The Shard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Shard London Bridge)
The Shard
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Architekt

Renzo Piano

Wysokość całkowita

309,6 m

Wysokość do dachu

306 m

Kondygnacje

72

Powierzchnia użytkowa

111400 m²

Rozpoczęcie budowy

2009

Ukończenie budowy

2012

Właściciel

Mace Group

Położenie na mapie gminy Southwark
Mapa konturowa gminy Southwark, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „The Shard”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „The Shard”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „The Shard”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „The Shard”
Ziemia51°30′16″N 0°05′12″W/51,504444 -0,086667
Strona internetowa

The Shard (z ang. shard „odłamek”, znany także jako Shard London Bridge, London Bridge Tower, Shard of Glass) – wieżowiec w Londynie, w dzielnicy Southwark (gmina Southwark), na południowym brzegu Tamizy. Ukończony w 2012 roku, jest najwyższym budynkiem w Wielkiej Brytanii (stan na 2023 r.)[1]; przez kilka miesięcy po ukończeniu był najwyższym budynkiem w Europie[a][2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Budynek ma 72 kondygnacje rozplanowane następująco[3]:

  • do 28. piętra znajdują się biura,
  • 31–33: piętra przeznaczone są na gastronomię,
  • 34–52: piętra przeznaczone są na hotel,
  • 53–65: piętra na mieszkania,
  • Powyżej 65. piętra mieści się taras widokowy przeznaczony dla zwiedzających.

Wysokość budynku wynosi 309,6 metrów. Po zakończeniu prac w 2012 roku stał się najwyższym ukończonym wieżowcem w Europie[4].

Budynek został zaprojektowany przez włoskiego architekta Renza Piana, laureata Nagrody Pritzkera z 1998 roku, autora m.in.: Centre Georges Pompidou w Paryżu, czy New York Times Building w Nowym Jorku.

W kwietniu 2008 roku rozpoczęła się rozbiórka budynków Southwark Towers, w miejsce których miał stanąć biurowiec The Shard. Rozbiórka trwała około 9 miesięcy i została zakończona na początku 2009 roku.

Przygotowania do budowy budynku zaczęły się w lutym 2009 roku, natomiast faktyczne rozpoczęcie robót nastąpiło 16 marca 2009 roku. Początkowo budowa opierała się głównie na wbijaniu kafarami w ziemię olbrzymich pali mających na celu podnieść stabilność terenu w ramach przygotowań do budowy rdzenia wieżowca.

W czasie od marca do końca października 2009 roku zamontowano pierwsze trzy żurawie pionowe przystosowane do wznoszenia żelbetowego rdzenia budynku.

W połowie czerwca 2010 roku główny rdzeń budowli osiągnął 33 piętro i wysokość niemal 143 metrów[5]. W połowie listopada 2010 roku trzeci i ostatni element głównego rdzenia wieżowca osiągnął poziom 68 kondygnacji (około 236 m), przewyższając tym samym wieżowiec One Canada Square[6], który nosił miano najwyższego w Wielkiej Brytanii[7] od 18 lat. Ostatecznie betonowy trzon budynku ukończono pod koniec listopada, a na jego szczycie na wysokości około 245 metrów, zawisła wiecha. W połowie grudnia 2010 roku zakończyła się budowa 70 z łącznych 72 kondygnacji nadziemnych wieżowca, średni okres pomiędzy "wylewaniem" kolejnych kondygnacji kształtował się w czasie jednego tygodnia.

Wieżowiec został oficjalnie otwarty w dniu 5 lipca 2012 roku przez premiera Kataru, Hamada ibn Dżassima ibn Dżabra as-Saniego, w uroczystości wziął również udział Andrzej, książę Yorku.

Według początkowych założeń łączny koszt budowy The Shard wynosił 350 mln funtów, później jednak został podniesiony o dodatkowe 85 mln funtów przez firmę Mace Group[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W listopadzie 2012 roku przewyższył go, wówczas jeszcze nieukończony, moskiewski Mercury City Tower.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. William Mata: London’s top 10 tallest buildings as new skyscraper approved. The Standard, 2023-07-25. [dostęp 2023-12-29]. (ang.).
  2. The Shard loses its title as 'tallest building in Europe' to new office block in Moscow. Mail Online, 2012-11-05. [dostęp 2023-12-29]. (ang.).
  3. Maciej Lewandowski: Wieżowiec Shard w Londynie - najwyższy budynek Wielkiej Brytanii i Europy Zachodniej. 2013. [dostęp 2013-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-25)]. (pol.).
  4. The Shard, Europe's tallest building, unveiled in London. The Guardian, 2012-07-05. [dostęp 2012-07-08]. (ang.).
  5. By Stephen Kennett: The Shard: Foot of the mountain. www.building.co.uk, 2010-04-20. [dostęp 2010-07-09]. (ang.).
  6. skyscrapernews.com: Shard Overtakes One Canada Square. www.skyscrapernews.com, 2010-11-23. [dostęp 2010-12-31]. (ang.).
  7. Jonathan Glancey: Shard to become EU's tallest building – but will the market follow it up?. www.guardian.co.uk, 2010-11-23. [dostęp 2010-12-31]. (ang.).
  8. Michał Obiegło: Shard London Bridge – zobacz, jak powstaje najwyższy budynek w Unii Europejskiej. forsal.pl. [dostęp 2010-07-09]. (pol.).