Rudno (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudno
wieś
Ilustracja
Widok z zachodu
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

krakowski

Gmina

Krzeszowice

Liczba ludności (2022[2])

743

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-067 Tenczynek[3]

Tablice rejestracyjne

KRA

SIMC

0324613

Położenie na mapie gminy Krzeszowice
Mapa konturowa gminy Krzeszowice, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rudno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Rudno”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Rudno”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Rudno”
Ziemia50°06′24″N 19°33′51″E/50,106667 19,564167[1]

Rudnowieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Krzeszowice, 743 mieszkańców (2022), powierzchnia 661,92 ha.

Wieś położona w województwie krakowskim wchodziła w 1662 roku w skład hrabstwa tęczyńskiego Łukasza Opalińskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krakowskim.

W Rudnie mieści się publiczna szkoła podstawowa i publiczny punkt przedszkolny. Zespół regionalny Rudnianie powstały w 1980 roku, kultywuje lokalne zwyczaje.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Rudno[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0324620 Babi Koniec część wsi
0324636 Borki część wsi
0324642 Kajdasówka część wsi
0324659 Kolonia część wsi
0324665 Miasto część wsi
0324671 Podzamcze część wsi
0324688 Satniówka część wsi
0324694 Zbójnik część wsi
Remiza OSP
Sala Królestwa Świadków Jehowy[7]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[8].

  • Zamek Tenczyn ruiny zamku Tenczyn w całości, wszystkie fragmenty murów oraz teren wzgórza zamkowego z otoczeniem leśnym.

We wsi, na najwyższej części Garbu Tenczyńskiego (Góra Zamkowa) – ruiny zamku Tenczyn z XIV w., który w roku 1656 został spalony przez Szwedów. Odbudowany przez Lubomirskich, kolejnych właścicieli, przetrwał do pożaru w 1768 r., po którym to ostatecznie popadł w ruinę. Zachowały się tylko części murów mieszkalnych oraz baszty z wieżami.

Dawny ośrodek górnictwa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1864–1869 powstała mała kopalnia pod wzgórzem zamkowym w Rudnie (szyb „Bolesław” i sztolnia „Franciszek”). W 1891 r. założono kopalnię „Franciszek”. Widoczne są leje po szybach wydobywczym i wentylacyjnym kopalni „Rudno” oraz sztolni „Franciszek” i hałd. W Rudnie była również kopalnia melafiru.

  • KWK Janina – nieczynna kopalnia węgla kamiennego, właściciel nadania Kopalnia Węgla kamiennego Tenczynek sp. z o.o.; dokument nadawczy z 1923 r.;
  • KWK Rudno – nieczynna kopalnia węgla kamiennego;
  • KWK Franciszek – nieczynna kopalnia węgla kamiennego;
  • KWK Józef – nieczynna kopalnia węgla kamiennego, właściciel nadania Kopalnia Węgla kamiennego Tenczynek sp. z o.o.; dokument nadania z 1937 r.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Rudno położone jest na wzgórzu zbudowanym z permskich skał wylewnych (melafirów). W melafirach, odsłaniających się w kamieniołomie w centrum wsi, występuje mineralizacja agatowa oraz zeolity. Agaty spotykane są także na okolicznych polach.

Osoby związane z Rudnem[edytuj | edytuj kod]

Dojazd[edytuj | edytuj kod]

Przystanki minibusów:

Na południowych krańcach wsi przebiega autostrada A4 (E40, węzeł Rudno).

Związki wyznaniowe w Rudnie[edytuj | edytuj kod]

W Rudnie znajduje się kaplica rzymskokatolicka oraz Sala Królestwa Świadków Jehowy (zbór Tenczynek)[7]. Oprócz wiernych Kościoła rzymskokatolickiego, są również członkowie wyznania Świadków Jehowy (ok. 4% mieszkańców)[9].

Kościół rzymskokatolicki[edytuj | edytuj kod]

Świadkowie Jehowy[edytuj | edytuj kod]

  • Sala Królestwa (zbór Tenczynek)[7].
Zamek Tenczyn
Zamek Tenczyn

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 118184
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1099 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670,, [w:] Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 159.
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. a b c Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-05-22].
  8. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-11-27].
  9. Ewa Solak, Świadkowie Jehowy zapraszają [online], przełom.pl, 3 kwietnia 2023.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]