Ambasadorowie Saksonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Sascy ambasadorzy)

Lista ambasadorów Elektoratu Saksonii i Królestwa Saksonii według krajów, w których pełnili misje dyplomatyczną.

Saska dyplomacja nowożytna była bardzo zaawansowana. W XVIII wieku Saksonia przeszła na system stałych przedstawicielstw dyplomatycznych. Przykładowo w 1722 roku było 14 placówek dyplomatycznych saskich. W 1723 Tajny Gabinet zorganizował 20 dodatkowych; min. w Hiszpanii i różnych krajach włoskich i niemieckich. W 1726 roku August II Mocny (Elektor Fryderyk August I) miał: w Paryżu ambasadora nadzwyczajnego, w Wiedniu i Rzymie – ministrów pełnomocnych, w Petersburgu, Berlinie, Londynie i Hadze – posłów nadzwyczajnych, ministrów w Monachium, Trewirze, Kassel, Gotha i Moguncji, oraz na łączonej placówce we Florencji/Parmie. Ważny był przedstawiciel w Wenecji, o nieokreślonej randze, podobnie jak reprezentant saski na sejmy Rzeszy (Ratyzbona). Rezydenci przebywali w Rzymie, Frankfurcie, Minden, Amsterdamie i Sztokholmie. Agenci w Hamburgu, Gdańsku, Wrocławiu i Pradze, a korespondenci w Turynie, Messynie i Madrycie. W Stambule był nieformalny konsul na służbie polsko-saskiej.

Austria[edytuj | edytuj kod]

Bawaria[edytuj | edytuj kod]

...

Belgia[edytuj | edytuj kod]

Dania[edytuj | edytuj kod]

Hamburg[edytuj | edytuj kod]

Hanower[edytuj | edytuj kod]

Hesja[edytuj | edytuj kod]

Hiszpania[edytuj | edytuj kod]

Holandia[edytuj | edytuj kod]

Holsztyn[edytuj | edytuj kod]

Neapol[edytuj | edytuj kod]

Polska[edytuj | edytuj kod]

Prusy[edytuj | edytuj kod]

Rosja[edytuj | edytuj kod]

Rzesza Niemiecka[edytuj | edytuj kod]

Sabaudia[edytuj | edytuj kod]

Szwecja[edytuj | edytuj kod]

Turcja[edytuj | edytuj kod]

Watykan[edytuj | edytuj kod]

Wenecja[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Johann Martin Lappenberg: Zeitschrift des Vereins für Hamburgische Geschichte. Band 3, Verein für Hamburgische Geschichte, Hamburg 1851, s. 479.
  2. Mary Lindemann: Liaisons dangereuses: Sex, Law, and Diplomacy in the Age of Frederick the Great. Johns Hopkins University Press, Baltimore 2007, ISBN 0-8018-8920-0
  3. Churfürstlich-Sächsischer Hof- und Staatskalender 1784 Weidmann, Leipzig 1784, s. 94
  4. Judith Matzke: Gesandtschaftswesen und diplomatischer Dienst Sachsens 1694-1763, Technischen Universität Dresden, Dresden 2007, s. 344
  5. Daniel Legutke online Diplomatie als soziale Institution: brandenburgische, sächsische und kaiserliche Gesandte in Den Haag, 1648-1720, Waxmann Verlag Münster 2010 s. 93 f
  6. Zwycięstwo czy klęska? W 190 rocznicę powstania kościuszkowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Henryka Kocója, Katowice 1984, s. 253.
  7. Zwycięstwo czy klęska? W 190 rocznicę powstania kościuszkowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Henryka Kocója, Katowice 1984, s. 265.
  8. [1])
  9. Judith Matzke: Gesandtschaftswesen und diplomatischer Dienst Sachsens 1694–1763. Leipzig: Leipziger Universitätsverlag, 2011, s. 396 f.
  10. a b c Tobias C. Bringmann: Handbuch der Diplomatie, 1815–1963: Auswärtige Missionschefs in Deutschland und Deutsche Missionschefs im Ausland von Metternich bis Adenauer. Berlin: Walter de Gruyter, 2001, s. 354.
  11. a b Benjamin Franklin: The Papers of Benjamin Franklin. T. 40. Leonard Woods Labaree, William Bradford Willcox, Ellen R. Cohn, Barbara Oberg, 15.09.1783, s. 497. [dostęp 2015-03-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]