Salvatore Fresi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salvatore Fresi
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1973
La Maddalena

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1990–1991 ACF Fiorentina
1991–1993 Foggia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1993–1995 Salernitana Calcio 1919 62 (2)
1995–2000 Inter Mediolan 87 (1)
1998–1999 Salernitana Calcio 1919 (wyp.) 27 (3)
2000–2001 SSC Napoli (wyp.) 23 (1)
2001–2002 Bologna FC 25 (8)
2002–2003 Juventus F.C. 9 (1)
2004 Perugia 11 (2)
2004 Calcio Catania 6 (0)
2005 Salernitana Calcio 1919 6 (0)
2005–2006 Battipagliese
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1996  Włochy olimp. 3 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Salvatore Fresi (ur. 16 stycznia 1973 w La Maddalena) – włoski piłkarz, występujący podczas kariery na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Salvatore Fresi rozpoczął w klubie ACF Fiorentina w 1990 roku. W 1991 roku przeszedł do juniorskiej drużyny Foggii. Nie mogąc przebić się do pierwszego składu Foggii przeszedł do trzecioligowej Salernitany. Z Salernitaną awansował do drugiej ligi w 1994 roku. Dobra gra w klubie z Salerno zaowocowała transferem do czołowej drużyny Włoch - Interu Mediolan w 1995 roku.

W Interze Fresi zadebiutował 27 sierpnia 1995 w wygranym 1-0 meczu z Vicenzą. Przez pierwsze dwa sezony Fresi miał pewne miejsce w składzie Interu. Problemy zaczęły się w sezonie 1997-98. Inter wzmocnił skład, przez co Fresi zaczął coraz rzadziej pojawiać w pierwszej jedenastce nerrazurich. Problemy z miejscem w składzie pogłębiły się w następnym sezonie, dlatego Fresi zdecydował się na wypożyczenie do swojego byłego klubu Salernitany. W Salernitanie grał do końca sezonu 1998-99, z którą spadł do Serie B. W następnym sezonie powrócił do Interu, jednakże ówczesny trener Interu Marcello Lippi rzadko korzystał z jego usług. Był to ostatni jego sezon w barwach klubu z Mediolanu. Podczas tego okresu Fresi z Interem zdobył Puchar UEFA 1998 (rok wcześniej dotarł z Interem do finału tych rozgrywek, gdzie Inter uległ w rzutach karnych FC Schalke 04), wicemistrzostwo Włoch 1998, ćwierćfinał Ligi Mistrzów 1999 (uczestniczył tylko w początkowej fazie tych rozgrywek), gdzie Inter uległ późniejszemu zwycięzcy Manchesterowi United oraz finał Pucharu Włoch 2000. Ostatni raz w Interze zagrał 23 maja 2000 w meczu barażowym o udział w Lidze Mistrzów z Parmą. Ogółem w barwach Interu wystąpił w 123 meczach (86 w lidze, 20 w europejskich pucharach oraz 17 w Pucharze Włoch) i strzelił 1 bramkę w lidze.

W 2000 roku został na sezon wypożyczony z Interu do SSC Napoli, z którym spadł do Serie B. W sezonie 2001-2002 grał w Bologna FC. Był to najlepszy sezon w karierze Fresiego, gdyż wystąpił w 25 meczach i strzelił 8 bramek, co zaowocowało transferem do ówczesnego mistrza Włoch Juventusu. Z Juventusem zdobył mistrzostwo Włoch 2003, choć Fresi występował sporadycznie w meczach bianconerrich. Problemy z miejsce w podstawowym składzie spowodowały transfer w połowie sezonu 2003-2004 do AC Perugia. Z Perugią spadł do Serie B po przegranych barażach Fiorentiną.

Sezon 2004-2005 rozpoczął w drugoligowym Calcio Catania, po czym w styczniu 2005 roku powrócił po raz kolejny do Salernitany. Z klubem z Salerno spadł do Serie C. Sezon 2005-2006 rozpoczął w Salernitanie, po czym przeszedł do występującego w lidze Eccellenza (szósta liga) klubie Battipagliese, gdzie zakończył karierę w 2006 roku.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Salvatore Fresi w latach dziewięćdziesiątych występował w juniorskich i młodzieżowych reprezentacjach Włoch. Z reprezentacją U-21 wywalczył w 1996 roku Mistrzostwo Europy U-21 roku. W tym samym roku został powołany przez selekcjonera reprezentacji olimpijskiej Cesare Maldiniego na Igrzyska Olimpijskie w Atlancie. Na Igrzyskach w USA wystąpił we wszystkich trzech meczach grupowych Włoch z: Koreą Południową, Ghaną i Meksykiem. Salvatore Fresi nigdy nie zagrał w pierwszej reprezentacji Włoch.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]