Samouwolnienie
| KK z 1997 | |
| Ciężar gatunkowy |
występek |
|---|---|
| Przepis |
art. 242 § 1 i 1a k.k. |
| Kara |
pozbawienie wolności do lat 2 |
| Strona podmiotowa |
umyślna |
| Odpowiedzialność od 15. roku życia |
nie |
| Typ kwalifikowany |
tak |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Samouwolnienie (pot. ucieczka z więzienia) – przestępstwo skierowane przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, polegające na samowolnym, nielegalnym opuszczeniu zakładu karnego przez skazanego (lub ukaranego) orzeczeniem sądu na karę pozbawienia wolności (karę aresztu lub aresztu wojskowego). Przestępstwo ma także miejsce, jeśli osoba osadzona na mocy prawnego nakazu wydanego przez inny organ państwowy opuszcza miejsce zamknięcia, a także gdy będąc pozbawionym wolności na podstawie orzeczenia sądu lub tego nakazu oraz przebywając bez dozoru poza zakładem karnym lub aresztem śledczym w związku z wykonywaniem pracy, samowolnie opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania pracy lub samowolnie poza nim pozostaje.
Karalność według Kodeksu karnego[edytuj | edytuj kod]
Za samouwolnienie Kodeks karny przewiduje karę do 2 lat pozbawienia wolności[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Art. 242 § 1 KK.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138)
