Rotangowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rotangowiec
Cryptophaps poecilorrhoa[1]
(Brüggemann, 1876)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

gołębiowe

Rodzina

gołębiowate

Rodzaj

Cryptophaps[2]
Salvadori, 1893

Gatunek

rotangowiec

Synonimy
  • Carpophaga poecilorrhoa Brüggemann, 1876[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Rotangowiec[5], garlica szarogłowa[6] (Cryptophaps poecilorrhoa) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Cryptophaps. Gatunek bardzo słabo poznany. Wielkością przypomina grzywacza. Zamieszkuje lasy tropikalne Indonezji. Żywi się prawdopodobnie nasionami palm. Nie jest gatunkiem zagrożonym. Nie wyróżnia się podgatunków[3][7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Rotangowiec jest gatunkiem bardzo słabo poznanym. Na razie obserwuje się tylko pojedyncze osobniki, zazwyczaj siedzące w koronach drzew. Wielkością podobny jest do grzywacza, ale ogon ma dłuższy i krótsze skrzydła. Osiąga długość ciała do 47 cm. Wyglądem przypomina kukułkę. Upierzenie głowy, szyi i piersi jest szare z jaśniejszym czołem. Brzuch jest brązowy z ciemnym rysunkiem. Plecy, skrzydła oraz górna część ogona są szaroczarne. Na końcu ogona widoczny jasny pasek. Obie płcie są do siebie podobne.

Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]

Rotangowiec jest endemicznym gatunkiem występującym tylko na jednej indonezyjskiej wyspie Sulawesi (Celebes). Jego naturalne środowisko stanowią tropikalne i subtropikalne lasy deszczowe położone na zboczach gór na wysokości 950–2300 m.

Pokarm[edytuj | edytuj kod]

Prawdopodobnie żywi się nasionami palm.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Biologia rozrodu tego gatunku nie została poznana[8].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Z powodu występowania jedynie na jednej wyspie mającej 189 216 km² powierzchni, gatunek ten może mieć ograniczony zasięg występowania, mimo tego nie uważa się, aby osiągnął próg zagrożenia na podstawie kryterium wielkości zasięgu. Liczebność populacji nie została określona, jednak również uważa się, że nie osiągnęła progu zagrożenia, mimo że nie jest on pospolitym gołębiem i spotyka się go stosunkowo rzadko. Ponieważ nie ma dowodów na istnienie jakichkolwiek spadków oraz zagrożeń gatunku, liczebność populacji wydaje się być stabilna. Dlatego gatunek jest uważany za niezagrożony.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cryptophaps poecilorrhoa, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Cryptophaps, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-07-05] (ang.).
  3. a b Sombre Pigeon (Cryptophaps poecilorrhoa). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-12)]. (ang.).
  4. BirdLife International, Cryptophaps poecilorrhoa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-10] (ang.).
  5. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Columbidae Leach, 1820 - gołębiowate - Pigeons (wersja 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-10].
  6. Garlica szarogłowa (Cryptophaps poecilorrhoa) (Brüggemann, 1876). Avibase. [dostęp 2011-02-19].
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pigeons. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
  8. L.F. Baptista, P.W. Trail, H.M. Horblit & P. Boesman: Sombre Pigeon (Cryptophaps poecilorrhoa). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2018. [dostęp 2018-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]