S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla
S.T.A.L.K.E.R.: Тінь Чорнобиля
Ilustracja
Główny bohater gry – Naznaczony
Producent

GSC Game World

Wydawca

THQ

Dystrybutor

CD Projekt

Seria gier

S.T.A.L.K.E.R.

Reżyser

Andrij Prochorow,
Anton Bolszakow

Projektant

Ołeksij Sytianow

Artysta

Andrij Prochorow

Główny programista

Dmytro Jaseniw

Scenarzysta

Ołeksij Sytianow

Kompozytor

Wołodymyr Frej

Silnik

X-Ray Engine

Wersja

1.0006 (11 marca 2008)

Data wydania

ŚWI: 20 marca 2007
RUS: 23 marca 2007
PL: 13 kwietnia 2007

Gatunek

first-person shooter

Tryby gry

gra jednoosobowa, gra wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature
ACB: 15+
PEGI: 16

Język

rosyjski (dialogi),
polski (lektor)

Wymagania sprzętowe
Platforma

Microsoft Windows

Nośniki

DVD (1)
Steam (2)
GOG.com

Wymagania

Procesor 2 GHz
512 MB RAM
DirectX 8/9 +pixel shader 1.1
Karta graficzna 128 MB

Kontrolery

mysz, klawiatura

Kontynuacja

S.T.A.L.K.E.R.: Czyste Niebo

Strona internetowa

S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla (ukr. S.T.A.L.K.E.R.: Тінь Чорнобиля; ang. S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl) – gra komputerowa studia GSC Game World, wydana przez THQ w 2007 roku na komputery osobiste. Pierwotnie zapowiedziana w 2001 roku jako S.T.A.L.K.E.R.: Oblivion Lost. Gra miała jako pierwsza wykorzystywać DirectX 9. W styczniu 2007 THQ zapowiedziało premierę gry na marzec/kwiecień 2007.

S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla jest grą typu first-person shooter zawierającą także wiele elementów typowych dla gier fabularnych takich jak handel i wymiana informacji z bohaterami niezależnymi, wykonywanie misji pobocznych czy dobór ekwipunku. Gra ma nieliniową fabułę – gracz ma dostęp do otwartego świata, a misje mogą być częściowo wykonywane w wybranej przez niego kolejności. Zarówno tytuł, jak i świat gry nawiązuje do książki Piknik na skraju drogi autorstwa braci Strugackich oraz opartego na tej powieści filmu Stalker Andrieja Tarkowskiego.

3 września 2008 roku GSC Game World ogłosiło, że gra osiągnęła sprzedaż 2 milionów kopii[1]. W 2008 roku został wydany fabularny prequel gry pod tytułem S.T.A.L.K.E.R.: Czyste Niebo.

1 marca 2009 roku GSC Game World udostępniło jedną z wczesnych wersji gry (xrCore build 1935 z 18 października 2004)[2]. Jest to wersja, która m.in. zawiera lokalizacje usunięte z wersji finalnej takie jak Martwe Miasto, Bagna czy Generatory. Jednak ze względu na dużą liczbę błędów, firma GSC nie zapewnia dla niej wsparcia technicznego.

1 kwietnia 2009 GSC Game World ogłosiło, że prowadzone są prace nad kolejną grą: S.T.A.L.K.E.R.: Zew Prypeci, będącym fabularnym sequelem gry S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla[3].

W listopadzie 2010 GSC Game World poinformowało o współudziale w pracach nad serialem telewizyjnym S.T.A.L.K.E.R., który miałby rozgrywać się w realiach przedstawionych w grze komputerowej, opowiadając jednak osobną historię[4]. Prace nad produkcją zostały anulowane.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Rok 2006. Dwadzieścia lat po katastrofie w Czarnobylu w budynku byłej elektrowni atomowej ma miejsce kolejna eksplozja. W efekcie okoliczny teren ulega jeszcze większemu skażeniu, ludzie i zwierzęta ulegają mutacjom, powstają liczne anomalie przyrodnicze. Wojsko zabezpiecza obszar w promieniu 30 kilometrów, tworząc zamkniętą i strzeżoną strefę (zonę). Jednocześnie pojawiają się informacje, że na terenie zony po wysiedleniu mieszkańców utworzono sieć tajnych laboratoriów, w których przeprowadzano nieetyczne eksperymenty na ludziach. Po kilku latach do zony docierają stalkerzy – osoby poszukujące w zonie artefaktów i skarbów, a także pragnące rozwiązać zagadkę powstania zony[5].

