Salmon Chase

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salmon Chase
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Salmon Portland Chase

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1808
Cornish

Data śmierci

7 maja 1873

6. prezes Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych
Okres

od 15 grudnia 1864
do 7 maja 1873

Poprzednik

Roger Brooke Taney

Następca

Morrison Remick Waite

25. sekretarz skarbu Stanów Zjednoczonych
Okres

od 7 marca 1861
do 30 czerwca 1864

Poprzednik

John Adams Dix

Następca

William Pitt Fessenden

podpis

Salmon Portland Chase (ur. 13 stycznia 1808 w Cornish, New Hampshire, zm. 7 maja 1873) – amerykański polityk okresu wojny secesyjnej, senator, prezes Sądu Najwyższego. Aktywny zwolennik zniesienia niewolnictwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów w Waszyngtonie został prawnikiem w Cincinnati w stanie Ohio. Był rzecznikiem przeciwników niewolnictwa i bronił wielu uciekinierów z Południa.

W latach 1849–1855 był senatorem 3 klasy ze stanu Ohio. W czasie sprawowania urzędu sprzeciwiał się rozszerzeniu niewolnictwa na nowe terytoria odbierane Indianom na zachodzie USA.

Następnie w latach 1856–1860 był gubernatorem stanu Ohio.

W 1860 r. uzyskał nominację na prezydenta USA z ramienia Partii Republikańskiej, lecz ostatecznie wycofał swą kandydaturę na rzecz Abrahama Lincolna, w którego gabinecie sprawował urząd 25. sekretarza skarbu. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych pracowników administracji w czasie wojny secesyjnej, który wprowadził „pożyczkę narodową” i aktywnie zbierał pieniądze na dalsze prowadzenie wojny. Położył podwaliny pod współczesny system bankowości światowej.

W roku 1864, po ostrej wymianie zdań z Lincolnem (który nie lubił go osobiście)[1], złożył dymisję i został mianowany 6. prezesem Sądu Najwyższego. Na tym stanowisku przewodniczył procesowi o impeachment prezydenta Andrew Johnsona w 1868, w rok później orzekał w sprawie Texas v. White.

Chase wykorzystał możliwości Departamentu Skarbu, aby zacząć budować poparcie dla swojej nominacji na stanowisko prezydenta w wyborach 1864 r. Pojawienie się niezadowolenia z polityki rekonstrukcyjnej Lincolna wzmocniło jego sprawę. W grudniu 1863 r. w Waszyngtonie ukształtował się komitet Chase’a z senatorem Samuelem C. Pomeroyem z Kansas na czele. Ostatecznie w wyniku braku wystarczającego poparcia Salmon Chase zrezygnował z kandydowania[2]. W roku 1872 ponownie ubiegał się o urząd prezydenta USA, startował z listy demokratów, lecz również bezskutecznie.

Jego wizerunek znajduje się na banknocie o nominale 10 000 dolarów USA (banknot nie znajduje się w powszechnym obiegu).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W połowie 1862 r. doszło do kryzysu gabinetowego, Chase, mając poparcie sekretarza wojny Stantona, próbował doprowadzić do ustąpienia sekretarza stanu Sewarda. Powodem miała być jakoby ugodowa polityka Sewarda dążącego do pokoju bez zwycięstw. Dzięki roztropności Lincolna kryzys zdołano zażegnać (prezydent nie przyjął złożonych przez obu ministrów rezygnacji). Krzysztof Michałek, Na drodze ku potędze Warszawa 1991, s. 40.
  2. James G. Randall i Richard N. Current, Lincoln the President: Last Full Measure, Nowy Jork 1955, s. 99.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]