Schron turystyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schron na Przełęczy Burzana w Pieninach

Schron turystyczny – niewielki obiekt wybudowany dla potrzeb turystów, najczęściej w górach.

Pierwsze schrony pojawiły się już w XVIII wieku, wiele w I połowie wieku XIX (jednym z pierwszych w Beskidach był schron na Babiej Górze, powstały dla arcyksięcia Józefa Habsburga, palatyna Węgier, w 1806). Schrony miały najczęściej formę drewnianej chatki z miejscem na ognisko, czasem również z miejscami do spania i prymitywną kuchnią. Podstawową funkcją była możliwość schronienia w razie nagłego pogorszenia pogody – nie były przeznaczone do długotrwałego pobytu, w przeciwieństwie do schronisk turystycznych.

W późniejszych okresach budowano również solidniejsze schrony z kamienia lub innego trwałego materiału. W początkach wieku XX często korzystali z nich narciarze. Ponieważ zazwyczaj pozbawione były stałego opiekuna wielokrotnie zostały zniszczone lub obrabowane. Po II wojnie światowej schrony stopniowo zostały wypierane przez schroniska (często schroniska budowano w miejscu dawnego schronu, jak na Hali Łabowskiej). Prymitywne warunki w schronach sprawiły, że turyści odwiedzali je coraz mniej chętnie – obecnie rzadko występują w polskich górach. Czasem pełnią funkcję bufetów.

Schrony można spotkać w zagranicznych pasmach górskich – wybudowano je z solidniejszych materiałów i ich standard jest stosunkowo wysoki. W niektórych miejscach przyjmują postać żelaznych kontenerów z miejscami do spania.

Dawne i obecne schrony na obecnym terytorium Polski[edytuj | edytuj kod]

  • Babia Góra – początek XIX wieku, schron przeznaczony dla arcyksięcia Józefa Habsburga, następnie połowa XIX wieku, tzw. "Losertówka",
  • Borówkowa – schron "Belvedere", 1935-1941,
  • Jawornica – schron PTT, 1938 – II wojna światowa (spłonął lub został rozebrany),
  • Jaworzyna Krynicka – 1951-1960, powstał w fundamentach dawnego budynku gospodarczego spalonego schroniska, obecnie muzeum PTTK,
  • Hala Łabowska – 1953-1973, obecnie schronisko,
  • Przehyba – 1953-1958, obecnie schronisko,
  • Przełęcz Płoszczyna – lata 70. XX wieku, później budynek służbowy Straży Granicznej,
  • Romanka – 1912, zniszczony pod koniec I wojny światowej,
  • Runek – 1925, spłonął w 1934, „Zochna”[1],
  • Skrzyczne – 1924 - II wojna światowa, schron dla narciarzy,
  • Zielony Staw Gąsienicowy – 1896-?

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Według napisu na tablicy nad wejściem do budynku obiekt był schroniskiem. W literaturze spotyka się informacje, że był to tylko schronem turystycznym. (Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Makowski, Beskid Wyspowy, Gorce, Pieniny i Beskid Sądecki. Bielsko-Biała: Wyd. "Logos" Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 208-2011. ISBN 978-83-925599-5-5.)