Sala do gry w piłkę

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sala do gry w piłkę
Salle du Jeu de paume
Ilustracja
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Miejscowość

Wersal

Adres

Rue du jeu de paume

Typ budynku

sala do gry w jeu de paume

Architekt

Nicolas Creté

Ukończenie budowy

1686

Właściciel

Zgromadzenie Narodowe

Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Sala do gry w piłkę”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Sala do gry w piłkę”
Ziemia48°48′04″N 2°07′26″E/48,801111 2,123889

Sala do gry w piłkę (fr. salle du jeu de paume) – sala do gry w jeu de paume w Wersalu, przy ulicy Jeu de paume. W obiekcie tym miała miejsce przysięga, złożona przez deputowanych Stanów Generalnych, jeden z przełomowych momentów rewolucji francuskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Sala została zbudowana w 1686 według projektu Nicolasa Creté. Służyła do uprawiania jeu de paume rodzinie królewskiej oraz innym osobom związanym z dworem wersalskim. Swoją historyczną rolę odegrała 20 czerwca 1789, kiedy deputowani stanu trzeciego, niewpuszczeni na dotychczasową salę obrad, postanowili zaprotestować przeciwko takiemu traktowaniu i wyrazić chęć dalszych prac nad zmianami we Francji. Udali się wówczas do sali i złożyli przysięgę, że będą kontynuowali prace aż do uchwalenia konstytucji. Scenę tę utrwalił na obrazie Jacques-Louis David.

W 1793 sala otrzymała status tak zwanego dobra narodowego i została sprzedana. Już wtedy znajdowała się na niej tablica upamiętniająca przysięgę, zdjęta w czasach Restauracji Burbonów i przywrócona za monarchii lipcowej. W obiekcie znajdowała się pracownia malarza Antoine’a-Jeana Grosa, a następnie Horacego Verneta. Z kolei w okresie II Republiki sala została poddana niezbędnej konserwacji, a 14 marca 1848 miał w niej miejsce wielki bankiet.

Po zamachu stanu z 1851 sala do gry w piłkę została zaadaptowana na kasyno oficerskie, które szybko splajtowało. Do roku 1883 obiekt stał pusty, następnie – po kolejnym remoncie – umieszczono w nim muzeum. Obecnie, po renowacji z 1988, budynek jest własnością francuskiego Zgromadzenia Narodowego.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]