Równanie Gibbsa-Duhema

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Równanie Gibbsa-Duhema – jedna z tożsamości termodynamicznych.

Załóżmy, że układ składa się z k-faz oraz s-substancji. Wtedy równanie Gibbsa-Duhema można zapisać w postaci:

(1)

gdzie:

– entropia -tej fazy,
– temperatura -tej fazy,
– objętość -tej fazy,
– ciśnienie -tej fazy,
– ilość cząstek i-tej substancji w -tej fazie,
– potencjał chemiczny substancji wchodzącej w skład układu.

W równaniu Gibbsa-Duhema uwzględniamy, że dana faza „” może się składać z „” substancji. Stąd w ostatnim członie występuje sumowanie po wszystkich substancjach wchodzący w skład rozważanej fazy.

We wzorze (1) wskaźnik „” na górze oznacza numer fazy, a dolny wskaźnik to numer substancji.

Dowód poprawności równania Gibbsa-Duhema[edytuj | edytuj kod]

Potencjał Gibbsa dla -tej przy jego energii wewnętrznej ciśnieniu objetości temperaturze i entropii zapisujemy jako:

(2)

Różniczce wyrażenia (2) wykorzystamy wzór wynikający z pierwszej zasady termodynamiki, czyli

(3)

Równanie (3) przepisujemy w postaci:

(4)

W stanie równowagi termodynamicznej występuje stała temperatura, ciśnienie w rozważanym układzie, zatem potencjał Gibbsa jest:

(5)

Różniczka wielkości (5) przepisujemy z definicji różniczki iloczynu:

(6)

Łącząc równanie (4) z (6), co otrzymujemy:

(7)

W równaniu (7), po krótkich redukowaniu wyrazów jednego wyrazu z prawej z wyrażeniem z lewej strony naszego równania, wtedy dochodzimy do wniosku:

(8)

Dla tej samej substancji w różnych fazach potencjały chemiczne są jednakowe, wykorzystując tę wiadomość, mamy:

(9)

Co kończy dowód.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]