Sayaka Murata
| |
| Data urodzenia |
14 sierpnia 1979 |
|---|---|
| Narodowość |
japońska |
| Język |
japoński |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| Nagrody | |
Sayaka Murata (jap. 村田 沙耶香 Murata Sayaka; ur. 14 sierpnia 1979) – japońska pisarka, laureatka Nagrody im. Akutagawy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Murata od dziecka była entuzjastką mangi oraz powieści dla dziewcząt; sama zaczęła pisać w szkole podstawowej. Jej debiutanckie opowiadanie Junyū, które napisała w 2003 roku w trakcie studiów, zostało wyróżnione nagrodą Gunzō Prize for New Writers[1]. Jej dziesiąta powieść Dziewczyna z konbini, wydana w 2016 roku, nawiązuje do własnych doświadczeń Muraty, która przez prawie 18 lat pracowała na niepełnym etacie w konbini (sklepie typu convenience store)[2]. Książka przyniosła autorce rozgłos: sprzedała się w ponad 600 000 egzemplarzy w Japonii[2], została przetłumaczona na 20 języków i znalazła się na liście najlepszych książek 2018 roku według tygodnika The New Yorker[3]. W roku publikacji Dziewczyny z konbini Murata została wybrana kobietą roku przez japońską edycję magazynu Vogue[4].
Twórczość Muraty dotyka problematyki ważnej dla społeczeństwa japońskiego, takiej jak tradycyjne role społeczne kobiet i mężczyzn, seksualność czy aseksualność oraz samotność[5].
Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]
- Mausu, 2008
- Gin iro no uta, 2009
- Hoshi ga suu mizu, 2010
- Hakobune, 2011
- Shiro-iro no machi no, sono hone no taion no, 2013[1]
- Dziewczyna z konbini, 2016 (Konbini ningen, przekład Dariusz Latoś, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2019)[5]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Murata otrzymała pierwsze wyróżnienie Gunzō Prize for New Writers za debiutanckie opowiadanie w 2003 roku. W 2009 roku jej powieść Gin iro no uta otrzymała nagrodę Noma Prize for New Writers. W 2013 roku Murata została odznaczona Nagrodą Yukio Mishimy za Shiro-iro no machi no, sono hone no taion no, a rok później nagrodą Sense of Gender. W 2016 roku jej powieść Dziewczyna z konbini zdobyła Nagrodę im. Akutagawy[1][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sayaka Murata [online], Books from Japan [dostęp 2019-03-22] (ang.).
- ↑ a b Motoko Rich, Sayaka Murata: My heroine has no love life and that's completely fine [online], The Sydney Morning Herald, 21 lipca 2018 [dostęp 2019-03-22] (ang.).
- ↑ 'Convenience Store Woman,' by Sayaka Murata, among New Yorker magazine's Best Books 2018 [online], The Japan Times, 7 grudnia 2018 [dostęp 2019-03-22] (ang.).
- ↑ a b A Conversation Between Sayaka Murata and Ginny Tapley Takemori: Gender, Literature and Translation [online], International Christian University's Center for Gender Studies [dostęp 2019-03-22] (ang.).
- ↑ a b Sayaka Murata [online], Tajfuny. Księgarnia kuratorska z literaturą azjatycką [dostęp 2019-03-22] (pol.).