Równina Gryficka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Równina Gryficka
Ilustracja
Widok z Gryfic na południowy zachód
Mapa regionu
Prowincja

Nizina Środkowoeuropejska

Podprowincja

Pobrzeża Południowobałtyckie

Makroregion

Pobrzeże Szczecińskie

Mezoregion

Równina Gryficka

Powierzchnia
• ogółem


ok. 2100 km²

Zajmowane
jednostki
administracyjne

woj. zachodniopomorskie

Równina Gryficka (313.33) – mezoregion fizycznogeograficzny Pobrzeża Szczecińskiego, będący falistą wysoczyzną morenową na wschód od cieśniny Dziwny, na zachód od doliny rzeki Parsęty i na północ od pradoliny pomorskiej. Powierzchnia mezoregionu wynosi ok. 2100 km²[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Równina Gryficka obejmuje północno-wschodni obszar Pobrzeża Szczecińskiego, między cieśniną Dziwną a doliną Parsęty. Znajduje się na południe od Wybrzeża Trzebiatowskiego, na północ od Równiny Nowogardzkiej, na północny wschód od Równiny Goleniowskiej i na zachód od Równiny Białogardzkiej. Przez południowy kraniec Równiny Gryfickiej przebiega pradolina pomorska, zwężająca się koło miasta Płoty, a której dalszą zachodnią część zaliczono do Równiny Goleniowskiej[1].

Wzniesienia dochodzą do 40–50 m n.p.m., choć wzgórze kemowo-morenowe Bukowiec na zachód od Gryfic osiąga 75 m n.p.m.[1], Niedźwiedzianka – 75,2 m n.p.m., Łysica – 76,5 m n.p.m., Dębowa Góra – 78 m n.p.m., Kobyla Góra – 82,6 m n.p.m.

Piaszczyste podłoże pradoliny pomorskiej w południowej części mezoregionu porastają bory sosnowe[1]. Na pozostałym terenie równiny przeważają lasy bukowe i dębowo-bukowe[2]. Występujące na tym terenie żyzne gleby brunatnoziemne są wykorzystywane rolniczo – równinę zajmują przeważnie pola uprawne. Ok. 20% użytków rolnych zajmują łąki i pastwiska[1].

Występują tu gleby[2]:

Pod glinami morenowymi w podłożu czwartorzędowym, który ma tutaj stosunkowo niedużą miąższość, występują wapienie i margle jurajskie. Są one eksploatowane w południowo-zachodniej części Równiny Gryfickiej w Czarnogłowach[2][1].

Równinę w centralnej części przecina dolina dolnej Regi, a w części wschodniej doliny Błotnicy, Dębosznicy i Mołstowej. W części zachodniej największymi rzekami są Niemica i Wołczenica.

Największym jeziorem jest Ostrowo o powierzchni lustra wody 377,5 ha. Inne większe akweny: Jezioro Okonie, Jezioro Szczucze, Jezioro Rejowickie, Piaski, Kamienica, Jezioro Kołomąckie.

Największym miastami są Gryfice, Golczewo, Płoty. Inne większe miejscowości: Sławoborze, Brojce, Cerkwica, Świerzno, Troszyn, Gościno, Rymań.

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

We wschodniej części znajduje się obszar mający znaczenie dla Wspólnoty „Kemy Rymańskie” (PLH320012), natomiast przy północno-zachodnim krańcu obszar ptasi Natura 2000Bagna Rozwarowskie”. Przy wschodnim krańcu Równiny Gryfickiej dolina rzeczna Pokrzywnicy jest częścią obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty „Dorzecze Parsęty”.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Obszar predysponowany do turystyki pieszej (zachodnia część), rowerowej i konnej (centralna i wschodnia część) oraz spływów kajakowych. W powiecie gryfickim tworzona jest sieć zintegrowanych szlaków rowerowych pod nazwą „Gryfland”[3][4].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 53. ISBN 83-01-13050-4.
  2. a b c Jan Wojnowski (red. nacz.): Wielka Encyklopedia PWN. T. 10. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN SA, 2002, s. 519. ISBN 83-01-13673-1. (T. 1-30 ISBN 83-01-13357-0).
  3. Heliński W, Leda M. (red.): Powiat Gryficki – Przewodnik Rowerowy, Publikacja Bezpłatna, ComGraph Szczecin.
  4. Na szlaku – Zachodniopomorskie: morze przygody

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]