Scena symultaniczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Scena symultaniczna – rodzaj sceny, stosowanej w średniowiecznych widowiskach misteryjnych. Składała się z szeregu zróżnicowanych miejsc akcji ukazanych równocześnie obok siebie jako odrębne elementy dekoracji, tak zwane mansjony, dla odegrania kolejnych epizodów z historii biblijnej bądź z żywotów świętych. W XX wieku technikę tę wykorzystywał Bertolt Brecht w swoich inscenizacjach[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Miłkowski: Szkolny słownik teatralny, s. 134. Warszawa 2000, Oficyn Wydawnicza "Delta W-Z", ISBN 83-7175-040-4