Ryhor Waranicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryhor Waranicki
Рыгор Вараніцкі
Pełne imię i nazwisko

Ryhor Hauryławicz Waranicki

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1935
Beresteczko

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 21 listopada 2000

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres

od 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2000
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

Białoruska Partia Zielonych

Następca

wybory nie odbyły się

Odznaczenia
Order „Znak Honoru” (ZSRR)

Ryhor Hauryławicz Waranicki (biał. Рыгор Гаўрылавіч Вараніцкі, ros. Григорий Гаврилович Вараницкий, Grigorij Gawriłowicz Waranicki; ur. 1 lutego 1935 w Beresteczku) – białoruski inżynier i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Republiki Białorusi I kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 lutego 1935 roku w Beresteczku, w powiecie horochowskim województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej. W 1959 roku ukończył Lwowski Instytut Politechniczny, uzyskując wykształcenie inżyniera mechanika. W 1996 roku został akademikiem społecznej Białoruskiej Akademii Inżynieryjnej oraz członkiem korespondentem rosyjskiej społecznej Międzynarodowej Akademii Inżynieryjnej. W latach 1960–1961 pracował jako inżynier w Lwowskim Oddziale Dyrekcji Budowy Gazociągów. W latach 1961–1963 był inżynierem w Koziewskiej Przepompowni Ropy Naftowej Lwowskiego Oddziału Rurociągu Naftowego „Przyjaźń”. W latach 1963–1965 był kierownikiem Przepompowni Ropy Naftowej „Karpaty”. W latach 1965–1979 był głównym inżynierem Homelskiego Oddziału Rurociągu Naftowego „Przyjaźń”. Od 1979 roku pełnił funkcję dyrektora Homelskiego Przedsiębiorstwa Transportu Ropy Naftowej „Drużba”[1]. W 1995 roku był członkiem Białoruskiej Partii Zielonych (nie mylić z Białoruską Partią „Zieloni”)[2].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Homelskiego-Czyrwonakastrycznickiego Okręgu Wyborczego Nr 77[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform[4]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[5]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Katastrofy w Czarnobylu, Ekologii i Eksploatacji Przyrody[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów I kadencji zakończyła się 21 listopada 2000 roku[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ryhor Waranicki w 1995 roku mieszkał w Homlu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Kto…, s. 276–277
  2. a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
  3. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  4. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №38-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ros.).
  5. А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
  6. В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I. pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.