Samuel Hoare

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel Hoare
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1880
Londyn

Data i miejsce śmierci

7 maja 1959
Londyn

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 7 czerwca 1935
do 18 grudnia 1935

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

John Simon

Następca

Anthony Eden

Samuel John Gurney Hoare, 1. wicehrabia Templewood GCSI, GBE, CMG (ur. 24 lutego 1880, zm. 7 maja 1959) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Andrew Bonar Lawa, Stanleya Baldwina, Ramsaya MacDonalda i Neville’a Chamberlaina.

Wykształcenie odebrał w Harrow School oraz w New College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1910 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Chelsea. Podczas I wojny światowej zaciągnął się do armii. Po powrocie do parlamentu należał do grona krytyków koalicyjnego rządu Lloyda George’a i głosował za upadkiem rządu w 1922 r.

W nowym gabinecie Bonar Lawa, Hoare został ministrem lotnictwa. Sprawował ten urząd do 1929 r., z krótką przerwą w roku 1924. Kiedy konserwatyści przystąpili w 1931 r. do rządu narodowego, Hoare został ministrem ds. Indii. Na tym stanowisku doprowadził w 1935 r. do uchwalenia Government of India Act. W 1935 r. został ministrem spraw zagranicznych. Na tym stanowisku, razem z francuskim ministrem spraw zagranicznych Pierre'em Lavalem, wyraził nieformalną zgodę na agresję Włoch na Abisynię. Z tego powodu musiał zrezygnować ze stanowiska.

Hoare przez rok pozostawał poza gabinetem. Dopiero w 1936 r. został pierwszym lordem Admiralicji (cywilnym zwierzchnikiem marynarki, do 1937). W latach 1937-1939 był ministrem spraw wewnętrznych i brał udział w organizowaniu "Kindertransport" – wywiezienia żydowskich dzieci z hitlerowskich Niemiec i okupowanych przez nich krajów. W 1939 r. został Lordem Tajnej Pieczęci, a od kwietnia do maja 1940 r. był ministrem lotnictwa.

Kiedy premierem został w maju 1940 r. Winston Churchill, Hoare utracił gabinetowe stanowiska. W latach 1940-1944 był brytyjskim ambasadorem w Hiszpanii. Po powrocie do Wielkiej Brytanii otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Templewood i zasiadł w Izbie Lordów. Tytuł ten wygasł wraz z jego śmiercią w 1959 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]