą opętanym przez szatana”.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].