Akcja Cienia Czarnobyla toczy się w roku 2012. Gra zaczyna się od filmu wprowadzającego, na którym widać jadącą w burzową noc ciężarówkę, której ładunkiem są ciała stalkerów zabitych w zonie. Jedna z błyskawic uderza w samochód, a następnego dnia łowca nagród znajduje zniszczony pojazd na poboczu drogi. Tam pośród ciał znajduje bohatera gry i zabiera go ze sobą do handlarza o nazwisku Sidorowicz. Wtedy główny bohater budzi się i przytrzymuje swoje PDA, które próbował zabrać mu handlarz. Na urządzeniu jest zapisane tylko jedno zadanie: Zabij Striełoka. Sidorowicz odkrywa przy tym, że bohater został naznaczony przez tajemnicze znamię. Do tej pory nikt nie otrzymał takiego, pozostając przy życiu[5].

Główny bohater, który stracił pamięć i początkowo jest tożsamość jest nieznana, otrzymuje pseudonim Naznaczony. Aby spłacić dług za swoje ocalenie, otrzymuje od Sidorowicza szereg zadań do wykonania, które finalnie doprowadzą go do odkrycia największych tajemnic zony[5].

Zakończenia gry[edytuj | edytuj kod]

Gracz może ukończyć grę na siedem sposobów[6][7]:

  • zakończenia z Monolitem (tzw. fałszywe zakończenia):
    • jeśli gracz zabije przywódców Wolności i Powinności, Striełok wypowiada życzenie Chcę rządzić światem. Wtedy Monolit wchłonie jego świadomość, która stanie się jego częścią;
    • jeśli gracz zdobędzie minimum 50 tysięcy rubli, Striełok wypowiada życzenie Chcę być bogaty. Wtedy Striełok zobaczy spadający deszcz złotych monet, który jest iluzją stworzoną przez Monolit. W rzeczywistości jest to walący się dach, który grzebie Striełoka pod zwałami gruzu;
    • jeśli gracz ma złą reputację, Striełok wypowiada życzenie Ludzkość jest zepsuta i musi zostać poddana kontroli. Striełok ma wizję końca świata, po czym budzi się w ciemnym miejscu, gdzie nie ma nic oprócz niego;
    • jeśli gracz ma świetną reputację, Striełok wypowiada życzenie Chcę, żeby Zona zniknęła. Striełok ma wizję Czarnobyla przed katastrofą, po czym okazuje się, że został oślepiony;
    • jeśli gracz nie spełnił żadnego z powyższych warunków, Striełok wypowiada życzenie Chcę być nieśmiertelny. Wtedy Monolit zamienia go w metalową statuę.
  • zakończenia z projektem Świadomość-Z (tzw. prawdziwe zakończenia):
    • Striełok przyłącza się do projektu Świadomość-Z. Zostaje umieszczony w kapsule i zasypia;
    • Striełok nie chce przyłączyć się do projektu Świadomość-Z. Zostaje teleportowany na obrzeża elektrowni, skąd po walce z oddziałami Monolitu dociera do głównego pomieszczenia, w którym niszczy kapsuły, niwecząc cały projekt.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

Podczas przemieszczania się po terenie Zony gracz spotyka dużą liczbę postaci niezależnych[8].

W każdej lokacji umieszczone są skrytki o różnej zawartości. Mogą one być opróżnione przez gracza i wykorzystane przez niego do przechowywania dowolnych elementów wyposażenia. Gracz może przenosić przedmioty w plecaku mieszczącym 60 kilogramów ekwipunku. Obciążenie do 50 kilogramów umożliwia swobodne przemieszczanie się gracza bez przemęczenia, obciążenie pomiędzy 50 a 60 kg skutkuje szybszym zmęczeniem i koniecznością częstszej regeneracji sił, natomiast przekroczenie limitu uniemożliwia poruszanie się. Niektóre kombinezony w grze (np. egzoszkielet) umożliwiają zwiększenie obciążenia kosztem utraty możliwości biegu[9][10][11].

