Sajenek (Augustów)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sajenek
Część miasta Augustowa
Ilustracja
Jezioro Sajenko
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

augustowski

Miasto

Augustów

Data założenia

XVII w.

W granicach Augustowa

1 stycznia 1973[1]

SIMC

0977580

Kod pocztowy

16-300

Tablice rejestracyjne

BAU

Położenie na mapie Augustowa
Mapa konturowa Augustowa, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Sajenek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sajenek”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sajenek”
Położenie na mapie powiatu augustowskiego
Mapa konturowa powiatu augustowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sajenek”
Ziemia53°49′58″N 23°05′12″E/53,832722 23,086750

Sajenek – dawna wieś, obecnie część administracyjna Augustowa w woj. podlaskim.

Współczesność[edytuj | edytuj kod]

Sajenek leży ok. 8 km w linii prostej na wschód od centrum Augustowa[2], nad wschodnim brzegiem jeziora Sajno oraz wokół jezior Sajenek i Sajenko.

Przez Sajenek przebiega droga wojewódzka nr 664 oraz linia kolejowa nr 40. Częściowo biegną one groblą usypaną na przełomie XIX i XX w. między jeziorami Sajno i Sajenek. Nad torami kolejowymi przerzucony jest wiadukt drogowy. W przeszłości istniał przystanek kolejowy Sajenek, zlokalizowany w kierunku przystanku Balinka na 59 kilometrze linii kolejowej[3]. Do Sajenka kursują z Augustowa, Lipska i Lipszczan autobusy obsługiwane przez PKS Suwałki[4].

Sajenek otoczony jest lasami Puszczy Augustowskiej. W Sajenku znajdują się w 2 pomniki przyrody – wiązy pospolite[5][6]. Na północny wschód od Sajenka rozciąga się rezerwat przyrody Stara Ruda.

Zabudowa Sajenka ma charakter rekreacyjny. Dużą część budynków stanowią sezonowe i całoroczne domy letniskowe. Ulice położone w Sajenku to: Deszczowa, Jutrzenki, Gwiezdna, Mgielna, Pogodna, Sajenek.

W pobliżu Sajenka znajdują się 2 cmentarze z czasów I wojny światowej, na których spoczywa po kilkudziesięciu żołnierzy niemieckich i rosyjskich (Studzieniczna, Sajenek).

Szlaki turystyczne przebiegające przez Sajenek:

  • szlak rowerowy „Na Kozi Rynek”[7]
  • żółty szlak pieszy „Znad Jeziora Sajno”[8]

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od XV w. przez teren dzisiejszego Sajenka wiódł trakt z Grodna od Prus. Od XVII w. istniała karczma i ruda Sajenek. Do III rozbioru Polski Sajenek znajdował się w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego w woj. trockim. Sajenek do 1795 należał do parafii w Augustowie, następnie został przyłączony do parafii w Szczebrze, zaś w 1873 do parafii w Studzienicznej.

W 1731 Sajenku istniały 3 zamieszkane domy. W 1827 w znajdowało się 7 gospodarstw zamieszkanych przez 36 osób[9]. W 1921 Sajenek zamieszkiwało 57 osób w 10 budynkach[10]. W 1973 wieś została przyłączona do Augustowa.

Odniesienia w popkulturze[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest miejscem akcji książki Zaginięcie autorstwa Remigiusza Mroza oraz serialu Chyłka – Zaginięcie wyprodukowanego przez TVN w reżyserii Łukasza Palkowskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327.
  2. Mapa Google. [dostęp 2014-07-03].
  3. Linia Sokółka – Suwałki. Ogólnopolska Baza Kolejowa. [dostęp 2014-07-03].
  4. Sajenek – Połączenia autobusowe. PKS w Suwałkach SA. [dostęp 2014-07-03].
  5. Pomnik przyrody nr 329 S. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. [dostęp 2014-07-03].
  6. Pomnik przyrody nr 331 S. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody. [dostęp 2012-07-07].
  7. Szlak rowerowy „Na Kozi Rynek”. Augustów – Oficjalna strona miasta. [dostęp 2014-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
  8. Znad Jeziora Sajno. Augustów – Oficjalna strona miasta. [dostęp 2014-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-13)].
  9. Tabella Miast, Wsi, Osad, Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 2. Warszawa: 1827, s. 160.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. V: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]