Słupia (powiat bełchatowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Słupia
osada
Ilustracja
Dwór w Słupi (stan z 2004)
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

bełchatowski

Gmina

Kluki

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

97-415[2]

Tablice rejestracyjne

EBE

SIMC

0542758

Położenie na mapie gminy Kluki
Mapa konturowa gminy Kluki, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego
Mapa konturowa powiatu bełchatowskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Ziemia51°18′09″N 19°16′14″E/51,302500 19,270556[1]

Słupiaosada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kluki.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszymi właścicielami osady Słupia byli zapewne Koniecpolscy herbu Pobóg, do których należały dobra Kaszewice. Ród ten walnie przyczynił się do rozwoju tego regionu. W 1880 Słupia wraz z Bożydarem i Żelichowem była w składzie dóbr Kaszewice. Folwark Słupia liczył sobie 291 mórg gruntów ornych i tzw. ogrodów, 230 morgi łąk, 103 morgi pastwisk, wody zajmowały 113 mórg, a las obejmował 4972 morgi. Łącznie z nieużytkami folwark zajmował 5975 mórg i 6 budynków murowanych i 25 budynków drewnianych. Istniała przy nim też gorzelnia (spalona podczas II wojny światowej) oraz kuźnica. W tym czasie właścicielem dóbr był hrabia Henckel, a dzierżawcą kuźnicy Pringsheim.

W regionie od XV wieku rozwinięte było rzemiosło metalurgiczne, a w słupskiej kuźnicy były fryszerki i walcownie żelaza. W 1905 roku istniała niewielka fabryka metalurgiczna Maurycego Heymana, Michała H. Dancygera i Michała Zandera – właścicieli dóbr Kaszewice. Następnym posiadaczem Słupi był Edward Żakowski, a kolejny nabywca Stanisław Sułowski z Głoskowa kupił majątek w 1925. Wybudował on w Słupi dwór (stan surowy) i założył park. Liczący ponad 2 tys. ha majątek Sułowski sprzedał Władysławowi i Annie z Dzieduszyckich małżonkom Skibniewskim. Skibniewscy dokończyli budowę dworu i wyposażyli go. Do II wojny światowej majątkiem zarządzała Marcelina Skibniewska, potem Niemcy.

Po wojnie w Słupi gospodarował PGR, przy folwarku wybudowano dwa małe bloki dla pracowników. W Słupi na bazie istniejących stawów rozwinęła się hodowla karpia (obecnie stawy w rękach prywatnych właścicieli).

W 1949 dwór i park przejęła fabryka żarówek "Polam" w Pabianicach z przeznaczeniem na ośrodek wczasowo-kolonijny. W latach siedemdziesiątych XX wieku ZOZ Bełchatów urządził w pałacyku szpital psychiatryczny. Po likwidacji szpitala obiekt stopniowo popadał w ruinę. W 2003 roku Skarb Państwa przekazał majątek w formie darowizny powiatowi bełchatowskiemu, ponieważ pojawiła się idea stworzenia tam centrum spotkań europejskich młodzieży. Pomysłu nie zrealizowano z braku środków finansowych. W 2011 nieruchomość w drodze przetargu nabył prywatny przedsiębiorca z Radomska. W planach jest powstanie centrum hotelowo-konferencyjne oraz spa.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • dwór Skibniewskich z 1925.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124940
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1179 [zarchiwizowane 2022-10-26].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]