Sebastian Kurz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sebastian Kurz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1986
Wiedeń

Kanclerz Austrii
Okres

od 7 stycznia 2020
do 11 października 2021

Przynależność polityczna

Austriacka Partia Ludowa

Poprzednik

Brigitte Bierlein

Następca

Alexander Schallenberg

Kanclerz Austrii
Okres

od 18 grudnia 2017
do 28 maja 2019

Przynależność polityczna

Austriacka Partia Ludowa

Poprzednik

Christian Kern

Następca

Hartwig Löger (p.o.)

Przewodniczący OBWE
Okres

od 1 stycznia 2017
do 18 grudnia 2017

Poprzednik

Frank-Walter Steinmeier

Następca

Karin Kneissl

Minister spraw zagranicznych Austrii
Okres

od 16 grudnia 2013
do 18 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Austriacka Partia Ludowa

Poprzednik

Michael Spindelegger

Następca

Karin Kneissl

podpis
Sebastian Kurz (z prawej) i Raşit Meredow (2014)

Sebastian Kurz (ur. 27 sierpnia 1986 w Wiedniu[1]) – austriacki polityk, deputowany krajowy, w latach 2013–2017 minister spraw zagranicznych, w latach 2017–2019 i 2020–2021 kanclerz Austrii, były lider Austriackiej Partii Ludowej (ÖVP).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Działalność do 2017[edytuj | edytuj kod]

W 2004 zdał egzamin maturalny w szkole średniej w Wiedniu[1]. Odbył służbę wojskową, po czym w 2005 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim[2], których nie ukończył.

Zaangażował się w działalność Austriackiej Partii Ludowej, w 2009 został wybrany na przewodniczącego organizacji młodzieżowej tej partii[2]. W latach 2010–2011 był radnym Wiednia, w kwietniu 2011 objął stanowisko sekretarza stanu ds. integracji. W wyborach z września 2013 uzyskał mandat posła do Rady Narodowej. W grudniu tego samego roku w drugim rządzie Wernera Faymanna został z rekomendacji ÖVP powołany na urząd ministra spraw zagranicznych[1], odpowiedzialnego również za sprawy europejskie, a wkrótce później też za integrację. Pozostał na tym stanowisku także w utworzonym w maju 2016 gabinecie Christiana Kerna[3].

W 2015 przedstawił, przyjętą następnie przez austriacki parlament, propozycję nowej ustawy dotyczącej islamu. Wprowadziła m.in. zakaz finansowania meczetów i imamów z funduszy zagranicznych, uregulowała też kwestię wersji Koranu dostępnej w Austrii[4]. Propozycje te polityk motywował koniecznością zmniejszenia wpływu radykalnego islamu w Austrii[5]. Starał się również wprowadzić ułatwienia dla imigrantów celem integracji, a jednocześnie deklarował surowe traktowanie tych, którzy nie chcieli się integrować. Podczas kryzysu uchodźczego domagał się zamknięcia bałkańskiego szlaku i zapowiadał stanowcze działania wobec osób związanych z radykalnym islamem[6]. Od 1 stycznia do 18 grudnia 2017 sprawował funkcję przewodniczącego OBWE[7].

Działalność od 2017[edytuj | edytuj kod]

W maju 2017 został nowym liderem swojego ugrupowania w miejsce Reinholda Mitterlehnera[8]. Jego nominację na funkcję przewodniczącego w lipcu tegoż roku potwierdził partyjny kongres[9]. W październiku 2017 jego ugrupowanie zwyciężyło w wyborach parlamentarnych, uzyskało ponad 31% głosów i 62 mandaty[10]. Sebastian Kurz ponownie został wybrany do Rady Narodowej. W tym samym miesiącu prezydent Alexander Van der Bellen zlecił mu misję utworzenia nowego rządu[11].

Pod koniec października wraz z ÖVP podjął rozmowy koalicyjne z narodowo-konserwatywną Wolnościową Partią Austrii (FPÖ)[12]. W połowie grudnia ogłoszono zawarcie porozumienia i przedstawiono skład przyszłego gabinetu, w ramach którego liderowi ludowców przypadła funkcja kanclerza[13]. Urzędowanie na tym stanowisku rozpoczął 18 grudnia 2017, gdy jego rząd został zaprzysiężony przez prezydenta Alexandra Van der Bellena[14].

17 maja 2019 prasa opublikowała pochodzące z lipca 2017 nagrania ze spotkania lidera FPÖ, m.in. z kobietą podającą się za krewną wpływowego rosyjskiego oligarchy. W jego trakcie Heinz-Christian Strache miał m.in. oferować jej pomoc w uzyskaniu państwowych kontraktów w zamian za wsparcie jego partii przez austriacki tabloid, w który kobieta miała zainwestować[15][16]. Zapoczątkowało to tzw. aferę z Ibizy. 18 maja Sebastian Kurz wykluczył możliwość dalszej współpracy z wicekanclerzem i zapowiedział jego odejście z rządu[17], a także dążenie do przedterminowych wyborów.

Konsekwencją afery był rozpad koalicji. 22 maja 2019 odwołano wszystkich ministrów rekomendowanych przez FPÖ (z wyjątkiem bezpartyjnej minister spraw zagranicznych)[18]. 27 maja 2019, dzień po zwycięskich dla ludowców eurowyborach, parlament głosami SPÖ i niedawnego koalicjanta przegłosował wobec jego rządu wotum nieufności[19], co rozpoczęło procedurę dymisji gabinetu. Następnego dnia Sebastian Kurz został odwołany, a obowiązki kanclerza tymczasowo przejął Hartwig Löger[20] (kilka dni później kanclerzem została Brigitte Bierlein). Ostatecznie we wrześniu doszło do przedterminowych wyborów, które ludowcy ponownie wygrali[21]. Sebastian Kurz uzyskał mandat posła XXVII kadencji[1].

Na początku października lider ludowców Sebastian Kurz otrzymał misję utworzenia nowego rządu[22]. Po kilku tygodniach zawarto porozumienie o rozpoczęciu oficjalnych negocjacji z Zielonymi, powołano następnie liczne zespoły negocjacyjne celem ukształtowania przyszłego programu rządowego[23]. 1 stycznia 2020 ogłoszono oficjalne porozumienie koalicyjne[24]. 7 stycznia prezydent dokonał zaprzysiężenia Sebastiana Kurza na urząd kanclerza, a także powołał członków jego drugiego rządu[25].

9 października 2021 ogłosił rezygnację z urzędu kanclerza. Doszło do tego wkrótce po przeszukaniu przez śledczych biur kanclerza i partii w ramach postępowania dotyczącego defraudacji funduszy publicznych[26][27]. Zakończył urzędowanie 11 października tegoż roku, gdy na czele rządu stanął rekomendowany przez niego Alexander Schallenberg[28]. Objął kierownictwo frakcji poselskiej ludowców, jednakże 2 grudnia 2021 zapowiedział wycofanie się z działalności politycznej, w tym odejście z funkcji partyjnych[29]. Następnego dnia ÖVP na swojego lidera i przyszłego kanclerza rekomendowała Karla Nehammera[30].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Profil na stronie Parlamentu Austrii. [dostęp 2019-10-24]. (niem.).
  2. a b Lebenslauf Sebastian Kurz. oevp-wien.at. [dostęp 2013-12-22]. (niem.).
  3. Bundesregierungen seit 1918. parlament.gv.at. [dostęp 2021-12-28]. (niem.).
  4. Muslims in this country allowed only German language Qurans. intoday.in, 28 lutego 2015. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  5. Elahe Izadi: Austria is taking controversial steps to tighten a 100-year-old 'Law on Islam'. washingtonpost.com, 26 lutego 2015. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  6. Bartosz T. Wieliński: Austria zwalcza islamskich agentów zagranicy. wyborcza.pl, 26 lutego 2015. [dostęp 2017-10-18].
  7. Sebastian Kurz. osce.org. [dostęp 2022-12-06]. (ang.).
  8. Austrian conservatives pick Foreign Minister Kurz as leader. reuters.com, 14 maja 2017. [dostęp 2017-05-15]. (ang.).
  9. Hans Punz: Kurz mit 98,7 Prozent zum ÖVP-Chef gewählt. diepresse.com, 1 lipca 2017. [dostęp 2017-07-01]. (niem.).
  10. Nationalratswahl 2017: Österreich. bmi.gv.at. [dostęp 2017-10-22]. (niem.).
  11. Sebastian Kurz ma utworzyć nowy rząd. Kto wejdzie do koalicji?. wprost.pl, 20 października 2017. [dostęp 2017-10-21].
  12. ÖVP und FPÖ „planen umfassende budgetäre Bestandsaufnahme”. diepresse.com, 25 października 2017. [dostęp 2017-12-18]. (niem.).
  13. Kurz und Strache: „Österreich kann’s besser”. diepresse.com, 16 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-18]. (niem.).
  14. Die neue Regierung ist angelobt. orf.at, 18 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-18]. (niem.).
  15. Nagrania wideo obciążają wicekanclerza Austrii. onet.pl, 18 maja 2019. [dostęp 2019-05-18].
  16. Heinz-Christian Strache: Vice-chancellor caught on secret video. bbc.com, 18 maja 2019. [dostęp 2019-05-18]. (ang.).
  17. Austrian Chancellor Sebastian Kurz rules out working with vice-chancellor: reports. dw.com, 18 maja 2019. [dostęp 2019-05-18]. (ang.).
  18. Die neuen Gesichter der Übergangsregierung. orf.at, 22 maja 2019. [dostęp 2019-05-22]. (niem.).
  19. Kurz nach Absetzung: „Bin noch immer hier”. orf.at, 27 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (niem.).
  20. Löger angelobt, aber: „Wie spricht man Ibiza aus?”. kurier.at, 28 maja 2019. [dostęp 2019-05-28]. (niem.).
  21. Nationalratswahl 2019: Österreich. bmi.gv.at. [dostęp 2019-10-23]. (niem.).
  22. Kurz soll neue Regierung bilden. orf.at, 7 października 2019. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  23. Namen von mehr als 100 türkis-grünen Verhandlern stehen fest. derstandard.at, 15 listopada 2019. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  24. Kurz und Kogler präsentierten Einigung. orf.at, 1 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  25. »Ich wünsch mir eine rot-weiß-rote Regierung«. bundespraesident.at, 7 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  26. Matthew Karnitschnig: Austria’s Sebastian Kurz resigns. politico.eu, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  27. Sebastian Kurz to quit as Austrian chancellor due to corruption inquiry. theguardian.com, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-09]. (ang.).
  28. Topthema: Angelobung Schallenberg und Linhart. ots.at, 11 października 2021. [dostęp 2021-10-11]. (niem.).
  29. Austrian Chancellor Schallenberg to step down as his predecessor Kurz retires from politics. euronews.com, 2 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (ang.).
  30. Austria ruling party picks Nehammer for chancellor. bbc.com, 3 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (ang.).