Gracz może w danej chwili skorzystać z kilku rodzajów uzbrojenia: nóż bojowy, broń krótka (pistolet), broń długa (m.in. karabinek automatyczny, strzelba lub granatnik) oraz granat ręczny. W przeciwieństwie do wielu innych gier FPS, w których gracz miał nie tylko ograniczoną ilość dostępnego uzbrojenia, ale i limit amunicji do każdej broni (jak np. w grze Half-Life), w grze S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla gracz może zabrać ze sobą kilka rodzajów broni oraz dowolną ilość amunicji do każdej z nich, ogranicza go tylko ich waga. To samo dotyczy pozostałych przedmiotów, takich jak żywność czy medykamenty. Podczas rozgrywki gracz może w dowolnej chwili zmienić broń na inną. Broń oraz ubiory ulegają zużyciu. Zużyta broń częściej się zacina i jest mniej celna, zużyte ubiory i kombinezony tracą swoje właściwości ochronne. Braki w wyposażeniu wszelkiego rodzaju można uzupełniać poprzez zakupienie potrzebnych przedmiotów u handlarzy lub innych stalkerów albo przeszukiwanie martwych przeciwników[9][10][11].

Gra wieloosobowa[edytuj | edytuj kod]

W grze są dostępne trzy tryby gry wieloosobowej[12]:

  • Deathmatch – w tym trybie rywalizuje między sobą od 2 do 32 graczy. Zasada jest prosta – każdy jest wrogiem każdego. Rozgrywka toczy się na limit fragów lub ograniczenie czasowe.
  • Team Deathmatch – w tym trybie gra od 2 do 32 graczy podzielonych na dwa zespoły – Najemników i Wolność. Każda grupa ma dostęp do innego uzbrojenia.
  • Artifact Hunt – ten tryb jest małą wariacją trybu Capture The Flag. W tym trybie gracze również dzielą się na Najemników i Wolność. Celem gry jest odnalezienie ukrytego na planszy artefaktu i przyniesienie go do bazy zespołu gracza.

Świat[edytuj | edytuj kod]

Światem gry jest tzw. zona, inspirowana prawdziwą strefą wokół zamkniętą wokół elektrowni czarnobylskiej. Tereny te są odgrodzone kordonem wojska, ale mimo to przedostają się tam stalkerzy. Na terenie strefy żyją dzikie zwierzęta, mutanty oraz ludzie (stalkerzy, bandyci, wojsko), licznie występują tam też anomalie[13][14].

Świat gry jest rozległy, oferuje kilkanaście plansz, pomiędzy którymi można się przemieszczać swobodnie, jakkolwiek nie wszystkie lokacje są dostępne od początku gry, a samo przechodzenie pomiędzy mapami odbywa się w oznaczonych punktach. Niektóre obszary wzorowane są na autentycznych lokacjach (takich jak opuszczone miasto Prypeć, Czerwony Las czy elektrownia w Czarnobylu). W stosunku do rzeczywistych miejsc lokacje w grze są one odpowiednio pomniejszone i przemieszczone, zachowują jednak charakterystyczne elementy pierwowzorów[15].

Lokacje[edytuj | edytuj kod]

