Słupica (rolnictwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korpus płużny lemieszowy pługa konnego: 1 – słupica, 4 – krój nożowy, 5 – dłuto, 6 – lemiesz, 7 – odkładnica

Słupica – część składowa korpusu płużnego łącząca go z grządzielem lub ramą[1].

Słupica składa się z trzech części: dolnej (obsady), środkowej (trzona) oraz górnej (głowicy)[2]. Do dolnej części słupicy (obsady) przymocowane są lemiesz i odkładnica, tworzące ciągłą powierzchnię roboczą, oraz płóz, zaś górna część słupicy (głowica) służy do przymocowania korpusu do grzędziela lub ramy pługa[3]. Słupica może być jednolita lub dzielona[2]. Rodzaje słupicy ze względu na sposób wykonania to: tłoczona z blachy, odlewana staliwna, skręcana, spawana[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zimny 2003 ↓, s. 187.
  2. a b c Marks 1997 ↓, rozdz. 1.3.5.
  3. Marks 1997 ↓, rozdz. 1.3.2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norbert Marks: Maszyny rolnicze. Cz. 1, Maszyny do uprawy, pielęgnacji, nawożenia, siewu, sadzenia i ochrony roślin. Kraków: Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Krakowie, 1997. ISBN 83-86524-18-9.
  • Lesław Zimny: Encyklopedia ekologiczno-rolnicza. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, 2003. ISBN 83-87866-79-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]