Ryback

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryback
Ilustracja
Ryback w 2014.
Imię i nazwisko

Ryan Allen Reeves

Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1981
Las Vegas, Newada

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

The Big Guy
Ryan Reeves
Ryback
Skip Sheffield

Wzrost

191 cm

Masa ciała

132 kg

Zapowiadany z

College Station, Teksas
Las Vegas, Newada
Sin City

Trenerzy

Al Snow
Bill DeMott
Ohio Valley Wrestling
Jody Hamilton

Debiut

2004

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ryback Allen Reeves (wcześniej Ryan Reeves; ur. 10 listopada 1981 w Las Vegas) – amerykański wrestler, bardziej znany spod pseudonimów ringowych jako Skip Sheffield i Ryback. Jednokrotny posiadacz mistrzostwa interkontynentalnego federacji WWE (2015)[1].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Mając 12 lat rozpoczął treningi w podnoszeniu ciężarów[2]. W wieku 13 lat pojawił się podczas jednego z show produkowanego przez World Wrestling Federation (WWF) jako gościnny dzwonnik (ang. bell-ringer – osoba uderzająca w gong na początku i na końcu walki). Uczęszczał do Western High School i Palo Verde High School gdzie grywał w baseball i high school football. Następnie studiował na University of Nevada gdzie był uczestnikiem programu zarządzania fitnessem[3].

World Wrestling Entertainment (2004 – 2016)[edytuj | edytuj kod]

Początki w WWE (2004 – 2010)[edytuj | edytuj kod]

W 2004 wziął udział wraz z 49 innymi uczestnikami w programie produkowanym przez WWE o nazwie $1,000,000 Tough Enough (4. sezon programu Tough Enough), którego celem wyłonienie nowej gwiazdy wrestlingu oraz zakontraktowanie jej w federacji WWE. Podczas pierwszego tygodnia rywalizacji w Tough Enough Reeves zachorował na zapalenie oskrzeli oraz doznał urazu żebra – znalazł się jednak w finałowej ósemce uczestników, ale nie wygrał programu[4].

W 2005 otrzymał kontrakt rozwojowy od WWE i rozpoczął treningi w Deep South Wrestling (DSW), a następnie Ohio Valley Wrestling (OVW). W lipcu 2006 został zawieszony za naruszenie polityki zdrowotnej WWE o nazwie WWE Wellness Program za negatywne testy na obecność sterydów. Reeves przyznał później, że nadużywał suplementów mających na celu zwiększenie masy mięśniowej. W październiku 2008 powrócił po przerwie do wrestlingu wygrywając OVW Heavyweight Championship. Następnie od końca 2008 do 2010 występował we Florida Championship Wrestling (FCW) jako Ryback i jako Skip Sheffield[5].

NXT, The Nexus oraz dalsze występy w WWE (2010 – 2013)[edytuj | edytuj kod]

W dniu 16 lutego 2010 Sheffield został ogłoszony jednym z ośmiu wrestlerów federacji rozwojowej FCW, którzy pojawią się w nowym programie WWE o nazwie NXT, którego celem było wyłonienie nowej gwiazdy WWE i zakontraktowanie jej w głównych programach WWE (Raw i SmackDown)[6]. Pierwszy sezon NXT ukończył na 6. miejscu[7]. W dniu 7 czerwca 2010 Sheffield oraz siedmiu pozostałych uczestników pierwszego sezonu NXT interweniowało w walce Johna Ceny z CM Punkiem, gdzie cała ósemka zaatakowała obu wrestlerów, komentatorów, oraz obsługę gali, a także zdemolowała ring[8]. Grupa byłych zawodników z NXT przyjęła dla siebie nową nazwę – The Nexus i rozpoczęła feud z Ceną, a także atakowała innych wrestlerów WWE w następnych tygodniach. W sierpniu 2010 Sheffield doznał kontuzji kostki, która doprowadziła do trzech operacji oraz wyeliminowania go z występów na ponad rok – do treningów powrócił dopiero w grudniu 2011[9].

Do telewizji powrócił w dniu 6 kwietnia 2012 w jednym z odcinków Smackdown w nowym gimmicku jako Ryback – wtedy też rozpoczął swoją serię zwycięstw dopingowaną hasłem Feed Me More, która została zakończona na gali Hell in a Cell w październiku 2012 gdzie został pokonany przez CM Punka podczas walki o tytuł WWE Championship[10]. Pod koniec listopada 2012 rozpoczął rywalizację z The Shield zakończoną na gali Elimination Chamber w lutym 2013. Kolejną rywalizację rozpoczął z Markiem Henry’m, którego kulminacją była walka na WrestleManii 29, gdzie Ryback przegrał pojedynek[11]. Po WrestleManii 29 przystąpił do rywalizacji z Johnem Ceną. Feud z Ceną został zakończony w czerwcu 2013 podczas gali Payback, gdzie wynikiem 2–1 Ryback przegrał starcie w 3 Stages of Hell match’u[12]. W kolejnych tygodniach prowadził feud z Chrisem Jericho, a także dodano mu gimmick zawodnika uprawiającego bullying na słabszych wrestlerach oraz pracownikach zaplecza WWE[13].

