Samogłoska półprzymknięta centralna niezaokrąglona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samogłoska półprzymknięta centralna niezaokrąglona
Numer IPA 397
ɘ
Jednostka znakowa

ɘ

Unikod

U+0258

UTF-8 (hex)

c9 98

Inne systemy
X-SAMPA @\
Kirshenbaum @<umd>
IPA Braille ⠲⠑
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Samogłoska półprzymknięta centralna niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych. Symbol, który przedstawia ten dźwięk w Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym, to ɘ (e odbite w poziomym lustrze).

Symbol ɘ został dodany do MAF w 1993 roku; poprzednio zapisywano tę samogłoskę symbolem ë (jako scentralizowaną samogłoskę półprzymkniętą przednią niezaokrągloną).

Języki, w których występuje ten dźwięk[edytuj | edytuj kod]

  • język paicĩ: [kɘ̄ɾɘ] "pająk"
  • język rosyjski[1]: солнце [ˈso̞nt͡sɘ] "słońce" (występuje tylko w nieakcentowanych sylabach po /t͡s/; częściej realizowana jako prawie przymknięta [ɪ̈])[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jones i Ward 1969 ↓, s. 38.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Daniel Jones, Dennis Ward: The Phonetics of Russian. Cambridge: Cambridge University Press, 1969. (ang.).