Rozalia Nusbaum-Hilarowicz

Rozalia Nusbaum-Hilarowicz, z domu Głębocka (ur. 24 października 1859 w Warszawie, zm. 1 lutego 1933 we Lwowie) – polska przyrodnik.

Życiorys

Studiowała nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Genewie, po powrocie do Warszawy pracowała w tajnym szkolnictwie polskim. W 1886 poślubiła Józefa Nusbauma, wraz z którym przeniosła się do Lwowa w 1892.

Uzupełniała wykształcenie na Uniwersytecie Lwowskim, studiując filozofię pod kierunkiem Kazimierza Twardowskiego.

Wraz z mężem i innymi profesorami Uniwersytetu zakładała żeńskie gimnazjum im. Słowackiego; została w tej szkole nauczycielką matematyki.

Publikowała liczne artykuły z filozofii, pedagogiki, psychologii zwierzęcej i fizjologii porównawczej. Niektóre z publikacji: Szkice naukowe, Jędrzej Śniadecki i Herbert Spenzer jako pedagogowie.

Przełożyła z francuskiego dzieło Édouarda Toulouse'a i Ludovica Marchanda Mózg i jego czynności (Lwów 1904).

W 1907 wraz z mężem zmieniła nazwisko, dodając człon „Hilarowicz”. Z małżeństwa urodził się Henryk Hilarowicz (1890–1941), chirurg zamordowany przez Niemców w grupie polskich profesorów lwowskich uczelni na Wzgórzach Wuleckich, a także Tadeusz Hilarowicz (1887–1958), wybitny teoretyk prawa administracyjnego.

Bibliografia

• Grzegorz Brzęk, Rozalia Nusbaum-Hilarowiczowa, w: Słownik biologów polskich, Warszawa 1987.