Sansewieria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sansewieria
Ilustracja
Sansevieria hyacinthoides
Systematyka[1]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

rośliny nasienne

Klasa

okrytonasienne

Klad

jednoliścienne

Rząd

szparagowce

Rodzina

myszopłochowate

Rodzaj

sansewieria

Nazwa systematyczna
Sansevieria Thunb.
Prodr. Pl. Cap.: 65 (1794)
Typ nomenklatoryczny

Sansevieria thyrsiflora (Thunb.)[2]

Sansewieria, wężownica (Sansevieria Thunb.) – rodzaj roślin wyróżniany w niektórych, zwłaszcza dawniejszych systemach klasyfikacyjnych. Współcześnie włączany do rodzaju dracena (Dracaena). W tradycyjnym ujęciu obejmował około 70 gatunków, obejmujący sucholubne rośliny zielne i krzewiaste sukulenty. Ojczyzną większości gatunków jest Afryka równikowa i południowa, a także Azja tropikalna i Półwysep Arabski. Nazwa łacińska została nadana na cześć Raimondo di Sangro(inne języki) (1710-1771), księcia San Severo we Włoszech.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Rośliny z rodzaju Sansevieria posiadają grube, proste, płaskie lub cylindryczne, mieczowate i wiecznie zielone liście, ozdobione jasnozielonymi poprzecznymi paskami. Liście niektórych odmian gatunku sansewieria gwinejska S. trifasciata posiadają dodatkowo zabarwione na żółto brzegi. Niektóre gatunki tworzą niskie rozety. Rośliny dorastają do wysokości od 20 cm do 3 m. Liście wyrastają z grubych kłączy i rozłogów.
Kwiaty
obupłciowe, zielonkawo-białe, zebrane w proste lub rozgałęzione grono o wysokości 40–90 cm.
Owoce
Czerwona lub pomarańczowa jagoda, która zawiera od jednego do trzech nasion.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: dracena.

Rodzaj wyróżniony został na podstawie kryteriów morfologicznych, przy czym sukulentowaty charakter tych roślin nie jest cechą jednoznacznie wyróżniająca względem rodzaju dracena, gdzie liście gruboszowane ma Dracaena ombet. Także budowa kwiatów, kwiatostanów i owoców nie różni się znacząco od tych u dracen. Budowa pędu (kłącza) uznawana za charakterystyczną dla tego rodzaju jest taka sama jak u Dracaena braunii. W efekcie wciąż jeszcze analizując tylko morfologiczne cechy rodzajów, już w końcu XX wieku postulowano włączenie rodzaju Sansevieria do Dracaena[3].

W XXI wieku badania molekularne z jednej strony potwierdziły monofiletyzm gatunków łączonych w ramach tego rodzaju, ale z drugiej zagnieżdżenie ich w obrębie rodzaju Dracaena. Ponieważ utrzymywanie tego rodzaju czyni z Dracaena takson parafiletyczny – także z powodów filogenetycznych rodzaj nie powinien być wyróżniany[4].

Synonimy[5]

Acyntha (Medik.) Sanseverinia (Petagna) Salmia (Cav.)

Gatunki[6]

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Wymagania i pielęgnacja
Sansewierie należą do najbardziej wytrzymałych roślin doniczkowych. Znoszą zarówno palące słońce i upał, jak i zacienienie oraz temperaturę nawet poniżej 12 °C. Pozostawione bez podlewania wytrzymują co najmniej miesiąc. Rośliny te wymagają podłoża żyznego, stosunkowo ciężkiego, na przykład mieszanki kompostu, ziemi inspektowej, gliny i piasku.
Rozmnażanie
Sansewierie rozmnaża się za pomocą sadzonek liściowych. Różnobarwne odmiany uprawne powinno się rozmnażać przez odrosty, ponieważ z sadzonek liściowych otrzyma się rośliny zabarwione na zielono.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-04] (ang.).
  2. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2010-05-04].
  3. Flowering Plants. The Families and Genera of Vascular Plants. Vol. IV. Monocotyledons: Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). K. Kubitzki (red.). Berlin, Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 240–241. ISBN 978-3-642-08377-8.
  4. Lu, Pei-Luen; Morden, Clifford W. Phylogenetic Relationships among Dracaenoid Genera (Asparagaceae: Nolinoideae) Inferred from Chloroplast DNA Loci. „Systematic Botany”. 39, 1, s. 90–104, 2014. DOI: 10.1600/036364414X678035. 
  5. Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Sansevieria: Synonyms.. [dostęp 2010-05-04]. (ang.).
  6. Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families.. [dostęp 2010-05-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jiří Haager: Mieszkanie w kwiatach, moje hobby. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1992. ISBN 83-7066-343-5.