Saturnin Żórawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Saturnin Żórawski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1920
Warszawa

Data i miejsce śmierci

30 września 1977
Warszawa

Zawód

aktor, reżyser teatralny, dyrektor teatru

Lata aktywności

1934–1976

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Grób Saturnina Żórawskiego na cmentarzu Bródnowskim

Saturnin Benedykt Żórawski, ps. Jerzy Podhorski (ur. 4 sierpnia 1920[1] w Warszawie, zm. 30 września 1977 tamże) – polski aktor i reżyser teatralny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Władysława, urzędnika państwowego, i Janiny z domu Latek (zm. 1975). W 1938 ukończył Gimnazjum im. Mickiewicza w Warszawie[2]. Karierę aktorską rozpoczął w wieku 14 lat, będąc jeszcze uczniem liceum zagrał w filmie Młody las[3]. W lecie 1934 wystąpił w Teatrze Letnim. W latach 1938–1939 odbył służbę wojskową.

Podczas II wojny światowej, od ok. 1942 występował pod ps. Jerzy Podhorski w jawnych teatrach Maska, Figaro, Dobry Wieczór, Komedia. Po aresztowaniu uwięziony w obozach koncentracyjnych Mauthausen i Flossenburg.

Po zakończeniu wojny aktor i dyrektor Teatru Miejskiego w Świdnicy. W 1948 powrócił do Warszawy, grał w teatrach: Syrena, Nowej Warszawy, Polskim, Satyryków, Młodej Warszawy, Klasycznym, Komedia i Współczesnym. Współtwórca kabaretu Iluzjon. Od 1949 brał udział w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia.

Najbardziej znany z roli służącego w Pożegnaniach, Fahrenwirsta w ostatnim odcinku Stawki większej niż życie i ministra Zawodnego w 40-latku. W niektórych filmach użyto formy nazwiska: Żurawski.

Był mężem Elżbiety Heleny z Konopnickich.

Zmarł w Warszawie, pochowany 5 października 1977 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 5B-2-24)[4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Spektakle Teatru Tv[5][edytuj | edytuj kod]

  • Człowiek i cień (1956) – Cień
  • Syzyf i śmierć (1956) – Śmierć
  • Błędne koło (1958)
  • Róża podwórza (1958)
  • Skrzydlaty osioł (1958) – Greenley
  • Jubileusz (1961)
  • Wierny Robot (1961) – Robot
  • Pantofelki z krokodyla (1964) – inspektor Pubs
  • Stawka większa niż życie (1965) – Grzesiak (odc. E-19 działa)
  • Przyznaję się do winy (1966) – agent
  • Szwejk na tyłach (1966)
  • Pajęczyna (1967) – Kaligula
  • Kłamstwo (1969) – inspektor Mignon
  • Przez samochód, kobietę i psa (1970)
  • Dr Kawka (1971) – Wionczek
  • Grupa Laokoona (1971) – przewodniczący
  • Zgubiony list (1971) – Bryndzownesku
  • Harry Brent (1972) – Reg Brye
  • Ostatnia lekcja (1973) – Olcha
  • Śmierć w samochodzie (1973) – dr Zagórzycki
  • Małżeństwo Antoniny (1974) – Kroger
  • Babbitt (1975) – Hanson
  • Karnawał (1976) – Fafuła
  • Kot w butach (1976) – Czarodziej

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Data urodzenia wg aktu zgonu; sam w ankietach i życiorysach podawał m.in. 19 sierpnia 1919.
  2. Saturnin Żórawski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-11-22].
  3. na podstawie wspomnień uczniów liceum https://doczz.pl/doc/1156723/numer-114-warszawa---grudzie%C5%84-1999-r
  4. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-11-22].
  5. Saturnin Żórawski w bazie filmpolski.pl
  6. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]