1 – Kordon, 2 – Wysypisko, 3 – Instytut badawczy Agroprom, 4 – Dolina Mroku, 5 – Bar, 6 – Dzicz, 7 – Jantar, 8 – Magazyny wojskowe, 9 – Czerwony Las, 10 – Prypeć, 11 – Elektrownia jądrowa
  • Kordon – przedsionek zony. Jest tu stosunkowo niewiele anomalii i praktycznie nie ma obszarów o wysokim promieniowaniu. Charakterystyczne miejsca na jej obszarze to: wioska stalkerów (obok której podziemną siedzibę ma handlarz Sidorowicz), silnie broniony wojskowy posterunek graniczny, opuszczona fabryka będąca terenem spornym pomiędzy stalkerami a bandytami, zniszczony most kolejowy, przy którym znajduje się kolejny posterunek, a także gospodarstwo na północ od mostu, po lewej stronie drogi prowadzącej w kierunku przejścia do kolejnych obszarów zony[13][14][16].
  • Wysypisko – położone na północ od Kordonu złomowisko maszyn i skażonego promieniotwórczo złomu z elektrowni w Czarnobylu. Teren najczęściej atakowany przez bandytów, którzy mają niedaleko swoje obozy. Można tu zobaczyć: cmentarzysko sprzętu z akcji ratunkowej w elektrowni (śmigłowce, autobusy, ciężarówki) oraz hangar naprawczy. Na północy znajduje się posterunek kontrolny frakcji Powinność, a na wschodzie nasycony radioaktywnie obszar stanowiący przejście do Doliny Mroku[13][14][17].
  • Dolina Mroku – położony na wschód od Wysypiska obszar, nad którym rzadko świeci słońce. W części północnej znajduje się nieukończony zakład, w którym mają swoją siedzibę bandyci pod dowództwem Dzika. W niewielkiej odległości na południe od niego mieści się kompleks budynków kryjący wejście do laboratorium X18. Na południe znajduje się stara chlewnia, w której rozbili obóz stalkerzy o podejrzanej reputacji[13][14][18].
  • Instytut Badawczy Agroprom – położony na zachód od Wysypiska. Składa się z dwóch kompleksów budynków połączonych podziemnym systemem tuneli. W północno-wschodnim kompleksie można spotkać stalkerów (atakowanych ciągle przez wojskowych, bandytów i mutanty). Południowo-zachodni kompleks jest strzeżony przez posterunki wojskowe. Na rozległych polach wokół obu kompleksów można znaleźć wiele artefaktów[13][14][19].
  • Bar – wschodnia część kompleksu przemysłowego Rostok. Poza dzikimi psami na przedpolach miasta nie ma tu mutantów ani anomalii. Teren jest pod całkowitą kontrolą frakcji Powinność, która pilnuje tu porządku i nie toleruje atakowania kogokolwiek. Można tutaj odwiedzić bar „100 Radów”, którego właścicielem jest Barman, pełniący również rolę handlarza oraz Arenę, miejsce pojedynków, gdzie biorąc udział w pojedynkach na śmierć i życie, postać może zdobyć dużą nagrodę finansową. Na tym terenie znajduje się również kwatera główna frakcji Powinność[13][14][20].
  • Dzicz – zachodnia część Rostoku. Rozległy, zabudowany teren mieszczący bocznice kolejowe, rampy przeładunkowe i magazyny. Dominującą frakcją w tym rejonie są najemnicy, w późniejszym czasie można spotkać tutaj także bandytów, stalkerów oraz oddziały Powinności. W dużej liczbie występują tu także mutanty[13][14][21].
  • Jantar – przed pierwszą katastrofą w Czarnobylu znajdowało się tu jezioro. Wskutek przekształceń zony zamieniło się w będące siedliskiem snorków błotne mokradło. Obok znajduje się polowe laboratorium naukowców, którymi kieruje profesor Sacharow. Na północ od nich mieści się zrujnowany kompleks budynków, kryjący wejście do podziemnego laboratorium X16. Po terenie snują się w dużej liczbie uzbrojeni zombie, byli stalkerzy[13][14][22].
  • Magazyny Wojskowe – obszar na północ od Baru. Choć na południu znajduje się niewielka placówka Powinności, teren jest pod kontrolą frakcji Wolność. Mieszczą się tutaj przede wszystkim magazyny wojskowe będące kwaterą główną Wolności oraz opuszczoną wioskę, nad którą Wolność próbuje zapanować, pomimo licznych na tym terenie pijawek. W zachodniej części znajduje się placówka najemników, zaś na północy silnie obsadzone przez oddział Wolności wejście do Czerwonego Lasu, zwane Barierą. W centralnej części tego obszaru znajduje się również niewielki obóz stalkerów[13][14][23].
  • Czerwony Las – obszar pełen anomalii, skał i wyschniętych drzew pod panowaniem frakcji Monolit, pilnującej drogi prowadzącej na północ w kierunku Prypeci i elektrowni. Tutaj znajduje się Mózgozwęglacz – urządzenie, które sprawia, że praktycznie każdy, kto zapuści się na ten obszar, traci władzę nad własną psychiką i zostaje wzięty pod kontrolę Świadomości-Z[13][14][24].
  • Prypeć – wymarłe miasto, opuszczone po pierwszej katastrofie. Teren jest wzorowany na autentycznych lokalizacjach. Można tutaj znaleźć np. słynny diabelski młyn, czy centrum kultury. Tutaj mieści się kwatera główna frakcji Monolit, sprawującej kontrolę nad centrum zony. Tu również znajduje się skrytka hotelowa, w której są schowane dokumenty i dekoder otwierający drzwi w sarkofagu. Po lewej stronie hotelu znajduje się pomnik Włodzimierza Lenina, a zaraz za nim grób Kła, członka pierwszej grupy Striełoka, w którym można znaleźć ulepszony Egzoszkielet[13][14][25].
  • Czarnobylska Elektrownia Jądrowa – lokalizacja ta została odwzorowana ze szczególną starannością. Można tu zobaczyć m.in. sarkofag kryjący szczątki zniszczonego reaktora nr 4. Nad całym obszarem góruje charakterystyczny komin elektrowni[13][14][26].

