Sędzimir (herb szlachecki)
Sędzimir (Ostoja odmienna II) – polski herb szlachecki, udostojnienie herbu Ostoja.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Na tarczy dzielonej w krzyż, w polach I i IV, czerwonych dwa księżyce, barkami ku sobie w pas, złote, między którymi miecz o takiejż rękojeści i głowni srebrnej;
W polach II i III, złotych, pół smoka czarnego, ziejącego ogniem czerwonym, trzymającego w łapach miecz.
Wedle opisu Józefa Szymańskiego, smok jest srebrny i cały. Z kolei na rysunku tego autora, smok jest czarny[1]. Gajl, za Ostrowskim, daje połowę smoka czarnego, ale popełnia inny błąd - u niego smok w polu III zwrócony jest w lewo, czego nie ma u Ostrowskiego. Podajemy tu rysunek w stylizacji Gajla ze skorygowanym kierunkiem godła z pola III.
Herb posiada dwa klejnoty - w prawym godło z pól II i III w lewo;
W lewym dwa topory srebrne – prawy w skos, lewy w skos lewy, między nimi dwa księżyce barkami do siebie w pas, złote.
Labry na obu hełmach czerwone, podbite złotym.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Ubogacenie herbu Ostoja Michała Sędzimira, ze zmianą nazwiska na Sendivogius, 8 marca 1600. Dokument dotyczył formalnie dokonania odmiany herbu Ostoja, ale jego formuła jest właściwa dla nobilitacji[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Sędzimir.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 206. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Sędzimir z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla