SM UB-33
 Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Typ | |
|---|---|
| Projekt |
Werk 257 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
22 lipca 1915 |
| Wodowanie |
5 grudnia 1915 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
20 kwietnia 1916 |
| Wycofanie ze służby |
11 kwietnia 1918 |
| Los okrętu |
zatopiony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
36,9 metra |
| Szerokość |
4,37 metra |
| Zanurzenie |
3,7 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metra |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
7030 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 (później 6) torped, armata 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 500 mm (dziób) |
| Załoga |
23 osób |
SM UB-33 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 5 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 20 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-33 odbył 17 patroli, podczas których zatopił 13 jednostek nieprzyjaciela[1].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
SM UB-33[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Dowódcą okrętu został 22 kwietnia 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Herbert Lefholz[3]. Lefholz dowodził okrętem do 30 stycznia 1917 roku. 22 czerwca jednostka został przydzielona do Flotylli Bałtyckiej[1]. 1 lutego Lefholz został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Waldemara von Fischera[4]. 22 marca Fischer został zastąpiony przez Oberleutnant zur See Karla Ruprechta[5]. 24 października 1917 roku okręt został przeniesiony do Flotylli Flandria. Operował w obszarze kanału Morza Północnego, La Manche, północnych wybrzeży Francji oraz Morza Celtyckiego. Ostatnim dowódcą okrętu został Fritz Gregor[6].
W dniach pomiędzy 8 a 13 stycznia 1917 roku dowodzony przez Karla Ruprechta, operujący w cieśninie Skagerrak u wybrzeży Norwegii, okręt wziął jako pryz trzy statki. 8 stycznia norweski żaglowiec „Kragerö” o pojemności 550 BRT[7], 9 stycznia szwedzki parowiec „Götha” o pojemności 720 BRT[7], a 13 stycznia kolejny szwedzki statek „Gertie” o pojemności 257 BRT[8].
Pierwszym zatopionym przez UB-33 statkiem był należący do Wynnfield Shipping Co. Ltd., Londyn, zbudowany w 1906 roku brytyjski niewielki statek motorowy „Kia Ora” o pojemności 99 BRT[9]. Został zatrzymany i zatopiony ogniem z broni pokładowej około 20 mil na północny zachód od Dieppe w wybrzeży Normandii. W czasie następnego patrolu u wybrzeży Dorset UB-33 16 lutego 1918 roku zaatakował brytyjski parowiec „Pikepool” o pojemności 3683 BRT[10]. Statek, który płyną pod balastem z Rouen do Barry został storpedowany i uszkodzony 20 mil na południowy wschód od latarni morskiej Portland Bill na wyspie Portland. Tego samego dnia UB-33 zatopił jeszcze kuter rybacki „Commander” o pojemności 99 BRT[11]. 21 lutego UB-33 zatopił 5 kutrów rybackich oraz[11]. 14 marca UB-33 zatrzymał i zatopił zbudowany w 1892 roku, norweski trzymasztowy bark „Carla” o pojemności 1668 BRT[12].
Ostatnim zaatakowanym i zatopionym przez UB-33 statkiem był zbudowany w 1896 roku norweski parowiec „Nyassaland” o pojemności 383 BRT[13]. Statek płynął z Cardiff do Hawru z ładunkiem węgla. Został zatopiony około 18 mil na wschód od Start Point.
11 kwietnia 1918 roku, w okolicach plaży Varne Bank Cieśnina Kaletańska UB-33 wszedł na minę. Nikt z załogi nie przeżył.
W czasie swojej służby UB-33 odbył 17 patroli[1], zatopił 13 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 5379 BRT, uszkodził 2 statki o łącznej pojemności 6575 BRT oraz trzy zajął jako pryz (1527 BRT)[11].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SM - Seiner Majestät.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c UB 33. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ a b Moller ↓, s. 45.
- ↑ Herbert Lefholz. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.). (9 lipca 1888 - ?), pierwszy dowódca UB-33. Następnie SM UB-523 i SM UC-59.
- ↑ Waldemar von Fischer. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.). (28 września 1889 - 6 czerwca 1974), drugi dowódca UB-33. Następnie dowódca SM UC-60, SM UB-38 oraz SM UB-126. Od 1936 roku służył w Kriegsmarine.
- ↑ Karl Ruprecht. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (30 stycznia 1890 - ?) drugi dowódca UB-33. Wcześniej dowódca SM UB-32.
- ↑ Fritz Gregor. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (5 stycznia 1891 - 11 kwietnia 1918) wcześniej dowodził SM UB-10. Pod jego dowództwem dwa okręty zatopiło 17 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 9110 BRT, uszkodziły dwa statki o pojemności 6575 BRT.
- ↑ a b Kragerö. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ Gertie. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ Kia Ora. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ Pikepool. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ a b c Ships hit by UB 33. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ Carla. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
- ↑ Nyassaland. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-24]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- David Miller: U-boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press Ltd, 2000, s. 10. ISBN 0-85177-790-2. (ang.).
- Jak Mallmann Snowell: U-boat Century German Submarine Warfare 1906-2006. London: Chatham Publishing Lionel Leventhal Ltd, 2006, s. 146. ISBN 1-86176-241-0. (ang.).