Lokalizacje podziemne[edytuj | edytuj kod]

W przeciwieństwie do reszty lokacji, w podziemiach gracz nie ma możliwości podglądu otoczenia na mapie.

  • Podziemia Agropromu – system tuneli łączący oba kompleksy budynków Instytutu Agroprom, znajduje się w nim kryjówka grupy Striełoka. Poza mutantami można spotkać tutaj również bandytów oraz patrole wojskowe.
  • Laboratorium X18 – kompleks badawczy w Dolinie Mroku.
  • Laboratorium X16 – kompleks doświadczalny w Jantarze. Mieści emiter psioniczny, zamieniający ludzi w zombie. Tutaj zaginął Duch – członek pierwszej grupy Striełoka.
  • Laboratorium X10 – podziemny bunkier w Czerwonym Lesie, w którym znajduje się mechanizm wyłączający Mózgozwęglacz. Można tu spotkać pijawki i oddziały Monolitu.
  • Sarkofag – obszar wewnątrz wokół zniszczonego reaktora nr 4, kryjący labirynt tuneli oraz Spełniaczem Życzeń, którego istnienie jest przedmiotem plotek wśród stalkerów ze względu na fakt, że nikt wcześniej go nie widział.
  • Sterownia Monolitu – ukryte w sarkofagu za pancernymi drzwiami i bronione przez żołnierzy Monolitu urządzenie kontrolujące Spełniacz Życzeń.

Frakcje[edytuj | edytuj kod]

Obozowisko stalkerów w magazynach wojskowych

W grze występuje jedenaście frakcji, różniących się umundurowaniem, uzbrojeniem, poziomem wyszkolenia, typem prowadzonych działań, miejsce występowania w świecie gry, ideologią oraz stosunkiem do postaci kierowanej przez gracza[27][28]:

