Royal Rumble (2010)
| ||||
| Motto gali |
I Am The One | |||
|---|---|---|---|---|
| Motyw muzyczny |
„Hero” – Skillet | |||
| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
| Brandy | ||||
| Data |
31 stycznia 2010 | |||
| Widownia |
16 697 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Gale WWE Network – chronologicznie | ||||
| ||||
| Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Royal Rumble (2010) – dwudziesta trzecia gala wrestlingu w chronologii cyklu Royal Rumble wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw, SmackDown i ECW. Odbyła się 31 stycznia 2010 w Philips Arena w Atlancie w stanie Georgia.
Gala opierała się na Royal Rumble matchu, a zwycięzca tradycyjnie otrzymał walkę o mistrzostwo świata na tegorocznej WrestleManii. W przypadku gali w 2010 roku zwycięzca otrzymał wybór, o które mistrzostwo będzie walczył na WrestleManii XXVI. Zwycięzca mógł wybrać walkę o WWE Championship (brandu Raw), World Heavyweight Championship (brandu SmackDown) lub ECW Championship (brandu ECW) - była to ostatnia gala Royal Rumble, w którym ECW Championship było opcją, ponieważ brand ECW został rozwiązany w lutym, co również dezaktywowało tytuł, będąc tym samym ostatnim PPV WWE obejmującym brand ECW.
Na gali odbyło się sześć walk. W walce wieczoru tytułowy Royal Rumble match wygrał Edge, jako ostatniego eliminując Johna Cenę. Główną walką brandu Raw była walka o WWE Championship pomiędzy panującym mistrzem Sheamusem i Randym Ortonem, który Sheamus wygrał przez dyskwalifikację. Główną walką brandu SmackDown była walka pomiędzy The Undertakerem i Reyem Mysterio o World Heavyweight Championship, które Undertaker wygrał, zachowując mistrzostwo. Główną walką brandu ECW była walka pomiędzy Christianem i Ezekielem Jacksonem o ECW Championship, które Christian wygrał i zachował mistrzostwo.
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Tło[edytuj | edytuj kod]
Tradycją gali Royal Rumble jest zorganizowanie Royal Rumble matchu, w którym zwycięzca otrzyma szansę na walkę o WWE Championship (brandu Raw), World Heavyweight Championship (brandu SmackDown) lub ECW Championship (brandu ECW) na WrestleManii XXVI.
Royal Rumble to coroczna gala pay-per-view (PPV) produkowana co roku w styczniu przez World Wrestling Entertainment (WWE) od 1988 roku. Jest to jeden z najważniejszych pay-per-view w tej promocji, obok WrestleManii, SummerSlam i Survivor Series nazwana „Wielką Czwórką”. Nazwa pochodzi od Royal Rumble matchu, zmodyfikowanego battle royal, w którym uczestnicy wchodzą w określonych odstępach czasu, a nie wszyscy zaczynają na ringu w tym samym czasie. Wydarzenie z 2010 roku było 23. wydarzeniem w chronologii Royal Rumble i odbyło się 31 stycznia 2010 roku w Philips Arena w Atlancie w stanie Georgia. Wystąpili w nim zapaśnicy z dywizji marek Raw, SmackDown i ECW.
Rywalizacje[edytuj | edytuj kod]
Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw, SmackDown i ECW. Wyreżyserowane rywalizacje (storyline’y) były kreowane podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown i ECW. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[1][2].
Wyniki walk[edytuj | edytuj kod]
Wejścia i eliminacje w męskim Royal Rumble matchu[edytuj | edytuj kod]
| Nr wejścia | Wrestler | Brand | Nr eliminacji | Wyeliminowany przez | Czas | Eliminacje |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Dolph Ziggler | SmackDown | 2 | CM Punka | 02:39 | 0 |
| 2 | Evan Bourne | Raw | 1 | CM Punka | 02:26 | 0 |
| 3 | CM Punk | SmackDown | 7 | Triple H'a | 10:04 | 5 |
| 4 | JTG | SmackDown | 3 | CM Punka | 00:25 | 0 |
| 5 | The Great Khali | SmackDown | 4 | Beth Phoenix | 01:37 | 0 |
| 6 | Beth Phoenix | SmackDown | 5 | CM Punka | 01:39 | 1 |
| 7 | Zack Ryder | ECW | 6 | CM Punka | 00:32 | 0 |
| 8 | Triple H | Raw | 17 | Shawna Michaelsa | 17:55 | 3 |
| 9 | Drew McIntyre | SmackDown | 16 | Shawna Michaelsa i Triple H'a | 14:43 | 0 |
| 10 | Ted DiBiase | Raw | 14 | Shawna Michaelsa | 13:40 | 0 |
| 11 | John Morrison | SmackDown | 15 | Shawna Michaelsa | 11:37 | 0 |
| 12 | Kane | SmackDown | 11 | Triple H'a | 08:59 | 1 |
| 13 | Cody Rhodes | Raw | 13 | Shawna Michaelsa | 08:54 | 0 |
| 14 | Montel Vontavious Porter | Raw | 8 | Samego siebie1 | 00:07 | 1 |
| 15 | Carlito | Raw | 12 | Shawna Michaelsa | 05:09 | 0 |
| 16 | The Miz | Raw | 9 | Montela Vontaviousa Portera1 | 00:17 | 0 |
| 17 | Matt Hardy | SmackDown | 10 | Kane'a | 00:20 | 0 |
| 18 | Shawn Michaels | Raw | 27 | Batistę | 23:45 | 6 |
| 19 | John Cena | Raw | 29 | Edge'a | 27:11 | 4 |
| 20 | Shelton Benjamin | ECW | 18 | Johna Cenę | 00:48 | 0 |
| 21 | Yoshi Tatsu | ECW | 19 | Johna Cenę | 00:29 | 0 |
| 22 | Big Show | Raw | 22 | R-Trutha | 05:04 | 1 |
| 23 | Mark Henry | Raw | 21 | R-Trutha | 03:09 | 0 |
| 24 | Chris Masters | Raw | 20 | Big Showa | 00:29 | 0 |
| 25 | R-Truth | SmackDown | 24 | Kofiego Kingstona | 04:22 | 2 |
| 26 | Jack Swagger | Raw | 23 | Kofiego Kingstona | 02:06 | 0 |
| 27 | Kofi Kingston | Raw | 25 | Johna Cenę | 03:09 | 2 |
| 28 | Chris Jericho | SmackDown | 26 | Edge'a | 02:24 | 0 |
| 29 | Edge | SmackDown | — | Zwycięzca | 07:37 | 2 |
| 30 | Batista | SmackDown | 28 | Johna Cenę | 05:24 | 1 |
- 1 – MVP został zaatakowany przez The Miza podczas jego wejścia, ale później wszedł do ringu wkrótce po wejściu Miza i wyeliminował z walki zarówno siebie, jak i Miza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
- ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].