Rubieżewicze
53°41′N 26°52′E/53,683333 26,866667 Kościół św. Józefa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 177 |
| Kod pocztowy |
222142 |
| Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°41′N 26°52′E/53,683333 26,866667
| |
Rubieżewicze (biał. Рубяжэвічы, Rubiażewiczy) – wieś w rejonie stołpeckim, w obwodzie mińskim na Białorusi, leżąca pomiędzy rzekami Suła i Przekul. Centrum administracyjne rubieżewickiego sielsowietu. Siedziba parafii prawosławnej (pw. św. Mikołaja Cudotwórcy)[2] i rzymskokatolickiej (pw. św. Józefa).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto magnackie hrabstwa kojdanowskiego położone było w końcu XVIII wieku w powiecie mińskim województwa mińskiego[3].
Wiosną 1906 roku rosyjska policja wykryła w majątku Rubieżewicze tajną polską szkołę. Nauczyciele otrzymali kary[4]. Od 1919 Rubieżewicze znajdowały się pod polską administracją, a w latach 1921–1939 leżały na terytorium II Rzeczypospolitej w pobliżu granicy z Białoruską SRR, były miasteczkiem i siedzibą wiejskiej gminy Rubieżewicze.
Według spisu z 1921 roku w miasteczku mieszkało 903 Żydów. Od 1 grudnia 1941 do 8 czerwca 1942 istniało tam getto, w którym uwięziono ok. 1,7 tys. osób, także z miejscowości Naliboki. W listopadzie 1942 rozstrzelano ok. 1000 osób. Obecnie w miejscu egzekucji, pod miastem, przy drodze do Dzierżyńska, znajduje się tablica upamiętniająca to wydarzenie[5].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół św. Józefa, parafialny
- Cmentarz żydowski
- Drewniany młyn wodny nad Sułą – obecnie w ruinie
Zabytki zniszczone[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew cmentarna
- Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy
- Kościół św. Antoniego z Padwy - drewniany, zniszczony w 1972
- Synagoga
Inne obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew prawosławna pw. św. Mikołaja Cudotwórcy z 2000 r., parafialna[2]
Rubieżewicze w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość pojawia się na kartach powieści Sergiusza Piaseckiego Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b Приход храма Святителя Николая Чудотворца д. Рубежевичи. molod-eparchy.by. [dostęp 2021-03-12]. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 100.
- ↑ Życie społeczno-kulturalne. Oświata. W: Między nadzieją…. s. 34.
- ↑ Gmina żydowska przed 1939. Żydowski Instytut Historyczny, 2001-02-17. [dostęp 2009-12-31].
- ↑ Sergiusz Piasecki: Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy. Dziekanów Leśny: LTW, 2020, s. 186. ISBN 978-83-7565-297-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Miasteczko Rubieżewicze. radzima.org. [dostęp 2009-12-31]. (biał. • ang. • pol. • ros.).
- Rubieżewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 877.