Roztoka Odrzańska
53°38′11″N 14°34′48″E/53,636389 14,580000 Roztoka Odrzańska z lotu ptaka, maj 1938 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Lokalizacja | |
| Powierzchnia |
30 km² |
| Wymiary |
10 × 6 km |
| Głębokość • średnia |
|
| Cieki wodne uchodzące | |
| Miejscowości nadbrzeżne | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 53°38′11″N 14°34′48″E/53,636389 14,580000
| |
Roztoka Odrzańska (do 1945 niem. Papenwasser, po 1945 pol. Zatoka Stobnicka[1]) – zatoka Zalewu Szczecińskiego[2] w jego południowej części, ma ok. 30 km² powierzchni[3]. Wody Roztoki są płytkie, średnia głębokość wynosi ok. 1,3 m, długość rozlewiska 10 km, a szerokość ok. 6 km[3]. Uchodzi do niej rzeka Odra.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Roztoka jest kontynuacją nurtu Domiąży (Odra) i rozpoczyna się w rejonie północnego krańca wyspy Wielki Karw w granicach administracyjnych miasta Police. Granicą Roztoki i Zalewu stała się sztuczna wyspa Chełminek koło Trzebieży w gminie Police[3].
Na wodach Roztoki Odrzańskiej wyznaczono granicę powiatu goleniowskiego (gmina Stepnica) i polickiego (gmina Police).
Do Roztoki Odrzańskiej uchodzą[3][4]:
Brzegi Roztoki są porośnięte trzciną oraz pokryte podmokłymi bagnami i łąkami.
Zagospodarowanie[edytuj | edytuj kod]
Przez wody Roztoki Odrzańskiej prowadzi tor wodny Świnoujście–Szczecin.
Nad prawym, wschodnim, brzegiem Roztoki leży miasto Stepnica z portem morskim oraz wsie Stepniczka, Piaski Małe i Gąsierzyno.
Nad lewym, zachodnim, brzegiem Roztoki położone są wsie Trzebież (z portem morskim) i w oddali (2–3 km) Uniemyśl, Niekłończyca i Dębostrów. Dalej na południe znajduje się północna część miasta Polic – Jasienica oraz przylegające do niej Zakłady Chemiczne Police z portem morskim Police.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W końcowym akcie II wojny światowej trwała tu walka, gdy w kwietniu 1945 r. wojska radzieckie i I Armia WP zajmowały wschodnie brzegi Roztoki, były one ostrzeliwane przez niemieckie okręty z wód Roztoki i Zalewu. Ostatecznie Roztoka w całości została przekazana w październiku 1945 r. administracji polskiej[3].
Hydronimia[edytuj | edytuj kod]
W opisie położenia szczecińskiego portu z 1947 r. użyto nazwy Zatoka Stobnicka[1]. Do 1945 r. stosowano niemiecką nazwę Papen Wasser. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Roztoka Odrzańska[5].
Roztoka jest też nazywana przez wędkarzy i żeglarzy: Ciche Wody, Babia Woda, Biała Woda[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Terebucha, Eugeniusz Port szczeciński w: Szczecin miasto-port-okolice, Polskie Towarzystwo Geograficzne w Szczecinie, Święto Morza 1947
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 297, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b c d e f Encyklopedia Szczecina. T. II P-Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2000, s. 269. ISBN 83-7241-089-5. (pol.).
- ↑ Okolice Szczecina: 1:75 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2007, s. 1-2. ISBN 978-83-601-2096-5. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8)
| Zatoki | |
|---|---|
| Mielizny | |
| Akweny przyległe |
