Siarhiej Słabczanka
| Data urodzenia |
24 października 1957 |
|---|---|
| Naczelnik Głównego Urzędu ds. Wyrobu Znaków Państwowych przy Radzie Ministrów Białoruskiej SRR | |
| Okres |
od 27 grudnia 1990 |
| Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji | |
| Okres |
od 1990 |
| Przynależność polityczna |
Opozycja BNF |
Siarhiej Iwanawicz Słabczanka (biał. Сяргей Іванавіч Слабчанка, ros. Сергей Иванович Слабченко, Siergiej Iwanowicz Słabczenko; ur. 24 października 1957) – białoruski polityk, w latach 1990–1995 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji; członek Opozycji BNF – frakcji parlamentarnej partii Białoruski Front Ludowy (Biełaruski Narodny Front) – o charakterze antykomunistycznym i niepodległościowym; w latach 1990–1993 odpowiedzialny za wprowadzenie pierwszej białoruskiej waluty.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 24 października 1957 roku. Ukończył Homelski Uniwersytet Państwowy i Białoruski Uniwersytet Państwowy w Mińsku. W 1990 roku został deputowanym ludowym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR z Baranowickiego-Październikowego Okręgu Wyborczego Nr 111 w obwodzie brzeskim. Wchodził w skład Komisji Rady Najwyższej ds. Prawodawstwa i Komisji Rady Najwyższej ds. Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Opieki Społecznej[1].
Brał udział w opracowaniu i przyjęciu Deklaracji o Państwowej Suwerenności Białorusi, przygotowaniu projektów ustaw na nadzwyczajnej sesji Rady Najwyższej 24–25 sierpnia 1991 roku, w czasie której ogłoszono niepodległość Białorusi[1].
Był współautorem Koncepcji przejścia Białoruskiej SRR na gospodarkę rynkową (jesień 1990 roku) i szeregu projektów ustaw. 27 grudnia 1990 roku został mianowany przez premiera Wiaczasłaua Kiebicza na stanowisko Naczelnika Głównego Urzędu ds. Wyrobu Znaków Państwowych przy Radzie Ministrów Białoruskiej SRR[2] (zdaniem Siarhieja Nawumczyka stanowisko to otrzymał z rekomendacji Opozycji BNF[3], natomiast zdaniem Zianona Pazniaka zaproponował mu je sam Kiebicz[4]). Na stanowisku tym organizował tworzenie pierwszych białoruskich pieniędzy[1]. Mimo pracy w rządzie, nadal głosował zgodnie z polityką Opozycji BNF i podpisywał się pod jej dokumentami[3]. 22 lutego 1993 roku został zdymisjonowany przez premiera[5].
Obecnie Siarhiej Słabczanka zamieszkuje poza granicami Białorusi[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Навумчык 2010 ↓, s. 261–262
- ↑ В. Кебич, Н. Кавко: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 27 декабря 1990 г. №339. lawbelarus.com, 1990 -12-27. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ros.).
- ↑ a b c Пазьняк 2010 ↓, s. 279
- ↑ Пазьняк 2010 ↓, s. 36
- ↑ В. Кебич, Н. Кавко: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 22 февраля 1993 г. №84. lawbelarus.com, 1993-02-22. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Сяргей Навумчык: Дэпутаты Апазыцыі БНФ у Вярхоўным савеце ХІІ скліканьня (1990–9.01.1996). W: Сяргей Навумчык, Зянон Пазьняк: Дэпутаты незалежнасьці. Nowy Jork, Wilno, Warszawa: „Biełaruskija Wiedamaści”, Towarzystwo Kultury Białoruskiej na Litwie, 2010, s. 216–270. ISBN 978-9955-578-11-6. (biał.).
- Зянон Пазьняк: Дэпутаты незалежнасьці (замест прадмовы); Слова пра калег і сяброў. W: Сяргей Навумчык, Зянон Пазьняк: Дэпутаты незалежнасьці. Nowy Jork, Wilno, Warszawa: „Biełaruskija Wiedamaści”, Towarzystwo Kultury Białoruskiej na Litwie, 2010, s. 5–92; 271–285. ISBN 978-9955-578-11-6. (biał.).
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Narodnyja deputaty Respubliki Biełaruś. Dwanaccataje sklinannie. Mińsk: 1992. (biał.).