Sándor Kisfaludy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sándor Petőfi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 września 1772
Sümeg

Data i miejsce śmierci

28 października 1844
Sümeg

Narodowość

węgierska

Dziedzina sztuki

poezja

Sándor Kisfaludy (ur. 27 września 1772 w Sümegu, zm. 28 października 1844 tamże) – węgierski poeta preromantyczny, brat Károlya Kisfaludyego[1][2][3][4].

Kisfaludy był poetą szlachty (pokazywał świat oczami przeciętnego szlachcica), w swojej twórczości przeszedł granicę między oświeceniem a romantyzmem.

Podczas zbiorów winogron poznał swoją miłość, Rózę Szegedy. Służył w gwardii królewskiej, został dyscyplinarnie wysłany na front w północnych Włoszech, gdzie w 1796 po poddaniu Mediolanu dostał się do niewoli napoleońskiej. Przebywał w Prowansji. Po wymianie jeńców służył w pułku wirtemberskim. W 1799 wrócił na Węgry i poślubił ukochaną. W w 1809 wziął udział w pospolitym ruszeniu przeciwko Napoleonowi.

W literaturze węgierskiej był zapamiętany szczególnie jako autor dwóch cyklów liryków miłosnych, zadedykowanych Rózie Szegedy: Nieszczęśliwa miłość oraz Szczęśliwa miłość. W 1807 wydano oba cykle[4]. Napisał również Podania z przeszłości Węgier, epos Miłość Gyuli (1825) i dramaty Jan Hunyady i Władysław Kumańczyk[5]. Wydanie zbiorowe w ośmiu tomach ukazało się w 1892[5].

Kisfaludy wielokrotnie akcentował, że najważniejsza jest poezja serca i naturalność.

Niektóre utwory poety przełożył na język polski Antoni Lange[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hungarian literature, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2017-10-04] (ang.).
  2. Sándor Kisfaludy. newadvent.org. [dostęp 2017-10-04]. (ang.).
  3. Kisfaludy, Sándor (1772-1844), Schriftsteller. biographien.ac.at. [dostęp 2017-10-04]. (niem.).
  4. a b Kisfaludy, Sándor. treccani.it. [dostęp 2017-10-04]. (wł.).
  5. a b c Kisfaludy. gutenberg.czyz.org. [dostęp 2017-10-05]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]