  • Powinność (ros./ukr. Долг) – frakcja, która umożliwia graczowi przyłączenie się w swoje szeregi. Jest to organizacja paramilitarna skupiająca w swoich szeregach zarówno byłych wojskowych (gen. Woronin, płk Pietrienko), jak i stalkerów weteranów. Frakcja ta znana jest z dyscypliny oraz doskonałego wyszkolenia swoich członków. Kierują się kodeksem honorowym, który zabrania im sprzedawania artefaktów komukolwiek spoza zony. Powinność wszystkie artefakty oddaje naukowcom. Najważniejszym celem dla nich jest odizolowanie zony od świata zewnętrznego, przez co pozostają w ciągłym konflikcie z frakcją Wolność. Według niepotwierdzonych pogłosek Powinność ma cichy układ z armią, od której regularnie otrzymuje dostawy broni, amunicji oraz niezbędnego wyposażenia. Swoją główną kwaterę mają w Barze. W stosunku do gracza nastawieni neutralnie (wrogo, jeżeli gracz należy do grupy Wolność).
  • Wolność (ros. Свобода, ukr. Воля) – frakcja, która (jak Powinność) umożliwia graczowi wstąpienie w swoje szeregi. Jest to grupa anarchistów uważających, że dostęp do zony powinien mieć cały świat, a nie tylko wojsko i naukowcy. Jakkolwiek dobrze wyposażeni (posiadają broń snajperską i granatniki), to wewnętrzna organizacja oraz wyszkolenie są dużo gorsze niż we wrogiej im Powinności. Są w ciągłym konflikcie z frakcjami Powinność, Monolit oraz wojskiem. Swoją główną kwaterę mają w Magazynach Wojskowych. Do gracza są nastawieni neutralnie (wrogo, jeżeli gracz należy do grupy Powinność).
  • Bandyci – kryminaliści, którzy przybyli do Zony, by uciec przed prawem, handlować artefaktami lub bronią. Trudno ich określić mianem stalkerów, ponieważ nie poszukują artefaktów samodzielnie, lecz aby je zdobyć nie wahają się okradać i zabijać innych stalkerów. Z reguły występują w kilkuosobowych grupach, poza nielicznymi wyjątkami słabo uzbrojeni i opancerzeni. W stosunku do gracza są wrogo nastawieni (neutralnie, jeżeli gracz należy do grupy Wolność).
  • Najemnicy – najbardziej tajemnicza frakcja w grze, w której istnienie powątpiewa większość osób w zonie. Nie wiadomo, gdzie mają główną siedzibę. Działają na zlecenie (np. zabójstwa lub strzeżenie danej lokalizacji lub miejsca). Za wykonanie zadania otrzymują artefakty lub pieniądze. Są dobrze uzbrojeni i doskonale wyszkoleni. Bez trudu mogą poradzić sobie z dużo liczniejszym przeciwnikiem. Do gracza są nastawieni wrogo (neutralnie, jeżeli gracz należy do grupy Wolność).
  • Wojsko – zawodowi oraz poborowi żołnierze Sił Zbrojnych Ukrainy. Strzegą granic zony przed stalkerami i mutantami, patrolują również drogi nieopodal granicy. Niektóre oddziały są wysyłane w głąb strefy jako misje ratunkowe lub w celu wzmocnienia placówek. Z reguły stacjonują i poruszają się w zwartych grupach po kilku lub kilkunastu ludzi. Dobrze uzbrojeni i wyszkoleni (zwłaszcza elitarne oddziały Specnazu). W stosunku do gracza, jak i wszystkich innych frakcji w grze nastawieni wrogo.
  • Wojskowi stalkerzy – specjalnie wyszkoleni stalkerzy na usługach armii. Ich zadaniem jest zbieranie informacji o Zonie, oraz wykonywanie map. Bardzo dobrze uzbrojeni i opancerzeni. Działają w pojedynkę lub małych grupach do 5 osób. Wojskowi stalkerzy nie pozwalają innym zbliżać się do siebie. Widząc innych stalkerów strzelają bez ostrzeżenia. Do gracza nastawieni wrogo.
  • Monolit – frakcja posiadająca wszelkie cechy sekty religijnej. Jej członkowie wierzą w istnienie ewoluującego kryształu pochodzenia pozaziemskiego – Monolitu, który znajduje się w ruinach zniszczonego reaktora i znajdują się pod silnym wpływem Świadomości-Z. Jest to najpotężniejsza frakcja w całej grze. Członkowie Monolitu mogą przebywać w polu emisji psionicznych i są odporni na ich działanie. Swoją główną siedzibę mają w Prypeci. Do gracza, jak i do wszystkich innych frakcji w grze nastawieni wrogo.
  • Naukowcy – naukowcy oraz pracujący dla nich stalkerzy (tzw. ekostalkerzy), badający naturę zony, jej zachowanie, anomalie oraz zwierzęta. Swoją bazę mają w bunkrze w Jantarze. Można u nich sprzedawać artefakty, pomijając przy tym pośredników. Są słabo uzbrojeni i opancerzeni. Wobec gracza są przyjaźnie nastawieni.
  • Samotnicy – stalkerzy nie należący do żadnej grupy. Przeszukują Zonę sami, gdyż uważają, że w grupie marnuje się cenny czas oraz że są mniejsze dochody ze znalezionych artefaktów. Niektórzy zaś po prostu lubią samotność. Są uzbrojeni i opancerzeni w różnym stopniu. W stosunku do gracza mają neutralne nastawienie.
  • Handlarze – ludzie którzy przybyli do Zony aby zarobić. Handlują bronią, wyposażeniem, żywnością, a także informacjami. Można od nich odbierać różne zlecenia, za które bohater otrzymuje pieniądze lub nagrody rzeczowe. Są pośrednikami między ludźmi przebywającymi w zonie a światem zewnętrznym. W stosunku do gracza mają neutralne nastawienie.
  • Zombie – to nie zorganizowana frakcja, ale typ przeciwnika. Są to stalkerzy, którzy przeszli mutację pod wpływem działania emisji psionicznej, przeobrażając się w żyjące zwłoki. Poruszają się wolno, mamrocząc do siebie niezrozumiałe słowa, jednak w dalszym ciągu mogą korzystać ze swojego uzbrojenia. W dużej grupie bardzo niebezpieczni, zwłaszcza, że są bardzo odporni na ostrzał. Nie ma możliwości by im pomóc, gdyż proces, któremu zostali poddani jest nieodwracalny. Nie mają taktyki walki – jeżeli zobaczą przeciwnika, strzelają na oślep.

