Sepp Holzer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sepp Holzer
Josef Holzer
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1942
Ramingstein, Salzburg, Austria

Zawód, zajęcie

rolnik

Miejsce zamieszkania

Krameterhof, Austria

Narodowość

austriacka

Małżeństwo

Veronika Holzer

Strona internetowa

Sepp Holzer, właśc. Josef Holzer (ur. 24 lipca 1942 w Ramingstein, w prowincji Salzburg) – austriacki rolnik, autor i międzynarodowy konsultant naturalnego rolnictwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychowany w tradycyjnej wiejskiej rodzinie katolickiej, w 1962 przejął górską farmę swoich rodziców i rozpoczął stosowanie technik ekologicznego rolnictwa, czy też permakultury, na wysokości 1100 do 1500 m n.p.m.[1], po nieudanych próbach oficjalnie nauczanych metod rolnictwa. Nazwany „rebel farmer” („wywrotowym rolnikiem”) z powodu obstawania przy swoich metodach nawet w obliczu zagrożenia karami pieniężnymi i aresztowaniem[2] za brak przycinania gałęzi drzew owocowych (nie przycięte drzewa owocowe przeżyją zalegające zwały śniegu, pod którymi załamałyby się drzewa pozbawione dolnych gałęzi)[3].

Stworzył jedne z najlepszych na świecie przykładów użycia oczek wodnych jako reflektorów odbijających światło słoneczne, będące systemami ogrzewania pasywnego rosnących wokół roślin, i tworzenia mikroklimatu przy użyciu skalistych wychodni zmieniając strefy mrozoodporności dla okolicznych roślin. Dzięki temu był w stanie wyhodować owoce takie jak kiwi i figi, pomimo panującej na tej wysokości średniej temperatury 4,2 °C[2]. Prowadził też własne prace nad Hügelkultur (tworzenie podniesionych grządek wypełnionych gnijącym drewnem) i rozrostu gałęzi zamiast ich przycinania, aby umożliwić drzewom przetrwanie surowej zimy w wysokogórskich warunkach.

Prowadzi seminaria własnej permakultury („Permakultura Holzera”) zarówno na jego farmie Krameterhof jak i na całym świecie, kontynuując zarazem prace na własnej 45-ha farmie. Składają się na nią leśne ogrody i 70 oczek wodnych, mające opinię najbardziej spójnego przykładu permakultury na świecie.

Sepp Holzer ma za sobą liczne eksperymenty z pracą zwierząt. Holzer wykorzystuje naturalną skłonność świń do rycia do kopania nowych grządek. Wystarczy rzucić trochę kukurydzy i owoców w miejsce które chce mieć przekopane. Kilka dni później świnie prowadzone są do ich zwykłych miejsc, a na grządce można rozpocząć uprawę. Holzer nie używa żadnych nawozów, a po zasianiu czy zasadzeniu nie prowadzi dalszych prac nad tymi roślinami, pozostawiając ich wzrost naturze[2].

Holzer jest autorem kilku książek, doradcą międzynarodowym w dziedzinie ekologii oraz działa na arenie krajowej i międzynarodowej jako aktywista permakultury[4].

Nakręcono o nim 45-minutowy film dokumentalny pt. The Agro Rebel w reżyserii Bertrama Verhaaga[5].

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • Sepp Holzer. The Rebel Farmer, Permanent Publications, 2007, ISBN 978-3-7020-1054-6
  • Permaculture. A Practical Guide to Small-Scale, Integrative Farming and Gardening, Chelsea Green Publishing, 2011, ISBN 978-1-60358-370-1
  • Desert or Paradise: Renaturing Endangered Landscapes, Integrating Diversified Aquaculture, and Creating Biotopes in Urban Spaces, Chelsea Green Publishing, 2012, ISBN 978-1-60358-464-7
  • Sepp Holzer's Permaculture (DVD, 90 min.) zawiera 3 filmy: „Farming with Nature”, „Aquaculture” i „Terraces and Raised Beds”, reż. Malcolm St.Julian Bown i Heidi Snel, Crystal Lake Video 2007

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Holzer'sche Permakultur – Permakultur with Sepp Holzer. Der Krameterhof. [dostęp 2012-11-01]. (ang.).
  2. a b c Permaculture Miracles in the Austrian Mountains. Celsias.com, 2008-03-23. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)]. (ang.).
  3. Julia Ferguson: Ecological farming, permaculture; Alpine Garden of Eden proves Mother Nature knows best. Reuters. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-26)]. (ang.).
  4. About Sepp Holzer. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-16)]. (ang.).
  5. The Agro Rebel. denkmal-film.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 czerwca 2010)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]