Rzepiszew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzepiszew
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

zduńskowolski

Gmina

Szadek

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-240[2]

Tablice rejestracyjne

EZD

SIMC

0714679

Położenie na mapie gminy Szadek
Mapa konturowa gminy Szadek, po prawej znajduje się punkt z opisem „Rzepiszew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rzepiszew”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Rzepiszew”
Położenie na mapie powiatu zduńskowolskiego
Mapa konturowa powiatu zduńskowolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Rzepiszew”
Ziemia51°43′24″N 19°02′03″E/51,723333 19,034167[1]

Rzepiszewwieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Szadek.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Łaskiej.

Wieś pojawiła się w źródłach pisanych w schyłku późnego średniowiecza (1386 r.) jako własność szlachecka, a protoplaści rodu Rzepiszewskich, Piotr i Jakub, zostali odnotowani w r. 1443. Rzepiszew wchodził w skład ordynacji Sanguszków, później wraz z Lutomierskiem – Mączyńskich. Do rodu Leopoldów (pochodzących z Łużyc Dolnych, ze Spremberga) wieś przeszła przez małżeństwo Kazimierza Leopolda (1785–1855) – oficera wojsk Księstwa Warszawskiego, z Salomeą Mączyńską. Kazimierz i Salomea zamieszkali w Rzepiszewie w 1819 r. Ich syn – Ignacy Leopold (1828–1907) był delegatem Rządu w 1863 r. na województwo kaliskie. Musiał emigrować do Drezna, potem do Szwajcarii, ostatecznie osiadł w Galicji. Wnuk Kazimierza i Salomei Józef Leopold z Rzepiszewa (1860–1923) kolekcjonował książki, numizmaty, grafiki, ceramikę i meble. Był też aktywistą społecznym i oświatowym. Uprawiał publicystykę, pisał prace historyczne. We "Wsi Ilustrowanej" (1913 r., nr 4) opublikował ilustrowaną pracę o historii ziemi szadkowskiej. Po jego śmierci rzepiszewski księgozbiór (4 tys. woluminów) przekazano do Kalisza. Ostatnim właścicielem majątku był Antoni Leopold.

Po Leopoldach w Rzepiszewie ocalał neoklasycystyczny dworek z lat 1835–1840, otoczony parkiem z cennymi okazami drzew: jesionów, lip, grabów, olch, kasztanowców, topoli. Zachowała się też aleja wjazdowa: kasztanowo-akacjowa oraz spacerowa-grabowa.

W 1914 r. przebiegała przez Rzepiszew linia frontu. Po ciężkich walkach późną jesienią 1914 r. pochowano tu w dwóch mogiłach 61 żołnierzy niemieckich – wielu o polskich nazwiskach. W 1938 r. ciała ekshumowano i przeniesiono na cmentarz wojenny w Lesie Szadkowskim, przy drodze Zduńska WolaSzadek. W czasie II wojny św. majątek przejęli Niemcy z zarządcą Alfredem Reicherdtem. Po wojnie przez długie lata dwór służył miejscowej szkole.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[3] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • zespół dworski, 1835-40:
    • dwór, nr rej.: 399/A z 5.04.1993
    • park, nr rej.: 290 z 8.02.1979

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119799
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1132 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leopold A., Krótki opis osiedlenia Leopoldów w Polsce, [w:] "Na sieradzkich szlakach", nr 2/62/2001/XVI, s. 24-25,
  • Ruszkowski A., Sieradz i okolice, Sieradz 2000.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]