Samuel Korsak

Samuel Korsak herbu Lis (ur. 1745, zm. 4 listopada 1794 w Warszawie na Pradze^[1]) – pułkownik husarski wojsk litewskich, członek Komisji Skarbowej Rzeczypospolitej Obojga Narodów^[2], członek Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej, członek konfederacji targowickiej^[3]. W 1789 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Razem z Tadeuszem Reytanem i Stanisławem Bohuszewiczem był inicjatorem próby niedopuszczenia do rozpoczęcia obrad Sejmu Rozbiorowego w dniu 19 kwietnia 1773, na którym uchwalono I rozbiór Polski. Rosyjskiemu posłowi nadzwyczajnemu i ministrowi pełnomocnemu Stackelbergowi, namawiającemu go na przystąpienie do zawiązywanej naprędce konfederacji Ponińskiego oświadczył:

…Nie znam na świecie despoty dość bogatego, aby mnie zepsuć, ani dość mocnego, aby mnie przerazić^[5].

Jako poseł nowogródzki był przedstawicielem opozycji^[6]. Zginął w Warszawie na Pradze w 1794 roku, walcząc przeciwko wojskom rosyjskim.

↑ Samuel Korsak h. Lis w iPSB
↑ Herbarz polski, t. XI, Warszawa 1907, s. 168.
↑ S. Korwin, Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 126-127
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 197.
↑ Jarosław Marek Rymkiewicz, „Reytan. Upadek Polski”, w relacji Janusza R. Kowalczyka, czerwiec 2013
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 557, 560.