RybAxel, Intercontinental Champion i końcowe występy w WWE (2013 – 2016)[edytuj | edytuj kod]

Od września 2013 prowadził rywalizację z CM Punkiem – wtedy też jego menedżerem został Paul Heyman. Pod koniec listopada 2013 zawiązał tag team z Curtisem Axelem, który również prowadzony był przez Heymana. Drużyna ta przybrała miano RybAxel. W grudniu 2013 podczas gali TLC: Tables, Ladders & Chairs RybAxel zmierzyli się z Codym Rhodesem i Goldustem w walce fatal four-way elimination match o tytuły WWE Tag Team Championship, jednak ich nie zdobyli[14]. Następnie podczas pre-show gali WrestleMania XXX w kwietniu 2014 RybAxel ponownie stanęli do walki o tytuły tag teamowe jednak i tutaj przegrali z drużyną The Usos ponownie w fatal four-way elimination match’u[15]. W lipcu zarówno Ryback, jak i Curtis Axel uczestniczyli w 19-osobowym battle royal match’u na gali Battleground o zwakowany tytuł WWE Intercontinental Championship, jednak żadnemu z nich nie udało się zdobyć mistrzostwa. W sierpniu 2014 Ryback przeszedł operację przepukliny rozworu przełykowego, która wyeliminowała go z występów na dwa miesiące.

Powrócił pod koniec października 2014 w poprzednim gimmicku Feed Me More odgrywając rolę protagonisty – zakończył również tag team z Axelem. Na początku listopada 2014 dołączył do stajni The Authority po tym jak zaatakował Johna Cenę, jednak tydzień później został dołączony do Teamu Ceny w 5-on-5 elimination match’u na gali Survivor Series (2014), gdzie drużyna Johna Ceny odniosła zwycięstwo[16]. Na gali WrestleMania 31 wystąpił w walce André the Giant Memorial Battle Royal, jednak nie wygrał starcia zostając wyeliminowanym przez Big Showa.

W maju 2015 sięgnął po zwakowany tytuł WWE Intercontinental Championship pokonując w Elimination Chamber match’u Sheamusa, Dolpha Zigglera, Marka Henry’ego, R-Trutha i Kinga Barretta[17]. W następnych miesiącach prowadził rywalizację z Big Showem i The Mizem, zakończony pod koniec sierpnia 2015. Mistrzostwo interkontynentalne stracił na gali Night of Champions (2015) gdzie został pokonany przez Kevina Owensa, który zakończył panowanie Rybacka jako mistrza po 112 dniach utrzymywania tytułu[18]. Od listopada 2015 prowadził różne rywalizacje.

Na początku stycznia 2016 wystąpił w nowym gimmicku – zaprzestał występów w trykocie, a zamiast niego rozpoczął występy w czarnych szortach. Początkowo prowadził feud z The Wyatt Family u boku Kane’a i Big Showa, jednak po gali Fastlane (2016) stał się ponownie antagonistą po raz pierwszy od 2014 roku. Od marca 2016 rywalizował z Kalisto o tytuł WWE United States Championship, jednak nigdy nie sięgnął po ten pas[19]. Gala Payback (2016) była jego ostatnim występem telewizyjnym w WWE. Na początku sierpnia 2016 Reeves ogłosił na swoim profilu Instagram, że jego przygoda w WWE dobiegła końca. Trzy dni po udostępnieniu wpisu WWE potwierdziło zwolnienie Rybacka[20].

Federacje niezależne (2016 – 2021)[edytuj | edytuj kod]

Tuż po odejściu z WWE, Reeves ogłosił na swoim koncie w serwisie Instagram, że rozpocznie występy na scenie niezależnej, jednakże w sierpniu 2018 zawiesił karierę wrestlera. W styczniu 2021 udostępnił post na Twitterze sugerujący jego przyszłe występy dla All Elite Wrestling (AEW). Niedługo potem wstawił kolejny post z wideo, na którym wystąpił naprzeciwko automatów do gier, po raz kolejny sugerując swój występ w federacji AEW w walce Casino Battle Royale na gali Double or Nothing (2021)[21], jednak pomimo udostępnionych wpisów nie pojawił się w federacji All Elite Wrestling.

Charakterystyka gimmicku Rybacka[edytuj | edytuj kod]

Gimmick Rybacka został opisany jako „połączenie Goldberga spotykającego The Ultimate Warriora i ubranego w trykot Roba Van Dama”[22]. Szczególnie przypisywano mu wiele podobieństw zarówno w wyglądzie jak i zachowaniu w ringu do Billa Goldberga czym otrzymał od publiczności pseudonim-zbitkę wyrazową Ryberg[23].

