Siamion Domasz

Siamion Domasz
Сямён Домаш
Pełne imię i nazwisko	Siamion Mikałajewicz Domasz
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1950 ; Tumasze, rejon lachowicki
Data śmierci	9 lutego 2019
	Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996; do 9 stycznia 2001
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Następca	wybory nie odbyły się
	Przewodniczący Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego
Okres	od 1993; do ?
	Przewodniczący Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych
Okres	od 1993
Okres	od grudzień 1994; do marzec 1996
	Przewodniczący Grodzieńskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego
Okres	od 1990; do ?
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Białorusi
	Przewodniczący Lidzkiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego
Okres	od 1987; do ?
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Białorusi

Siamion Mikałajewicz Domasz (biał. Сямён Мікалаевіч Домаш, ros. Семён Николаевич Домаш, Siemion Nikołajewicz Domasz; ur. 2 stycznia 1950 w Tumaszach w rejonie lachowickim, zm. 9 lutego 2019^[1]) – białoruski ekonomista, działacz państwowy i polityk opozycyjny, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 stycznia 1950 roku we wsi Tumasze, w rejonie lachowickim obwodu brzeskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1976 ukończył Wyższą Szkołę Partyjną, w 1981 roku – Białoruski Państwowy Instytut Gospodarki Narodowej, uzyskując wykształcenie ekonomisty. Pracował jako mechanik, główny inżynier, dyrektor Ostrowieckiej Bazy Samochodowej Nr 4. Od 1997 roku był dyrektorem Grodzieńskiego Kombinatu Samochodowego Nr 1. W 1982 został oddelegowany do pracy partyjnej. Pełnił funkcję kolejno: kierownika Wydziału Przemysłowo-Transportowego Grodzieńskiego Komitetu Miejskiego Komunistycznej Partii Białorusi (KPB), II sekretarz Kastrycznickiego Komitetu Rejonowego KPB. Od 1987 roku był przewodniczącym Lidzkiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. Od 1990 roku pełnił funkcję I sekretarza Kastrycznickiego Komitetu Rejonowego KPB miasta Grodna i przewodniczącego Grodzieńskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. Od 1993 roku pracował jako przewodniczący Grodzieńskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego i Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych. Od grudnia 1994 do marca 1996 był przewodniczącym Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych^[2].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z ostryńskiego okręgu wyborczego nr 145. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą^[3], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego^[4]. Był członkiem Prezydium Rady Najwyższej^[2], nadzorował działalność lokalnych rad deputowanych, kontakty z białoruskimi mniejszościami narodowymi w innych krajach i zabezpieczenie materialno-techniczne prac Rady^[5]. Od 23 stycznia pełnił funkcję członka Stałej Komisji ds. Budownictwa Państwowego i Samorządu Lokalnego^[6]. Był bezpartyjny^[3].

W czasie kryzysu konstytucyjnego w 1996 roku wywołanego planowanym przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę referendum, wystąpił przeciwko prezydentowi. Był jedynym regionalnym liderem, który otwarcie przeszedł do opozycji wobec Łukaszenki^[5]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji^[5]. Dołączył do Narodowego Komitetu Wykonawczego – gabinetu cieni utworzonego przez opozycję^[5]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[7].

Późniejsza działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Siamion Domasz stał na czele Grodzieńskiej Obwodowej Rady Koordynacyjnej Sił Demokratycznych „Grodnienskaja Inicjatywa”^[5]. W 2001 roku wystartował w wyborach prezydenckich z ramienia sił demokratycznych, jednak na parę dni przed elekcją zrzekł się kandydowania na korzyść Uładzimira Hanczaryka. Po wyborach także wspierał opozycję.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Siamion Domasz był żonaty, miał dwoje dzieci i wnuka^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Умер экс-кандидат в президенты Беларуси Семен Домаш. Tut.By, 9 lutego 2019. [dostęp 2019-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lutego 2019)]. (ros.).
↑ ^a ^b Kto… ↓, s. 70
↑ ^a ^b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Kto… ↓, s. 71
↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №35-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)]. (ros.).
↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.

[1] Умер экс-кандидат в президенты Беларуси Семен Домаш. Tut.By, 9 lutego 2019. [dostęp 2019-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lutego 2019)]. (ros.).

[a-2] Kto… ↓, s. 70

[f-3] Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).

[c-4] С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).

[b-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Kto… ↓, s. 71

[d-6] С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №35-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-16)]. (ros.).

[g-7] М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]