Anomalie[edytuj | edytuj kod]

Anomalia „Galareta” w podziemiach Agropromu (widoczne zwłoki jednego z kilku znajdujących się tam bandytów)

Na obszarze zony występują różnego rodzaju anomalie przyrodnicze[29][30][31]:

  • Trampolina – anomalia grawitacyjna. Występuje z reguły na otwartej przestrzeni. Jest to niestabilne pole grawitacyjne o wyglądzie pulsującego „bąbla” o średnicy 2-3 metrów tuż nad ziemią. Z reguły zadaje niewielkie obrażenia, ale może też uśmiercić. Można ją wykryć detektorem anomalii. Anomalia ta formuje artefakty Meduza, Kamienny kwiat i Gwiazda wieczorna.
  • Karuzela – anomalia grawitacyjna. Występuje zarówno na otwartej przestrzeni, jak i w dużych pomieszczeniach. Ma średnicę około 5 metrów. Może występować tuż nad ziemią, jak i kilka metrów nad nią. Można ją rozpoznać po charakterystycznym jasnym punkcie w centralnej części oraz po charakterystycznym pulsującym dźwięku. Jest w stanie wessać człowieka lub dużego mutanta z odległości kilku metrów. Ofiara jest zgniatana, a następnie rozrywana w eksplozji grawitacyjnej. Anomalię można wykryć za pomocą detektora. Anomalia ta formuje artefakty Kamienna krew, Kotlet i Dusza.
  • Wir – anomalia grawitacyjna. Występuje na otwartej przestrzeni. Ma średnicę około 10 metrów. Jest to najgroźniejsza anomalia występująca w Zonie ponieważ jest praktycznie niewidzialna. Za dnia jej obecność zdradzają wirujące w powietrzu liście w formie leja lub leżące w pobliżu szczątki. W nocy można ją wykryć detektorem lub poprzez rzucenie w jej kierunku przedmiotu (np. śruby). Jej działanie jest podobne do anomalii typu Karuzela, lecz działa z większą siłą i na większym obszarze. Na szczęście występuje stosunkowo rzadko. Anomalia ta formuje artefakty Skrętak, Grawi i Złota Rybka.
  • Spalacz – anomalia termiczna. Występuje z reguły w pomieszczeniach i korytarzach. Ma średnicę około 3 metrów. Za dnia można ją rozpoznać po falującym słupie powietrza o wysokości kilku metrów. W momencie kontaktu z innym obiektem (człowiek, mutant lub przedmiot) anomalia emituje słup ognia a jej temperatura gwałtownie wzrasta. Stosunkowo groźna, ponieważ nie można jej wykryć detektorem anomalii. W laboratorium X18 można zobaczyć jej odmianę, która potrafi poruszać się po pomieszczeniu. Anomalia ta formuje artefakty Kropelki, Kula ognista i Kryształ.
  • Elektro – anomalia elektryczna. Tworzą ją setki miniaturowych wyładowań. Ma kilka odmian. Najczęściej spotykana odmiana ma około 5 metrów i występuje tuż nad ziemią na otwartych przestrzeniach. Inna, rzadziej występująca odmiana występuje w korytarzach lub w tunelach i potrafi przemieszczać się z dużą prędkością (odmianę taką można zobaczyć np. w tunelu pod nasypem w Kordonie lub w piwnicach Agropromu). Najrzadziej występująca odmiana ma formę kuli o średnicy kilku metrów tuż nad ziemią (można ją zobaczyć np. w Prypeci). W kontakcie z obcym ciałem anomalia emituje tysiące elektrostatycznych wyładowań, które praktycznie momentalnie zabijają każego, kto znalazł się w polu rażenia. Da się ją wykryć za pomocą detektora. Anomalia ta formuje artefakty Świecidełko, Błysk i Blask księżyca.
  • Galareta – anomalia nieznanego pochodzenia. Ma średnicę 2-3 metrów i charakterystyczny wygląd bulgoczącej żółtozielonej galarety. Występuje z reguły w zamkniętych pomieszczeniach lub pod ziemią. Duże jej skupiska można zobaczyć w piwnicach Agropromu i w laboratorium X18. Obrażenia jakie zadaje są porównywalne do oparzeń wywołanych silnym kwasem. Detektor anomalii nie reaguje na jej obecność, jednak anomalia ta jest doskonale widoczna nawet w ciemnościach (świeci). Anomalia ta formuje artefakty Śluz, Ślimak i Mika.
  • Spalony Puch – zmutowana roślinność. Występuje w postaci zwisających z góry setek delikatnych gałązek o charakterystycznej brązowo-zielonej barwie. Można ją zobaczyć np. na słupach elektrycznych w wiosce pijawek i w Magazynach Wojskowych. Roślina ta reaguje na szybko poruszające się w jej pobliżu lub pod nią obiekty poprzez wystrzelenie w jego kierunku setek malutkich dotkliwie raniących igieł. Nie reaguje na wolno poruszające się obiekty. Gdy gracz dysponuje dobrym kombinezonem, anomalia ta jest całkowicie nieszkodliwa. Anomalia ta formuje artefakty (będące prawdopodobnie jej nasionami) Kolec, Kryształowy kolec i Jeżowiec.
  • Radioaktywność – obszary silnie skażone promieniowaniem jonizującym są sygnalizowane początkowo poprzez licznik Geigera, później poprzez stopniowo rozjaśniający się obraz. Dłuższe przebywanie w jej obszarze nawet mając kombinezon z dobrą ochroną przeciwpromienną jest niemożliwe.

