Samica Kierska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samica Kierska
Ilustracja
Samica Kierska, ujście do Warty
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 36,5 km
Powierzchnia zlewni

224,1 km²

Źródło
Miejsce około 1,5 km na zachód od Jeziora Kierskiego
Wysokość

85 m n.p.m.

Współrzędne

52°28′22″N 16°47′28″E/52,472778 16,791111

Ujście
Recypient Warta
Miejsce

Ruks-Młyn

Wysokość

45,5 m n.p.m.

Współrzędne

52°40′19″N 16°39′55″E/52,671944 16,665278

Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Samica Kierska[1] (także: Samica Obornicka) – rzeka w województwie wielkopolskim, lewy dopływ Warty.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa pochodzi od wyrazu pospolitego samica, w staropolszczyźnie – głównego koryta rzeki. Nazwa ta notowana była już w 1413[2].

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Jej źródła znajdują się w niewielkim, bagnistym zagłębieniu pomiędzy wzgórzami moreny czołowej stadiału poznańskiego położonym ok. 1,5 km na zachód od Jeziora Kierskiego. Do tego jeziora też wpływa w jego północno-zachodnim krańcu, a wypływa w północno-wschodnim. Następnie przepływa przez Jezioro Kierskie Małe i kieruje się na północ, aby skręcić na północny zachód w kierunku Warty, do której uchodzi w osadzie Ruks-Młyn.

Dolina Samicy jest zabagniona, szczególnie w pobliżu wsi Objezierze, gdzie rzeka płynie w rynnie osuszonego jeziora. W dolnym odcinku bieg Samicy staje się bardziej kręty, a brzegi porasta las. Nad rzeką znajdują się Kiekrz (zarówno wieś jak i część Poznania), Chrustowo i Niemieczkowo Dwór.

Uchodzi do Warty za osadą Ruks-Młyn niedaleko Kiszewa, w którym funkcjonowała dawniej przeprawa promowa osobowo-samochodowa Kiszewo-Dołęga.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W zlewni Samicy zlokalizowano 5 stanowisk rodzinnych bobra europejskiego (2006). Część biegu podlega ochronie za pomocą Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Samicy Kierskiej. Cenne z przyrodniczego punktu widzenia są stawy rybne w Objezierzu.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Bereszyński, Ewa Homan, Występowanie bobra europejskiego (Castor fiber Linnaeus, 1758) w Poznaniu, w: Nauka Przyroda Technologie – dział Zootechnika, Tom 1, zeszyt 2, 2007, Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu, ISSN 1897-7820 – źródło danych przyrodniczych
  • ANDRZEJ BERESZYŃSKI, EWA HOMAN: WYSTĘPOWANIE BOBRA EUROPEJSKIEGO (CASTOR FIBER LINNAEUS, 1758) W POZNANIU. Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2007 (tom 1, zeszyt 2). [dostęp 2011-03-19]. (pol.).