Samuel Żytłowski
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1870 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Zawód, zajęcie |
działacz społeczny i polityk |
Samuił Wosipawicz Żytłouski[1] (biał. Самуіл Восіпавіч Жытлоўскі) (ur. 30 września 1870 w Witebsku, zm. ?) – białoruski działacz społeczny i polityk narodowości żydowskiej.
Urodził się w rodzinie kupieckiej. Ukończył gimnazjum realne w Smoleńsku, po czym kształcił się w Konserwatorium Moskiewskim – na Wydziałach Skrzypieckim i Dyrygentury. Był również wolnym słuchaczem na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego. Po powrocie do Witebska nauczał muzyki, stworzył orkiestrę symfoniczną w mieście, którą dyrygował. Dawał koncerty jako skrzypek.
W latach 1905-1906 mieszkał w Rydze, Sankt Petersburgu i Moskwie. Po wybuchu rewolucji październikowej wyjechał z rodziną do Wilna, później do Kowna.
W rządzie Wacława Łastowskiego pełnił funkcję wiceministra handlu. 25 marca 1921 wszedł w skład rządu Białoruskiej Republiki Ludowej jako minister ds. mniejszości narodowych. Pod koniec marca tego roku podpisał umowę z działaczami białoruskimi na temat równouprawnienia Białorusinów i Żydów w państwie.
Próbował zjednać żydowską diasporę dla poparcia idei niepodległej Białorusi – w tej sprawie odwiedził m.in. Berlin, Paryż i Londyn.
Podczas pobytu w Gdańsku oprócz spraw białoruskich zaangażował się w rozwój żydowskiego ruchu narodowego - współtworzył organizacje „Ostjuden”, Komitet Pomocy Żydowskim Emigrantom oraz OSE (Międzynarodowy Związek Ochrony Zdrowia wśród Żydów).
Brat jego – słynny jidyszysta Chaim Żytłowski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Helena Głogowska, „Białorusini na Wybrzeżu Gdańskim”, Toruń, 2003