Silnik gry[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: X-Ray Engine.

Polska wersja[edytuj | edytuj kod]

Za wydanie oraz polską wersję gry odpowiedzialny jest CD Projekt. W grze zostały przetłumaczone wszystkie napisy, zaś dialogi zostały zrobione w sposób niekonwencjonalny dla gier. Mianowicie dalej jest oryginalne rosyjskie tło dźwiękowe, które na bieżąco jest tłumaczone przez lektora. Czytaniem ścieżek dialogowych zajął się znany z telewizji lektor – Mirosław Utta[32].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S.T.A.L.K.E.R.: 2.000.000 copies sold.
  2. S.T.A.L.K.E.R. build 1935 released for free download. [dostęp 2009-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-22)].
  3. S.T.A.L.K.E.R.: Call of Pripyat announced.
  4. Serial na podstawie S.T.A.L.K.E.R.-a?.
  5. a b c «Тень Чернобыля» — сюжет игры. prostalker.ru. [dostęp 2023-10-28]. (ros.).
  6. Hałas 2007 ↓, s. 196–207.
  7. Fabuła i zakończenia. CentrumZony.pl. [dostęp 2023-10-28].
  8. Postacie. Centrum Zony. [dostęp 2023-10-28].
  9. a b Hałas 2007 ↓, s. 215–217
  10. a b Kombinezony. Centrum Zony. [dostęp 2023-10-28].
  11. a b Ekwipunek. Centrum Zony. [dostęp 2023-10-28].
  12. S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla PC. Gry-Online. [dostęp 2023-10-28].
  13. a b c d e f g h i j k l Lokacje. Centrum Zony. [dostęp 2023-10-28].
  14. a b c d e f g h i j k l Энциклопедия по S.T.A.K.E.R: Тень Чернобыля - Локации. stalker-epos.com. [dostęp 2023-10-28]. (ros.).
  15. Юрий Михайлов: S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl Как это выглядит на самом деле. lki.ru. [dostęp 2023-10-28]. (ros.).
  16. Hałas 2007 ↓, s. 6–7.
  17. Hałas 2007 ↓, s. 23–24.
  18. Hałas 2007 ↓, s. 24–25.
  19. Hałas 2007 ↓, s. 37–38.
  20. Hałas 2007 ↓, s. 61–62.
  21. Hałas 2007 ↓, s. 101–102.
  22. Hałas 2007 ↓, s. 112–113.
  23. Hałas 2007 ↓, s. 132–133.
  24. Hałas 2007 ↓, s. 152–153.
  25. Hałas 2007 ↓, s. 167–168.
  26. Hałas 2007 ↓, s. 177–178.
  27. Frakcje. Centrum Zony. [dostęp 2023-10-28].
  28. Иринчин «1r1n» Даргуев: Как выглядят группировки из «Сталкера» в книгах и игре. cq.ru, 18.05.2022. [dostęp 2023-10-28]. (ros.).
  29. Все аномалии из Сталкера и их описание. stalked.ru, 28.03.2021. [dostęp 2023-10-28]. (ros.).
  30. Artifacts List/FAQ. IGN, 7.02.2013. [dostęp 2023-10-28]. (ang.).
  31. Mark's Ultimate Anomaly List. Steam Community. [dostęp 2023-10-28]. (ang.).
  32. Mirosław Utta. Filmweb. [dostęp 2023-10-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek „Stranger” Hałas: Nieoficjalny poradnik GRY-OnLine do gry S.T.A.L.K.E.R. Cień Czarnobyla. Gry-Online, 2007.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]