Rumsko
54°36′34″N 17°18′53″E/54,609444 17,314722| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
217[2] |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
76-220[3] |
| Tablice rejestracyjne |
GSL |
| SIMC |
0744634 |
Położenie na mapie gminy Główczyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | |
| 54°36′34″N 17°18′53″E/54,609444 17,314722[1]
| |
Rumsko (kaszb. Rãbskò lub też Rëmskò[4], niem. Rumbske[5]) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce w pobliżu drogi wojewódzkiej nr 213.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa, odnotowana po raz pierwszy w formie Rumptzke w 1469, ma pochodzenie słowiańskie i może być odczytana dwojako:
- jako nazwa topograficzna, wyprowadzona od pomorskiej nazwy pospolitej *rąb „poręba” przy pomocy formantu -sko[6],
- jako nazwa dzierżawcza, wyprowadzona od nazwy osobowej Rąb przy pomocy formantu -sko[6].
Friedrich Lorentz odnotował formy nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Rȧ̃mskɵ, Rä̀mskɵ wraz z nazwami mieszkańców: Rȧ̃mščȯu̯n : Rä̀mščȯu̯n, Rȧ̃mščȯu̯nkă : Rä̀mščȯu̯nkă „rumszczanin, rumszczanka”[7]. Niemiecka nazwa Rumbske jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[6]. Polska nazwa Rumsko w miejsce oczekiwanej *Rąbsko jest wynikiem adaptacji fonetycznej wymowy słowińskiej[6].
Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Rëmskò[8].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu dzisiejszej wsi Rumsko znajdują się wały słowiańskiego grodziska zbudowanego w IX wieku. Jest to grodzisko wyżynne, dwuczłonowe, cyplowe. Człon I — pierścieniowaty, człon II — z wałem zaporowym. Grodzisko to jest typowym grodziskiem zakładanym przez Słowian w okolicach bagiennych. Rumsko stanowiło ogniwo w łańcuchu obronnym tworzonym także przez grodziska Równo i Siodłonie. Obok, w dolinie Pustynki, zlokalizowano wczesnośredniowieczne cmentarzysko kurhanowe.
Wieś stanowiła kolejno własność rodzin von Stojentin (od XV w.), von Podewilsów (od końca XVII w.), von Bieberstein (od roku 1731), von Kleist (od roku 1773) by ostatecznie – w roku 1803 – trafić do majątku rodziny von Krockow. Pierwszymi nabywcami byli bracia August Christoph Heinrich oraz Ernst Wilhelm Friedrich Albrecht. W latach 1847–1848 zbudowana została reprezentacyjną siedziba rodowa – spalona przez Sowietów w roku 1945. Z tej linii rodziny pochodzi Christian Graf von Krockow.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 118383
- ↑ Polska w Liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2023-11-22].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1115 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Friedrich Lorentz, Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, Instytut Zachodnio-Słowiański przy Uniwersytecie Poznańskim, 1923, s. 148 (pol.).
- ↑ Dr F. Lorentz "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
- ↑ a b c d Witold Iwicki, Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 90-91.
- ↑ Friedrich Lorentz, Slovinzisches Wörterbuch: zweiter Teil: P-Z : Orts- und Personennamen. Nachträge, Unsichere Wörter, Sankt Petersburg: Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, 1912, s. 1514.
- ↑ Felicja Baska-Borzyszkowska i inni, Polsko-kaszubski słownik nazw miejscowych, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 2017, s. 219, ISBN 978-83-62137-50-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Olczak, Kazimierz Siuchniński, Sprawozdanie z badań weryfikacyjnych grodzisk przeprowadzonych na terenie powiatu słupskiego, Koszalińskie Zeszyty Muzealne, t. 2, 1972.
- F. Lachowicz, J. Olczak, K. Siuchniński, Osadnictwo wczesnośredniowieczne na Pobrzeżu i Pojezierzu Wschodniopomorskim. Wybrane obszary próbne, Katalog, Poznań 1977.
- Walter Witt, Die Burgwälle des Stolper Landes, Stolp, 1934.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Siedziba gminy: Główczyce
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Części wsi | |
| Inne miejscowości |
