SMS Dukla
 Okręt w służbie francuskiej jako „Matelot Leblanc” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie | |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
SMS „Dukla” |
| Wejście do służby |
7 listopada 1917[1] |
| Wycofanie ze służby |
1918 |
 Marine nationale
| |
| Nazwa |
„Matelot Leblanc” |
| Wejście do służby |
1920 |
| Wycofanie ze służby |
1936 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 880 t |
| Długość |
pełna: 85,4 m |
| Szerokość |
7,8 m |
| Zanurzenie |
2,4 m |
| Napęd | |
| 6 kotłów parowych 2 turbiny parowe AEG-Curtis 22 360 shp | |
| Prędkość |
32,6 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 x armata okrętowa 100 mm L/50 6 x armata okrętowa 66 mm L/45 1 x ciężki karabin maszynowy 8 mm 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
| Załoga |
114 |
SMS Dukla – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Dziewiąta jednostka typu Tátra, trzecia z drugiej serii okrętów tego typu. „Dukla” przetrwała I wojnę światową i w 1920 roku została przekazana Francji. Niszczyciel został wcielony do Marine nationale pod nazwą Matelot Leblanc. Skreślony z listy floty w 1936 roku.
„Dukla” wyposażona była w sześć kotłów parowych opalanych ropą, dwa z nich mogły być również opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), ciężki karabin maszynowy Schwarzlose kalibru 8 mm oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Dwie armaty 66 mm ustawione były na podstawach przeciwlotniczych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
