SMS Blitz (1888)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z SMS Blitz (1889))
SMS Blitz
Ilustracja
Historia
Stocznia

Schichau-Werke w Elblągu

Wodowanie

7 lipca 1888[1]

 K.u.K. Kriegsmarine
Wejście do służby

1889[2]

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

425 t

Długość

60,68 m[3]

Szerokość

7,4 m

Zanurzenie

2,11 m[4]

Napęd
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy indykowanej 2900 KM, 2 kotły typu lokomotywowego, 1 śruba[2]
Prędkość

21 węzłów[1][2]

Uzbrojenie
zobacz w tekście
Opancerzenie
19 mm nad maszynownią[5]
Załoga

60[2]-61[5]

SMS Blitz − austro-węgierska kanonierka torpedowa[5][6] z końca XIX wieku, biorąca udział w I wojnie światowej.

Budowa i klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

SMS „Blitz” wraz z bliźniaczym „Komet” należał do grupy sześciu kanonierek torpedowych zamówionych w latach 1888−1892 przez marynarkę Austro-Węgier w celu sprawdzenia typu okrętu najlepiej dostosowanego do potrzeb marynarki. Oba były zbudowane w niemieckiej stoczni Schichau-Werke w Elblągu i stanowiły ulepszenie projektu pierwszej kanonierki torpedowej zbudowanej tam dla Austro-Węgier, SMS „Meteor”, od której odróżniały się przede wszystkim nieco dłuższym kadłubem i większą prędkością. Trzy zbudowane później kanonierki torpedowe należały już do różnych innych projektów. W służbie austro-węgierskiej jednostki te klasyfikowano oryginalnie jako Torpedofahrzeug, która to nazwa oznaczała początkowo okręty torpedowe o długości do 61 m (200 stóp) i była następnie używana także dla kontrtorpedowców[7]. Wzorując się na brytyjskiej terminologii, okręty te nazywano też nieoficjalnie niszczycielami (niem. Zerstörer)[7], co spotyka się także w literaturze[1], jednakże ustępowały one znacząco niszczycielom prędkością i miały słabsze uzbrojenie.

Okręt miał konstrukcję wywodzącą się z powiększonych torpedowców, z gładkopokładowym kadłubem, dziobnicą o formie taranowej i sporym nawisem rufowym. W widoku z góry kadłub miał charakterystyczny dla torpedowców budowy Schichaua wrzecionowaty obrys, osiągający największą szerokość za śródokręciem. Okręt miał jedynie szczątkową nadbudówkę dziobową, z odkrytym pomostem bojowym oraz jeden pochyły komin[8]. Napęd stanowiła trzycylindrowa maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy indykowanej 2900 KM, napędzająca jedną śrubę[2]. Oprócz głównego steru zawieszonego za śrubą, pod nawisem rufowym, okręt miał pomocniczy ster dziobowy[8].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Po wejściu do służby w 1889, SMS „Blitz” operował na akwenie Morza Śródziemnego i mórz przyległych, głównie uczestnicząc w pływaniu z eskadrą w letnich miesiącach. Między innymi bazował w Pireusie pomiędzy listopadem 1895 a marcem 1896 oraz brał udział w międzynarodowej blokadzie portu Chania na tureckiej Krecie między 10 kwietnia a 4 grudnia 1897[2]. Od 1905 roku pozostawał w rezerwie. Po wybuchu I wojny światowej do 1917 stacjonował w Zatoce Kotorskiej[2].

„Blitz” przetrwał wojnę. W styczniu 1920 został przez konferencję międzyaliancką w Paryżu przyznany Włochom i tam złomowany[2].

Dane[edytuj | edytuj kod]

Uzbrojenie[2]

  • początkowe:
    • 2 armaty 47 mm L/44 SFK (2xI)
    • 7 armat 47 mm L/33 SFK (7xI)
      • długość lufy: 33 kalibry (L/33)
    • 1 wyrzutnia torpedowa 350 mm (stała na dziobie - w dziobnicy)
  • od 1903:
    • 8 armat 47 mm (8xI)
    • 2 wyrzutnie torped 350 mm (1 stała na dziobie, 1 obrotowa na rufie)[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Conway's all the World's Fighting Ships, 1860−1905, s. 281
  2. a b c d e f g h i E. Sieche, Torpedoschiffe..., s.10
  3. E. Sieche, Torpedoschiffe..., s.10; według Conway's..., s.281 długość 58,4 m
  4. E. Sieche, Torpedoschiffe..., s.10; według Conway's..., s.281 zanurzenie 3,2 m
  5. a b c Jane's Fighting Ships of World War I. Studio Edns., s. 227. ISBN 1-85170-378-0.
  6. Robert Jackson: Destroyers, Frigates and Corvettes (Expert Guide). Grange Books Ltd. ISBN 1-84013-317-1.
  7. a b E. Sieche, Torpedoschiffe..., s.3-4
  8. a b Na podstawie planów w E. Sieche, Torpedoschiffe..., s.11
  9. E. Sieche, Torpedoschiffe..., s.10; według starszego źródła Jane's..., s. 227 - 1 stała na dziobie, 1 podwójna obrotowa na śródokręciu

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugène M. Kolesnik (red.): Conway's all the World's Fighting Ships, 1860−1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-130-0.
  • Erwin Sieche: Torpedoschiffe und Zerstörer der K. u. K. Marine. Wölfersheim-Berstadt: Podzun-Pallas-Verlag, 1996, seria: Marine-Arsenal: Band 34. ISBN 3-7909-0546-1.
  • Jane's Fighting Ships of World War I. Studio Edns.. ISBN 1-85170-378-0.