Słowik syberyjski
| Larvivora sibilans[1] | |||
| Swinhoe, 1863 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
słowik syberyjski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Słowik syberyjski[4] (Larvivora sibilans) – gatunek małego wędrownego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Występuje w Azji; raz stwierdzono go w Polsce. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisał w 1863 roku Robert Swinhoe, nadając mu nazwę Larvivora sibilans[2][5]. Nazwa ta jest obecnie podtrzymywana przez ornitologiczne autorytety[2][3][4][6], choć dawniej gatunek bywał też umieszczany w rodzajach Erithacus, Pseudaeedon lub Luscinia[2]. Jako miejsce typowe Swinhoe wskazał Makau w południowo-wschodnich Chinach[2][5]. Nie wyróżnia się podgatunków[6][7].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Słowik syberyjski zamieszkuje środkową i wschodnią Syberię[7]. Zimuje w południowo-wschodniej Azji oraz południowych i południowo-wschodnich Chinach[7]. Do Europy zalatuje wyjątkowo, jak do tej pory stwierdzony tylko 6 razy – pierwszy raz na Fair Isle (Szkocja) w październiku 2004[8], drugi raz – w Fastach pod Białymstokiem w grudniu 2005[8][9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała około 14 cm. Upierzenie brązowoszare. Wierzch jednolicie rdzawobrązowy, spód beżowoszary z jaśniejszym kreskowaniem. Ogon intensywnie rudy. Dziób czarny, nogi bladoróżowe.
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Biotop słowika syberyjskiego to podszyt w tajdze. Prowadzi naziemny tryb życia. Często „kiwa” ogonem. Zakłada gniazdo na drzewie, składa od 3 do 6 jaj.
Ptak żywi się owadami, które zbiera chodząc po ziemi.
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje słowika syberyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako prawdopodobnie stabilny[3].
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Luscinia sibilans, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-04-21] (ang.).
- ↑ a b c d e f g D. Lepage: Rufous-tailed Robin Larvivora sibilans. [w:] Avibase – The World Bird Database [on-line]. [dostęp 2023-02-09]. (ang.).
- ↑ a b c Larvivora sibilans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Saxicolinae Vigors, 1825 - kląskawki (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-04].
- ↑ a b R. Swinhoe. Catalogue of the Birds of China, with Remarks principally on their Geographical Distribution. „Proceedings of the Zoological Society of London”. cz. 2, s. 292, 1863. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Chats, Old World flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-04]. (ang.).
- ↑ a b c Rufous-tailed Robin (Luscinia sibilans). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
- ↑ a b wynik wyszukiwania: Luscinia sibilans. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2023-02-09]. (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 22. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2005. „Ornis Polonica”. 47, s. 97–124, 2006.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).