Sambród (jezioro)
53°55′46″N 19°43′27″E/53,929444 19,724167
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
99,7 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
1,284 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające |
lit., |
| Rodzaj jeziora |
przepływowe |
Położenie na mapie gminy Małdyty  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego  | |
| 53°55′46″N 19°43′27″E/53,929444 19,724167
| |
Sambród (niem. Samrodt) – jezioro o powierzchni 132 ha, położone między wsiami Sambród (na południowy zachód) i Małdyty[1] (na północny zachód), w gminie Małdyty, powiat ostródzki, województwo warmińsko-mazurskie.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jezioro leżące na trasie Kanału Elbląskiego, na północny zachód od Małdyt. Jest to jezioro rynnowe ułożone w kierunku południkowym, stosunkowo płytkie (średnia głębokość wynosi zaledwie 1,9 m, maksymalna - 4,3 m). Linia brzegowa o długości 10 400 m. Jezioro składa się z dwóch plos, połączonych przesmykiem. Na plosie południowym znajduje się wyspa (powierzchnia 0,8 ha, porośnięta krzakami). Jezioro jest podzielone nasypem kolejowym, pod którym znajduje się szerokie połączenie wodne. Wzdłuż wschodniego brzegu jeziora biegnie linia kolejowa (trasa Olsztyn-Gdańsk). Wśród roślinności wodnej licznie występują: ramienice, rdestnice, osoka aloesowata. Brzegi są niskie, miejscami tylko wzniesione i pagórkowate. Jezioro otoczone polami i łąkami oraz w części południowej zabudową mieszkalną (Małdyty). W południowo-czachodniej części znajdują się nadbrzeżne lasy, a nieco dalej rezerwat torfowiskowy Zielony Mechacz, ze stanowiskiem maliny moroszki.
Kształt jeziora Sambród został znacznie zmieniony podczas budowy Kanału Elbląskiego. Budowniczy kanału, Georg Jacob Steenke podczas prowadzonych w latach 1844-1861 prac obniżył poziom jeziora Sambród o ponad 5,5 m, aby zrównać go z poziomem jeziora Jeziorak, które uczynił bazowym zbiornikiem wody dla kanału. Usuwaną wodę odprowadzono Drwęcą do Wisły. Znaczne wypłycenie spowodowało wynurzenie się z wód jeziora wyspy i tendencję do zarastania jeziora.[2]
W rybostanie występują: lin, szczupak, karaś.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gustaw Leyding "Nazwy Fizjograficzne", w: "Morąg - z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973
- "Jeziora okolic Olsztyna. Przewodnik wędkarski, cz. 2" IRŚ, Olsztyn 1997
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gustaw Leyding "Nazwy Fizjograficzne", w: "Morąg - z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973
- ↑ Pojezierze Iławskie.Georg Jacob Steenke wizjoner.Makroregion półn.-wsch. Polski [online], pojezierzeilawskie.pl [dostęp 2020-12-01].