Sergiusz Prokurat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sergiusz Prokurat
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1982
Warszawa

Zawód, zajęcie

ekonomista, menadżer, wykładowca akademicki, publicysta

Sergiusz Prokurat (ur. 15 czerwca 1982 w Warszawie) – polski ekonomista, doktor nauk ekonomicznych, nauczyciel akademicki, przedsiębiorca, publicysta, menedżer.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent historii na Uniwersytecie Warszawskim, europeistyki w Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów MBA w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN. 10 grudnia 2015 uzyskał w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy pt. Ewolucja systemu gospodarczego Republiki Indonezji. Praca napisana została pod kierunkiem prof. dr hab. Barbary Błaszczyk[1].

Pracował w warszawskich oddziałach banków, firm konsultingowych, a następnie w firmach IT jako menedżer. Przebywał ponad 2 lata w Azji. W latach 2008–2016 był założycielem i wiceprezesem think tanku Centrum Studiów Polska-Azja[2]. Od 2016 jest zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN[3] oraz pracuje jako wykładowca na Uczelni Łazarskiego w Warszawie. W ramach pracy naukowej zajmuje się ekonomią neoinstytucjonalną, ekonomią rynku pracy, oraz tematami związanymi z Azją, w szczególności Indonezją oraz Malezją. Odbywał staże badawcze w Hiszpanii, Włoszech, Azji, Ameryce Środkowej[4]. W ramach działalności gospodarczej zajmuje się doradztwem z zakresu IT i funkcjonowania biznesu. Posiada certyfikaty z zakresu zarządzania (PMP, PRINCE2, MOR, ITIL, Six Sigma czy SCRUM). W 2013 roku wydał w USA książkę „Work 2.0”, której polska edycja „Praca 2.0” otrzymała nominację do nagrody „Economicus” – najlepszej ekonomicznej książki roku w 2016 roku w Polsce[5]). Jest zapraszany i wypowiada się na tematy biznesowe, ekonomiczne i azjatyckie w radio i telewizji (m.in. TVN[6], Polsat News[7][8], Trójka[9][10]).

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Autor kilkudziesięciu artykułów naukowych dotyczących problematyki ekonomicznej oraz Azji. Publikował także w prasie zagranicznej oraz polskiej prasie (m.in. Dziennik Gazeta Prawna[11], Wprost[12], „Mówią Wieki”, „Gazeta Bankowa”, „Najwyższy Czas” czy „National Geographic Traveler”). W latach 2011–2013 jego artykuły pojawiały się w „Harvard Business Review Polska”[13]. Od 2013 roku jego cykliczne felietony pojawiają się w anglojęzycznym „Warsaw Business Journal[14].

Opublikował także książki:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]