Rudolf Starzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Starzewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1870
Tarnów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

22 października 1920
Kraków, Polska

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

dziennikarz
prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Krewni i powinowaci

przyrodni brat Tadeusz

Rudolf Michał Starzewski (ur. 28 lipca 1870 w Tarnowie, zm. 22 października 1920 w Krakowie) – dziennikarz i publicysta, jedna z najpopularniejszych postaci Krakowa. Pierwowzór postaci Dziennikarza w Weselu Wyspiańskiego, przez przyjaciół zwany Dolciem, autor entuzjastycznej recenzji zamieszczonej w „Czasie” trzy dni po premierze sztuki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Tarnowie, jako najmłodszy syn Mieczysława Ostoja Starzewskiego, dyrektora Krajowego Związku Kółek Rolniczych i Reginy z domu Cymbler. Był przyrodnim bratem Tadeusza i stryjem Jana.

Szkołę średnią ukończył w konwikcie oo. jezuitów w Tarnopolu[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale następnie w całości poświęcił się dziennikarstwu. Był zaprzyjaźniony z najwybitniejszymi artystami XIX-wiecznego Krakowa, szczególnie serdecznie z o rok starszym Stanisławem Wyspiańskim. Związał się wówczas z konserwatystami krakowskimi, został (wraz z przyrodnim bratem Tadeuszem) działaczem powstałego w 1896 Klubu Konserwatywnego, postulującego ostrożne reformy agrarne i administracyjne. W 1905 został naczelnym redaktorem dziennika „Czas”, który w niedługim czasie uczynił nowoczesną i wpływową gazetą popierającą stronnictwo konserwatywne. Kierownik Biura Prezydialnego Sekcji Zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w 1914 roku[2].

Jednym z powodów jego samobójstwa była prawdopodobnie nieszczęśliwa miłość do żony przyjaciela, Tadeusza Żeleńskiego. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w rodzinnym grobowcu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nad świeżą mogiłą. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 4, 30 października 1920. 
  2. Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]