Inne media[edytuj | edytuj kod]

Postać Rybacka pojawiła się w kilku grach komputerowych: WWE ’13, WWE 2K14, WWE 2K15 oraz WWE 2K16[24].

Tytuły i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Ryback w trykocie w styczniu 2013.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Titles – Ryback, cagematch.net, [dostęp 2022-08-21].
  2. ↑ Ryan Reeves – Bio w bazie IMDb (ang.), [dostęp 2022-08-21].
  3. ↑ $1,000,000 Tough Enough’ Begins Tonight!; New Reality Contest Starts Tonight on UPN’s WWE SmackDown!. findarticles.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-14)]. (strona zarchiwizowana), findarticles.com, [dostęp 2022-08-14].
  4. ↑ Remembering the Most Successful Cast in ‘WWE Tough Enough’ History, bleacherreport.com, [dostęp 2022-08-21].
  5. ↑ WWE NXT Results (4/27) – Skip Sheffield vs. Daniel Bryan, xheadlines.com, [dostęp 2022-08-14].
  6. ↑ Every rookie from the first season of NXT, sportskeeda.com, [dostęp 2022-08-27].
  7. ↑ WWE NXT Results – 5/11/10. wrestleview.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-14)]. (strona zarchiwizowana), wrestleview.com, [dostęp 2022-08-21].
  8. ↑ WWE RAW RESULTS 6/7: Keller’s ongoing live coverage of three-hour Viewers’ Choice edition of Raw, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-21].
  9. ↑ Skip Sheffield returns from injury at house show, wrestleview.com, [dostęp 2022-08-21].
  10. ↑ 10/28 WWE HELL IN A CELL PPV BOX SCORE: Snapshot of last Sunday’s PPV – match times, Star Ratings, W/L Records, Streaks, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-21].
  11. ↑ WWE WrestleMania 29 Review: Ryback vs. Mark Henry Unworthy of WrestleMania Card, bleacherreport.com, [dostęp 2022-08-27].
  12. ↑ WWE Champion John Cena def. Ryback (Three Stages of Hell Match), wwe.com, [dostęp 2022-08-21].
  13. ↑ CALDWELL’S WWE RAW RESULTS 8/5 (Hour 1): Bryan’s „corporate make-over” kicks off Raw, Del Rio vs. RVD match, Ricardo returns & written off, Henry-Ryback match, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-21].
  14. ↑ PARKS’S WWE SMACKDOWN REPORT 12/6: Ongoing „virtual time” coverage of Friday show, including C.M. Punk against a member of The Shield, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-27].
  15. ↑ WRESTLEMANIA 30 PPV RESULTS (Pre-Show): Complete „virtual-time” coverage of Tag Title match, big face turn, more, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-27].
  16. ↑ WWE Survivor Series 2014 Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights, bleacherreport.com, [dostęp 2022-08-27].
  17. ↑ WWE PPVs CALDWELL’S WWE E. CHAMBER PPV REPORT 5/31: Complete „virtual-time” coverage of WWE Title match, Cena vs. Owens, two Elimination Chamber matches, more, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-20].
  18. ↑ Kevin Owens def. Ryback to win the Intercontinental Championship, wwe.com, [dostęp 2022-08-20].
  19. ↑ United States Champion Kalisto def. Ryback, wwe.com, [dostęp 2022-08-21].
  20. ↑ WWE parts ways with Ryback, wwe.com [dostęp 2022-08-20].
  21. ↑ Ryback to AEW? Ryback AEW Debut News and Rumours, atletinfo.com, [dostęp 2022-08-21].
  22. ↑ How to Make a Monster, grantland.com, [dostęp 2022-08-21].
  23. ↑ WWE RAW REAX #3: „This show did things wrong, but also did things right” – the story of three-hour Raws, pwtorch.com, [dostęp 2022-08-21].
  24. ↑ Wrestling Games – Ryback, cagematch.net, [dostęp 2022-08-21].
  25. ↑ Awards – Ryback, cagematch.net, [dostęp 2022-08-21].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Posiadacze WWE Intercontinental Championship
1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
The Nexus
The Nexus
The New Nexus
Powiązane
Roster NXT
zawodnicy (Rookies)
NXT Sezon 1
trenerzy (Pros)
NXT Sezon 1
zawodnicy (Rookies)
NXT Sezon 2
trenerzy (Pros)
NXT Sezon 2
zawodnicy (Rookies)
NXT Sezon 3
trenerzy (Pros)
NXT Sezon 3
zawodnicy (Rookies)
NXT Sezon 4
trenerzy (Pros)
NXT Sezon 4
zawodnicy (Rookies)
NXT Sezon 5
trenerzy (Pros)
NXT Sezon 5
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryback&oldid=71827542”